Με ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Καθηγητών /τριών Οικιακής Οικιακής Οικονομίας αναφέρει:
«Στη συγκαιρινή εποχή, το άτομο στροβιλίζεται στη δίνη ενός πρωτόγνωρου εγκλεισμού. Η επιβεβλημένη καραντίνα, αφενός ανέδειξε ή και κλιμάκωσε αδιόρατα προβλήματα, αφετέρου απετέλεσε το εφαλτήριο μιας γόνιμης περιόδου, ανασυγκρότησης, ανατροφοδότησης και αναστοχασμού. Η πνιγηρή ατμόσφαιρα γεννά ωφέλιμα συμπεράσματα κι ας σαρώθηκε η επίζηλη ρουτίνα από έναν αόρατο εχθρό. Εν προκειμένω, η ζοφερή νέα πραγματικότητα αποτελεί τη λυδία λίθο που θα ζυγίσει εποικοδομητικά, το κοινωνικοοικονομικό και εκπαιδευτικό γίγνεσθαι. Σ΄αυτό το σημείο, εισάγεται ο ρόλος του μαθήματος της Οικιακής Οικονομίας στα σχολεία, όχι με τη μορφή του φτωχού συνακόλουθου αλλά του ζωτικού πρωταγωνιστή.
Είναι οικουμενική αλήθεια πως οι έκτακτες καταστάσεις απαιτούν έκτακτα μέτρα. Η διδασκαλία της Οικιακής Οικονομίας κρίνεται άκρως αναγκαία, συνυπολογίζοντας, τόσο τον διευρυμένο όσο και τον πολυειδή χαρακτήρα της. Εάν νοητά, διασπάσουμε το εν λόγω μάθημα θα αναδειχθεί ο πολυδιάστατος ρόλος του, είτε απτόμεθα της επιδότησης αξιών, προεξαρχουσών της αγάπης, του αλληλοσεβασμού, της ευσυνειδησίας και της ενσυναίσθησης, ως οχήματα και όπλα ταυτοχρόνως, για την αυτοεκπλήρωση και την επιβίωση, είτε πρόκειται για εναλλακτικές πρακτικές δραστηριότητες που αναβαθμίζουν την ψυχική, πνευματική και κοινωνική ευεξία του ατόμου και δη του παιδιού. Με άλλα λόγια, ο έφηβος εξοπλίζει τη φαρέτρα του με καταλυτικά εφόδια, προκειμένου να εξέρχεται, κατά το δυνατόν, αλώβητος από δυσχερείς συνθήκες και διαμέσου της όψιμης μετάγγισης γνώσεων και εμπειριών, να μετασχηματίζεται σε ένα ολοκληρωμένο άτομο.
Η σφυρηλάτηση ενός άρτιου, σωματικά και πνευματικά, ανθρώπου προϋποθέτειαδιάσειστα θεμέλια που, εγγενώς, οικοδομεί η διδασκαλία της Οικιακής Οικονομίας. Οι μαθητές καλλιεργούν στάσεις και αντιστάσεις, έναντι των ζημιογόνων συμπεριφορών, ενώ παράλληλα περιχαρακώνονται σχετικά με τη χρήση ουσιών. Πυλώνες του αναλυτικού προγράμματος είναι η ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, κριτικής σκέψης και οικογενειακής αγωγής με, κατεξοχήν γνώμονα, τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού και τη χαλύβδωση της αυτοεικόνας του.
Είναι γεγονός πως πέρα από τα προειπωμένα, το μάθημα της Οικιακής Οικονομίας καθίσταται ο σκαπανέας στη μετάδοση ενός όγκου γνώσεων, σχετικά με τη διατροφή και τη σεξουαλική αγωγή. Οι μαθητές, μέσω καινοτόμων προσεγγίσεων, διαπλάθουν σαφή ιδεολογία και χαρτογραφούν το σώμα τους και τις παρελκόμενες ανάγκες του.
Είναι αδήριτη ανάγκη, τα νεαρά άτομα να συμβάλουν στην οικογενειακή ευρυθμία, όχι μόνον υπερθεματίζοντας στα ήδη θετικά, αλλά συνεπικουρώντας στην απάλειψη των κακώς κειμένων, όπως η έλλειψη επικοινωνίας και κύρια οι περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας που τα τελευταία χρόνια, διάγει προϊούσα πορεία, και μετατρέπεται σε πυριτιδαποθήκη, εντός των κόλπων της οικογένειας.
Συνελόντι ειπείν, το μάθημα της Οικιακής Οικονομίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την οικογενειακή ειρήνη, ως εκ τούτου αναδεικνύεται βαρόμετρο στο σχολικό συγκείμενο. Νομοτελειακά, πρέπει να εδραιωθεί η ενιαία διδασκαλία του από την Α’ Γυμνασίου μέχρι και την Γ΄ Λυκείου, καθώς η φιλοτέχνηση ενός λυσιτελούς οικογενειακού περιβάλλοντος είναι ο πρώτιστος στόχος του εκπαιδευτικού συστήματος».
