Πού είναι η Ειδική Εκπαίδευση;

ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΤΡΥΦΩΝΟΣ*

Όλοι μιλούν για τα αυτονόητα, σαν είναι δεδομένα για όλους και ισότιμα. Δεν είναι όμως; Δεν μπορούν να είναι εκ των πραγμάτων. Αν βάλεις ένα εμπόδιο σε δύο παιδιά πρέπει να δεις τις δυνατότητες τους κι’ ανάλογα να τα βοηθήσεις να το ξεπεράσουν ή ακόμη και να φτάσουν στον στόχο τους, αλλιώς το ένα παιδάκι ίσως να μην τα καταφέρει ποτέ. Όλα αυτά όμως, αν δεν είσαι γονιός δεν μπορείς να τα καταλάβεις ή ακόμη αν δε ζεις με παιδιά που θέλουν ξεχωριστή προσέγγιση και σημασία.

Ζούμε στην Κύπρο όμως και όλοι είναι καλοί, μόνο για το τζάμι, την προβολή και την επίδειξη. Όταν φτάνει η στιγμή για ανάλογες πράξεις ευθύνης, οι περισσότεροι περιορίζονται στη γραμμή του καθήκοντος και τα όρια του νόμου.

Αυτή τη στιγμή, οι οικογένειες που περισσότερο έχουν κτυπηθεί είναι αυτές με παιδιά με αναπηρίες, που είχαν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, μια ρουτίνα, μια καθημερινότητα ειδικών θεραπειών και δραστηριοτήτων. Λόγω  του περιορισμού όλοι έχουμε περιοριστεί. Σαν εκπαιδευτικοί, όμως προσπαθήσαμε τα υπόλοιπα παιδιά να τα στηρίξουμε. Τι γίνεται όμως με τα παιδιά των ειδικών σχολείων, της ειδικής εκπαίδευσης, των στηρίξεων, των ειδικών θεραπειών; Πόσο καιρό θα πάρει η επικοινωνία με αυτούς τους γονείς, αυτά τα παιδιά ; Είναι αόρατα αυτά τα παιδιά; Κανείς δεν τα βλέπει ίσως;

Πως διαφυλάσσεται το δικαίωμα όλων των παιδιών στην Εκπαίδευση; Η συμπερίληψη και η παραβίαση των δικαιωμάτων τους σημαίνει ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα του παιδιού, τα δικαιώματα των ΑμεΑ. Μαζί με αυτά τα παιδιά και τα δικαιώματα των δικών τους ανθρώπων, που η καθημερινότητα τους διαταράζεται καθημερινώς.

Θα περιμένουμε πάντα στην γωνία ως γονείς γιατί και εμείς θα εκτιμήσουμε τη ζημιά από το χαμένο χρόνο και τις αναβληθείσες αποφάσεις που έπρεπε ΧΘΕΣ να παρθούν;

Αυτά τα παιδιά κύριοι έπρεπε να είναι προτεραιότητα και όχι ο τελευταίος τροχός της αμάξης!

Αλλά για να επανέλθω τελειώνοντας, ότι τα εύσημα και τα εύγε τα παίρνουν όσοι ξεπερνούν το γράμμα του νόμου και τη γραμμή του καθήκοντος και πράττουν ευσυνείδητα λαμβάνοντας αποφάσεις ΕΥΘΥΝΗΣ.

*Φιλόλογος