ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΠΑΠΗ*
Με την ευκαιρία της επανέναρξης των σχολείων και της συμπλήρωσης ενός και πλέον χρόνου εμπειρίας από την αναγκαστική λειτουργία της εκπαίδευσης από απόσταση, που εφαρμόστηκε στα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, θα επιχειρήσουμε μία αποτίμηση βασισμένη στην εμπειρία που αποκτήθηκε στο διάστημα αυτό.
Καταρχήν θα πρέπει να πούμε ότι υπό τις επικρατούσες συνθήκες, η εκπαίδευση από απόσταση βοήθησε στην επίτευξη μίας απαραίτητης επαφής του σχολείου με τα παιδιά. Από την άλλη η σύγκριση με την εκπαιδευτική διαδικασία στο σχολείο καταδεικνύει μία μεγάλη απόσταση, η οποία δεν φαίνεται να μπορεί να καλυφθεί όσες βελτιώσεις και να έχουν γίνει ή/και θα γίνουν μελλοντικά.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο θα χωρίζαμε την εκπαίδευση από απόσταση σε τρείς κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία αφορά τα παιδιά του Γυμνασίου. Για τα παιδιά αυτά τα οποία είναι και τα πολυπληθέστερα στις τάξεις (έως 25 παιδιά), αντιμετωπίζουμε αρκετά προβλήματα τόσο στην επικοινωνία όσο και στην ουσία της όποιας εκπαίδευσης. Ιδιαίτερα το κομμάτι της ομαδικής και της συνεργατικής διαδικασίας στην τάξη, είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλυφθεί και να είναι αποτελεσματικό στην εκπαίδευση από απόσταση. Μέσα σε ένα τριαντάλεπτο που είναι η διάρκεια της κάθε περιόδου ο όποιος ωφέλιμος χρόνος συρρικνώνεται αρκετά.
Με τα παιδιά του Λυκείου και ιδιαίτερα για τα μαθήματα που αφορούν τις κατευθύνσεις η κατάσταση είναι βελτιωμένη. Ιδιαίτερα στις δύο μεγαλύτερες τάξεις του Λυκείου τα παιδιά δείχνουν περισσότερη ωριμότητα και είναι σε θέση να δουλεύουν ανεξάρτητα συμμετέχοντας και επιλύοντας αρκετά από τα θέματα και τη δουλειά που πρέπει να γίνεται σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό.
Μία τρίτη κατηγορία αποτελεί η εκπαίδευση με την ταυτόχρονη παρουσία παιδιών στο σπίτι και στο σχολείο. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο. Τα σχολεία δεν έχουν καμία υποδομή που να στηρίζει τη διαδικασία αυτή. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να παραμένει καρφωμένος σε μία θέση που να δίνει την ευχέρεια στα παιδιά από το σπίτι να μπορούν να ακούσουν. Η προβολή πάνω στον πίνακα από την κάμερα του υπολογιστή είναι χαμηλής ποιότητας. Η επικοινωνία με τα δύο μέρη (όσων βρίσκονται στην αίθουσα και στο σπίτι) είναι προβληματική και αρκετά χρονοβόρα.
Στο γενικό μέρος της από απόσταση εκπαίδευσης υπάρχουν πολλά άλλα ζητήματα όπως για παράδειγμα το κομμάτι που αφορά την ελλιπή παρακολούθηση των παιδιών από τον εκπαιδευτικό, τα προβλήματα με το διαδίκτυο που κάποιες φορές είναι ανυπέρβλητα, το ότι πολλά παιδιά ακόμη επικοινωνούν από το κινητό τους τηλέφωνο, η επικοινωνία με τα παιδιά και είναι πολύ αργή κλπ .
Σημαντικό κομμάτι αποτελεί και η ανατροφοδότηση των παιδιών από τον εκπαιδευτικό. Συνήθως, τα παιδιά το μόνο που μπορούν να κάνουν όταν θα επιλύουν ασκήσεις είναι να τις κάνουν στο χαρτί, να φωτογραφίζουν την κάθε σελίδα από την δουλειά τους ξεχωριστά, με το κινητό τους τηλέφωνο, και να τις ανεβάζουν στην διαδικτυακή τάξη. Το αποτέλεσμα είναι ο εκπαιδευτικός να έχει να διαχειριστεί εκατοντάδες φωτογραφίες πολλές φορές σε μία ημέρα. Πράγμα που καθιστά αδύνατη, την ανατροφοδότηση σε κάθε παιδί ξεχωριστά. Αυτό που μπορεί να γίνεται συνήθως είναι η γενική επισήμανση κάποιων σημαντικών πτυχών που αφορά την δουλειά των παιδιών.
Κλείνοντας την παρέμβαση αυτή θα θέλαμε να τονίσουμε ότι δεν έχει περιληφθεί σε αυτή ούτε η απώλεια της κοινωνικοποίησης των παιδιών, ούτε βέβαια η έλλειψη της ουσιαστικής αποστολής του σχολείου που είναι η δυνατότητα να φτιάχνει συγκροτημένους πολίτες που να διαθέτουν ως κύριο προσόν την κριτική τους σκέψη.
*Εκπαιδευτικός Χημείας Μέσης Εκπαίδευσης
