ΤΗΣ ΔΑΝΑΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ*
Δέκα μήνες πριν από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ ο μαθητής Γιώργος Α. Γεωργιάδης (ο πατέρας μου), τελειόφοιτος τότε του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου, στην αποχαιρετιστήρια προς το σχολείο ομιλία του μίλησε για την ανάγκη ανάληψης ένοπλου αγώνα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Aναφέρθηκε συγκεκριμένα σε μαθητές – μαχητές που πρέπει να πάρουν τα όπλα για τη λευτεριά της Κύπρου. Λίγους μήνες αργότερα, την 1η Απριλίου 1955, όντως οι μαθητές έγιναν πρωτοστάτες στον ένοπλο αγώνα που ξεκίνησε. Ακολουθούν αποσπάσματα από την εμπνευσμένη και προφητική εκείνη ομιλία.
«Η στερνή σας λέξη κι αν σίγησε, κι ο τελευταίος αντίλαλός της αν ξεψύχησε μέσα στη βαριά τούτη ατμόσφαιρα, στην ψυχή μας, σεβαστέ πνευματικέ μας πατέρα, ολοκάθαρη αντιλαλεί ακόμα η γλυκιά σας φωνή. Κι όταν πρέπει, θα ακούεται, για να ‘ναι η πυξίδα μας στον δρόμο που με τη δική σας πατρική καθοδήγηση χαράξαμε, και να μας οδηγήσει στο λιμάνι της επιτυχίας στη ζωή. […] Η ζωή, μας έλεγε ο καλός δάσκαλος, είναι ένα αδιάκοπο ανέβασμα. Και στην κορφή φτάνει μονάχα εκείνος που ξέρει να σηκώνεται μετά από κάθε πέσιμο. […] Ανεβαίναμε πιασμένοι ο ένας από τον άλλο, αδελφωμένοι. Με τη σοφή παραγγελιά του δασκάλου πάντα το γέλιο κι η χαρά ανθίζανε στο πρόσωπό μας, κι ο τόπος γύρω ομόρφαινε με το τραγούδι μας. Ώσπου βρεθήκαμε μια βλογημένη μέρα λουσμένοι μέσα στο φως του φάρου της κορφής, και ήταν ανείπωτη η χαρά για το κατόρθωμά μας. […] Κάτοχοι πλέον ενός πνευματικού θησαυρού, της Ελληνοχριστιανικής παιδείας, οδηγηθήκαμε στη μεγάλη τιμή να είμαστε σήμερα τελειόφοιτοι του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου. [...]
Ανοίγουμε σήμερα τα φτερά μας, αγαπητοί μου συμμαθητές και συμμαθήτριες, για να επιτελέσουμε τον σκοπό της δημιουργίας μας. Κι είτε θελήσουμε να κατακτήσουμε τις επόμενες κορφές της γνώσης λαμπρύνοντας ακόμα περισσότερο το πνεύμα, είτε ριχτούμε από αύριο στον αγώνα της ζωής, ο δρόμος προς την επιτυχία είναι ένας, αυτός που μας δίδαξε το αγαπημένο μας Γυμνάσιο. […] Η Χριστιανική θρησκεία και η υγιής Επιστήμη θα οδηγούν το πνεύμα μας στις υψηλές κι ακατάλυτες αξίες, θα επισημαίνουν τις παγίδες και θα μας προφυλάσσουν απ’ αυτές. Γιατί, αν το πνεύμα μας μείνει χωρίς προσανατολισμό, με τον καιρό θα εκφυλιστεί, κι από μέσο εξυψώσεως θα γίνει μέσο καταπτώσεως και θα έχει τη δυσωδία της ψυχικής και σωματικής μολύνσεως. […]
Ας μη χάνουμε χρόνο. Είναι μεγάλη η αποστολή μας. Πάμε να ξεριζώσουμε τα σπέρματα της διχόνοιας και να καλλιεργήσουμε την πρόοδο και την ειρήνη. Πάμε να κάψουμε τα αγκάθια της αδικίας και να αναστήσουμε τα ροδόκρινα της αγάπης, να αντικαταστήσουμε τον πόνο με τη χαρά, το δάκρυ με το γέλιο, την αδράνεια με την εργασία. Πάμε να γίνουμε κήρυκες της αρετής, φρουροί της ηθικότητος, υπέρμαχοι του καθήκοντος.
Γαλουχημένοι από τα νάματα της Πίστεως και της Πατρίδος, με το μυαλό καλλιεργημένο, χαλύβδινα και φτερωτά τα πόδια, με το κορμί μας να σφύζει από ζωή, δύναμη κι ενθουσιασμό, ας πάμε αδελφωμένοι να κηρύξουμε την εθνική παλιγγενεσία. Αν απόψε αφήνουμε τον τίτλο του συμμαθητού, ας αποχτήσουμε τον ιερότερο τίτλο του συμμαχητού. Πάμε να λάβουμε ενεργό πια μέρος στον ιερό ενωτικό μας αγώνα και να ανακτήσουμε τα εθνικά μας δικαιώματα που η βία, αντίθετα σε κάθε ιερό κι ανθρώπινο νόμο, θέλει να μας στερεί. Πάμε να φέρουμε ακόμα πιο κοντά τη μέρα του Εθνικού λυτρωμού του μαρτυρικού νησιού μας και να κάνουμε τον Γολγοθά του Ανάσταση. Πάμε να κάνουμε την Ελλάδα μας σεβαστή στους φίλους της και φοβερή στους εχθρούς της.
Με πλήρη συναίσθηση των καθηκόντων μας, ως άτομα, ως Κύπριοι Έλληνες και Χριστιανοί, ας κινήσουμε, αγαπητοί μου συμμαθητές και συμμαθήτριες, για την ιερή μας αποστολή.
Έχε γεια, λοιπόν, για πάντα φιλόξενη κι ολόθερμη φωλιά μας, αξέχαστο σχολείο μας. Εσύ μας γνώρισες την αξία της ζωής. Στην καρδιά μας θα παραμείνεις σύμβολο της αγάπης, της προόδου, της χαράς, πηγή των πιο γλυκών μας αναμνήσεων. Αν και έξω τώρα από τη σκεπή σου, δεν θα πάψουμε να σε έχουμε στο κέντρο κάθε μας προσπάθειας, καμάρι μας και καύχημά μας.
Κι εσείς, σεβαστέ μας κύριε Γυμνασιάρχα και όλοι οι άλλοι μας καθηγητές και καθηγήτριες, φιλόστοργοι θετοί γονείς, δώσατε νόημα και σκοπό στην ύπαρξή μας, προσανατολίζοντάς μας προς τα ιδανικά του Έλληνα και του Χριστιανού. Από τα τρίσβαθα της νεανικής ψυχής μας σας εκφράζουμε τις θερμότατες ευχαριστίες μας, και σας υποσχόμαστε πως θα διαβούμε με κάθε θυσία τον δρόμο που μας ορίσατε, για την περηφάνια των γονιών μας, για τη δόξα του σχολείου μας, και για το μεγαλείο της Πατρίδας μας.
Έχετε γεια.»
*Φιλόλογος Β.Δ., Σύμβουλος Φιλολογικών Μαθημάτων στο ΥΠΠΑΝ, Μ.Α. στην Κλασική Φιλολογία
