Ρίσκο η επιστροφή της Γ΄ Λυκείου στις τάξεις

ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΛΟΒΑΡΗ*

 Πράγματι οι συνθήκες που ζούμε παγκοσμίως είναι πρωτόγνωρες και οι χώρες καλούνται να εφαρμόσουν πολιτικές σε συνεργασία με τις επιστημονικές τους ομάδες, ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του κορωνοϊου. Δεν υπάρχει όμως ένας οδικός  χάρτης που να έχει βέβαια και αναμφισβήτητα αποτελέσματα γι αυτό η όποια πολιτική απόφαση λαμβάνεται εμπεριέχει κάποιο ρίσκο. Αρχικά  το στοίχημα ήταν να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα ως θέμα υγείας, τώρα μαζί μ’ αυτό, το πρόβλημα αποκτά και οικονομική πτυχή -ομολογουμένως καθόλου ασήμαντη-.

Και για χάρη της ιστορίας ας δούμε τα πράγματα από την αρχή μιλώντας για τη δική μας περίπτωση και το κυπριακό συγκείμενο. Η κυπριακή κυβέρνηση στις 10 Μαρτίου έκλεισε τα σχολεία επιδεικνύοντας άριστα αντανακλαστικά, δημιουργώντας στο ευρύ κοινό το αίσθημα της ασφάλειας ως προς τους  χειρισμούς της, με πλήρη συμμόρφωση στις οδηγίες των ειδικών. Ως πολίτες ανταποκριθήκαμε σε  ικανοποιητικό βαθμό και  απόδειξη αποτελεί η καθοδική πορεία των κρουσμάτων και ο περιορισμός της νόσου. Ας σημειωθεί εδώ ότι από τα Υπουργεία που κλήθηκαν να δημιουργήσουν σχέδιο δράσης, το λιγότερο επιτυχημένο ήταν το Υπουργείο Παιδείας που εμφανίστηκε ανέτοιμο και συγκεχυμένο με βάση τις εγκυκλίους που απέστελλε στα σχολεία.  

Σαφώς η καραντίνα δεν θα διαρκούσε ἐς  ἀεί και έτσι ερχόμαστε στο δεύτερο στοίχημα των κυβερνήσεων που  είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας. Σ ‘αυτή  την παράμετρο θα επικεντρωθώ, καθώς εδώ βρίσκονται και οι ενστάσεις τόσο εκπαιδευτικών, όσο και μαθητών της Γ΄ τάξης Λυκείου που βιώνουν τις τελευταίες μέρες το συναίσθημα της ασφάλειας που τροφοδοτούσαν συνετές πολιτικές αποφάσεις να μετατρέπεται σε πλήρη ανασφάλεια και στον πιο μεγάλο εφιάλτη των τελειοφοίτων – να χάσουν τις Παγκύπριες – που δυστυχώς με βάση το εξετασιοκεντρικό σύστημα της κυπριακής εκπαίδευσης καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον τους.

Η όποια ασφάλεια λοιπόν δημιουργήθηκε στον πληθυσμό από τους  χειρισμούς της κυβέρνησης αρχίζει πλέον να αίρεται αν επικεντρωθεί κανείς κυρίως στις αποφάσεις που αφορούν το Υπουργείο Παιδείας - αν και καθ’ ομολογία των ιθυνόντων πάρθηκαν από το Υπουργείο Οικονομικών. Και εδώ έγκειται η αντίφαση, καθώς μπερδεύτηκαν τα ζητούμενα και εξηγούμαι. Το Υπουργείο Παιδείας έχει ως μέγιστη προτεραιότητα την διασφάλιση των Παγκύπριων Εξετάσεων ενώ το Υπουργείο Οικονομικών την επανεκκίνηση της οικονομίας. Με βάση το δεύτερο αν δεν ανοίξουν τα σχολεία δεν θα επανεκινήσει η οικονομία,  πράγμα απολύτως κατανοητό. Το Υπουργείο Παιδείας από την άλλη, αντιλαμβάνεται ότι κατά το άνοιγμα των σχολείων πρέπει να δώσει προτεραιότητα στους τελειόφοιτους για λόγους που δεν έγιναν πλήρως κατανοητοί. Αυτό γίνεται για ψυχολογικούς λόγους στήριξης των μαθητών, για σκοπούς επανάληψης, για διδασκαλία περαιτέρω ύλης, ή για την εκκίνηση της οικονομίας; Πάντως το βέβαιο είναι ότι το άνοιγμα των σχολείων για τη Γ ‘τάξη δεν μπορεί να υποστηρίξει κανένα από τα πιο πάνω. Η Μέση Εκπαίδευση και δη οι διδάσκοντες της Γ -όπως παραδέχθηκε και  ο Υπουργός Παιδείας άλλωστε-επέδειξε γρήγορα αντανακλαστικά παρά τις μπερδεμένες οδηγίες από το Υπουργείο (για χρησιμοποίηση ή μη διαφορετικών πλατφόρμων διδασκαλίας, για πρόγραμμα των σχολείων με εξεταζομένων ή μη μαθήματα, για επαναλήψεις ή προώθηση της ύλης). Τόσο η ψυχολογική στήριξη όσο και οι επαναλήψεις έχουν γίνει και με το παραπάνω (εδώ και δύο μήνες). Μήπως λοιπόν το ζητούμενο είναι να καλύψουμε κι άλλη ύλη; Είναι να διερωτάται κανείς βέβαια αν αυτό το ζητούμενο θα διασφαλίσει την ποιότητα των Παγκύπριων και το απολυτήριο ή αν θα τινάξει τις Παγκύπριες στον αέρα.

