ΤΗΣ ΔΑΝΑΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ*
Παρά την απέραντη θλίψη μας λόγω της πύρινης λαίλαπας και παρά τις συνεχιζόμενες δυσκολίες που προκαλεί η πανδημία, μία καλοκαιρινή απόδραση στην Αθήνα, έστω και ολιγοήμερη, αποτελεί όαση πνευματικής δροσιάς και εθνικής αναζωογόνησης. Οι ευκαιρίες που παρέχει το κλεινόν άστυ για «ψυχαγωγία» και προσωπική ενδοσκόπηση είναι μονίμως πάμπολλες.
Σταθερή επιλογή αποτελεί ο περίπατος στον ενοποιημένο αρχαιολογικό χώρο γύρω από την Ακρόπολη. Ο ιερός βράχος, που δεσπόζει επιβλητικός παρά τη φθορά του χρόνου και τις εσκεμμένες ιερόσυλες επεμβάσεις, εξακολουθεί να προκαλεί δέος και περισυλλογή. Το φυσικό κάλλος και η αξεπέραστη μέχρι σήμερα επιστημονική γνώση που διέπουν τα αριστουργηματικά αρχιτεκτονήματα μαγεύουν τον διαβάτη, όσες φορές κι αν έχει βρεθεί εκεί. Η εμπειρία αυτή, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα που παρέχει το νέο Μουσείο Ακροπόλεως για ενδελεχή μελέτη όλων των ευρημάτων, καθιστούν την επαφή με την κλασική Αθήνα ανεπανάληπτη.
Η θέαση της ευρύτερης περιοχής είναι ακόμα πιο υποβλητική από τον απέναντι λόφο της Πνύκας, τον χώρο συνάθροισης της αρχαίας εκκλησίας του δήμου. Στα αυτιά του υποψιασμένου επισκέπτη ηχούν ακόμα οι λόγοι των ρητόρων και των πολιτικών που 2.500 και πλέον χρόνια πριν διαμόρφωσαν τη δημοκρατία, ενώ στα μάτια του παρελαύνουν οι άνδρες που συνετέλεσαν στην ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών. Θέλοντας και μη αφήνεσαι στη μαγεία του χώρου, καθώς αντικρίζεις τον Παρθενώνα και το Ερέχθειο, την αρχαία Αγορά, τον λόφο του Αρείου Πάγου όπου ο Απόστολος Παύλος κήρυξε τον λόγο του Θεού, αλλά και τη σύγχρονη Αθήνα που απλώνεται μπροστά σου.
Απτή απόδειξη της πάλαι ποτέ πνευματικής ανθοφορίας, το λίκνο του αρχαίου θεάτρου -το θέατρο του Διονύσου- στους πρόποδες της Ακρόπολης, καθώς και δίπλα το, λίγο νεότερο, θέατρο του Ηρώδου Αττικού. Εδώ απολαύσαμε μία υπέροχη βραδιά με μουσική Μάνου Χατζηδάκι, θαυμάζοντας το πώς η σύζευξη του αρχαίου με το σύγχρονο γίνεται απόλυτα δημιουργική και ωθεί τον πολιτισμό σε εξέλιξη. Από την άλλη, μία αρχαιοπρεπή βραδιά χαρήκαμε στο σύγχρονο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά, με την ευρηματική παράσταση του Ορέστη του Ευριπίδη.
Στην κορυφή του λόφου του Θησείου, το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, από το μπαλκόνι του οποίου ο υπάλληλος ενημέρωνε καθημερινά μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα τους κατοίκους της πόλης ότι η ώρα ήτανε 12 το μεσημέρι. Εμπειρία καθηλωτική αποτελεί η παρατήρηση της Σελήνης από το τηλεσκόπιο και η γενικότερη ξενάγηση στον ουρανό, που πραγματοποιείται εκεί κάποια βράδια. Με περηφάνια αναλογιζόμαστε πως μέσα στο σύμπαν κυριαρχούν τα ελληνικά ονόματα, τα περισσότερα από τα οποία είχαν δοθεί ήδη από την αρχαία ελληνική μυθολογία και τους πρώτους επιστήμονες οι οποίοι λίγο αργότερα προσπάθησαν να αναζητήσουν, με τη λογική τους πλέον, την πρώτη αρχή.
Μία δροσερή και «ελαφριά» απόλαυση μας προσέφερε ένα δείλι ο θερινός κινηματογράφος στον Λυκαβηττό. Η παρακολούθηση της ταινίας κάτω από τον έναστρο αττικό ουρανό ήταν ανακουφιστική από την πρωινή ζέστη, ενώ το πράσινο του λόφου τριγύρω ανέδινε καλοκαιρινή αύρα και ζωή.
Ένα από τα σημεία αναφοράς της ελληνικής πρωτεύουσας αποτελεί πλέον και το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος. Ο νεόδμητος χώρος φιλοξενεί την Εθνική Βιβλιοθήκη και την Εθνική Λυρική Σκηνή, ενώ συνιστά από μόνος του έναν χώρο φυσικής ομορφιάς, στον οποίο αξίζει να περπατήσει κανείς, ακόμα και αν δεν μπορέσει να απολαύσει κάποια από τις εκδηλώσεις που φιλοξενούνται συχνά.
Απαραίτητο κομμάτι της περιδιάβασης είναι και η επίσκεψη στα βιβλιοπωλεία της Σόλωνος και Ιπποκράτους. Η ώρα κυλά ταχύτατα καθώς προσπαθείς να ενημερωθείς για ό,τι καινούριο κυκλοφορεί, είτε αυτό αφορά τις εξελίξεις στο επιστημονικό σου αντικείμενο είτε άπτεται ευρύτερων λογοτεχνικών, ιστορικών, πολιτικών ή άλλων ενδιαφερόντων.
Κι όταν πλέον κορεσθείς πνευματικά και πολιτιστικά, τι πιο όμορφο συμπλήρωμα, από μία ταβέρνα με γαστριμαργική και μουσική ζωντάνια στην Πλάκα ή στου Ψυρρή; Αθήνα του πνεύματος μεν αλλά και του οινοπνεύματος…
*Φιλόλογος Β.Δ., Σύμβουλος Φιλολογικών Μαθημάτων στο ΥΠΠΑΝ, Μ.Α. στην Κλασική Φιλολογία