Άλλωστε η απάντηση του Υπουργού Παιδείας σε ερώτηση για ενδεχόμενο κρούσμα σε τελειοφοίτους δεν έδιωξε ουδόλως τις ανησυχίες των μαθητών · τουναντίον, τις ενίσχυσε αφού εμμέσως πλην σαφώς υπέδειξε ότι θα γίνει ότι και τα προηγούμενα χρόνια -δηλαδή ο μαθητής θα χάσει τις Παγκύπριες- οι οποίες για σκοπούς εισδοχής στα πανεπιστήμια γίνονται μια και μοναδική φορά τον χρόνο. Και αφού δεν ενδιαφέρεται για το δέντρο που θα καεί, είναι να διερωτάσαι, δεν ενδιαφέρεται για το δάσος; Ένα πιθανό κρούσμα θα θέσει τόσο το ίδιο το άτομο όσο και τις επαφές του (στην περίπτωσή μας τους συμμαθητές και καθηγητές του με τους οποίους ήρθε σε επαφή ) σε καραντίνα. Βέβαια οι καθηγητές του πιθανού κρούσματος  δε διδάσκουν μόνο στη τάξη του αλλά και σε άλλες, οπότε δυνητικά όλοι οι μαθητές και καθηγητές της Γ’ στο σχολείο αυτό, θα τεθούν σε καραντίνα, σύμφωνα με τη μέχρι τώρα πρακτική και τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας. 

Είναι εύκολο λοιπόν να καταλάβει κανείς, ότι η επιστροφή στα θρανία για τους τελειόφοιτους δεν υπηρετεί το σενάριο περί επανεκκίνησης της οικονομίας  και σίγουρα ρισκάρει  το μέλλον των τελειοφοίτων αλλά και των ιδίων των Παγκυπρίων ως θεσμό. Αυτή η ομάδα που είναι το πρώτο μέλημα του Υπουργείου αντί να προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού, εκτίθεται σε κίνδυνο και μάλιστα «εγκλωβίζοντας» τους μαθητές και τις οικογένειες τους , καθώς δεν δύνανται να αποφασίσουν διαφορετικά από το Υπουργείο αφήνοντας τα παιδιά τους σπίτι, αφού τίθεται το θέμα των απουσιών  του Β’ τετραμήνου που δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις εξήντα! 

Το ερώτημα λοιπόν εύλογο. Δεν θα ήταν φρόνιμο να προστατεύσουμε τη Γ’ Λυκείου, αφήνοντας την μακριά από συναθροίσεις και να επικεντρωθούμε στις βαθμίδες αυτές που περιλαμβάνουν μαθητές κάτω των 15 ετών, οι οποίοι με βάση τον νόμο δεν μπορούν να μένουν στο σπίτι χωρίς επίβλεψη; Ουδείς εκπαιδευτικός αρνείται να επιτελέσει τα καθήκοντα του όπως άλλωστε το πράττουμε εδώ και καιρό με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, χωρίς όμως να υποθηκεύουμε το μέλλον  των παιδιών μας, πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι ένα τέτοιο εγχείρημα (επιστροφής της Γ’ τάξης) δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, ούτε τα ίδια τα παιδιά, ούτε τις Παγκύπριες αλλά ούτε και την επανεκκίνηση της οικονομίας. Η βεβιασμένη απόφαση για άνοιγμα των σχολείων με αυτούς τους όρους και χωρίς αντικειμενικό κέρδος δεν καθησυχάζει την κοινωνία ούτε καν την οικονομία. Το Υπουργείο Παιδείας απαιτείται να επιδείξει σοβαρότητα επιτέλους και να σχεδιάσει με τη συμμετοχή όλων των φορέων την επάνοδο στις τάξεις με τρόπο φρόνιμο και συνετό γιατί εν τέλει μπορεί να βομβαρδίσει  και να ρίξει στα Τάρταρα την προσπάθεια που με τόση ομοψυχία έχει κάνει συλλογικά η κοινωνία μας.

*Φιλόλογος

Διδάσκουσα Γ’ τάξης