Καταργήστε την πρωινή προσευχή από τα σχολεία…!


ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ*

«Μη Θρησκευτικά προς Θεού! Το ελληνικόν έθνος δεν είναι Βυζαντινοί, εννοήσατε; Οι σημερινοί Έλληνες είναι κατ’ ευθείαν διάδοχοι των αρχαίων. Έπειτα εκπολιτίσθησαν, επροόδευσαν και αυτοί. Συμβαδίζουν με τα άλλα έθνη» (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Λαμπριάτικος ψάλτης»).

Με αυτό τον τρόπο συνόψισε ο άγιος των ελληνικών μας γραμμάτων, τη γραμμή που προωθούσε η ¨προοδευτική¨ ψευδοκουλτούρα της εποχής του. Μετά από τόσες δεκαετίες, επανερχόμαστε στα ίδια διλήμματα: ¨Μα η εκπαίδευση μας πρέπει να είναι κοσμική¨, λένε και γράφουν, ¨τι θέση έχουν τα θρησκευτικά ή η πρωινή προσευχή στην τάξη¨;

Αποδόμηση λοιπόν ο στόχος. Αποδόμηση της ταυτότητας του μαθητή, παιδιού και εφήβου, αποδόμηση της θρησκείας του, αποδόμηση της ιστορίας του, αποδόμηση κάθε στοιχείου που τον κάνει καλό κ΄ αγαθό πολίτη, με ήθος και αξίες ζωής. Τί θέλουμε να βγαίνουν από τα ¨κοσμικά¨ αυτά σχολεία; Μα φυσικά, θα βγαίνουν σωρηδόν οι αγελαίοι καταναλωτές, τα καλοκουρδισμένα ρομποτάκια της ¨τεχνητής νοημοσύνης¨, οι άκρατοι ηδονοθήρες, διότι «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται» ή χειρότερα, όπως το διατύπωσε ο Έλιοτ, «αν δεν θέλεις να έχεις τον Θεό, πρέπει να υποκλιθείς στον Χίτλερ ή στον Στάλιν».

Να έβλεπαν όλοι αυτοί της   ψευτοπροοδευτικότητας, (όπως μια πρόσφατη θλιβερή πραγματικά ανακοίνωση της Κίνησης Δασκάλων-Νηπιαγωγών ¨ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ¨,  εναντίον της προσευχής στο σχολείο), πόσο λάμπουν, φέγγουν, αστράφτουν τα πρόσωπα των μαθητών μας, όταν τους μιλάς για ήρωες, για αγίους, για το Χριστό… Πόσο συγκλονίζονται οι μαθητές μας, όταν αναφερόμενος στο Πάθος του Χριστού, παίρνεις αφορμή τους στίχους του Κώστα Βάρναλη από το ποίημα ¨Η Μάνα του Χριστού¨:
¨Φεύγεις πάνω στην Άνοιξη, γιε καλέ μου,
Άνοιξη μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις,
Η ομορφιά σου βασίλεψε, κίτρινη, γιέ μου
δεν μιλάς, δεν κοιτάς, πως μαδιέμαι καλέ μου!
¨

Ή το άλλο συγκλονιστικό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, ¨η Κυρά των Αμπελιών¨, ο οποίος μολονότι στρατευμένος στην Αριστερά, έσπαζε τα δεσμά του και έβγαινε από μέσα του μια ορθόδοξη πνευματικότητα συνδυασμένη με τις Παραδόσεις του λαού μας:
¨Χριστέ, που μου άνθισε η καρδιά κάτω απ΄ τον ίσκιο το φαιό
του Λόγου σου – άνθος σιωπηλό, της ευλογίας σου πλάσμα,
και μες στη φούχτα σου χολή και όξος ρουφούσα το Θεό,
μ΄ επιείκεια δέξου το, παλιό τάμα, το νέο μου άσμα.
¨

Κι ερχόμαστε σήμερα εμείς οι ¨προοδευτικοί¨ και ¨μοδέρνοι¨, να εισηγούμαστε κατάργηση της πρωινής προσευχής!!! Κάτι που κουβαλούν οι μαθητές ως βίωμα κι απόσταγμα ψυχής εκατονταετίες τώρα, ως αναπόσπαστο μέρος της παιδείας μας. Μιας ελληνικής Παιδείας, κυριολεκτικά βγαλμένης από το καντηλάκι του παπά στην εκκλησία του χωριού που κατέφευγαν τα μικρά ανυπόδητα ελληνόπουλα, τα ασέληνα βράδια που ¨όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά¨. Όμως ας γνωρίζουν ότι ¨σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, σβήνει κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον¨, όπως έλεγε και ο νομπελίστας μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης.

Πολλοί φίλοι, συνάδελφοι, αλλά και απλός κόσμος διερωτώνται καλοπροαίρετα σήμερα: ¨Γιατί τόση πολεμική κατά των θρησκευτικών και ιστορικών μας παραδόσεων; Τί τους έφταιξε τώρα η πρωινή προσευχούλα των 30 δευτερολέπτων, που σε τελική ανάλυση είναι μια πανανθρώπινη προσευχή με σημείο αναφοράς τον Χριστό; Τί εμποδίζει σε τελική ανάλυση κάποιον που έχει διαφορετική πίστη, απλά να παραμένει σιωπηλός και να επικαλείται εσωτερικά κάτι που ο ίδιος πιστεύει; Γιατί πρέπει να αποδομήσουμε λίγο λίγο τα θεμέλια της ελληνικής και χριστιανικής μας ταυτότητας και Παιδείας, για να γίνουμε αρεστοί (αλήθεια σε ποιους;;;)…¨

Η απάντηση έρχεται και πάλι από τον κυρ-Αλέξανδρό μας τον Παπαδιαμάντη: «Ο πόθος της μωράς επιδείξεως, η μανία του κενά εκάστοτε λέγειν, η δοκησισοφία, ο τύφος και η οίησις άγουσιν εις τας συγχρόνους αθεϊστικάς θεωρίας».

Προσέξτε λέξεις!! Επίδειξη, κενότητα, δοκησισοφία, τύφος, οίηση, αυτά ακριβώς που χαρακτηρίζουν την σημερινή ψευτοπροοδευτική μας διανόηση.

Όσο και να κοάζουν τέτοια ιδεολογήματα, ποτέ δεν θα καταφέρουν να μιλήσουν στη ψυχή του λαού μας. Γιατί, λέει ο Γιώργος Σεφέρης:
¨Για εμάς ήτανε άλλο πράγμα ο πόλεμος,
με τον Χριστό καθισμένο στα γόνατα της Παναγίας,
που ΄χε στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης
¨.

*Γραμματέας Συνδέσμου Θεολόγων ΟΕΛΜΕΚ
Υποψήφιος Γεν. Αντιπρόσωπος ¨ΑΛΛΑΓΗ¨ Λευκωσίας




Comments (3)

  1. Ευανθης Κωνσταντινου :
    May 17, 2023 at 09:33 PM

    Καλή επιτυχία φίλε μου. Πολύ ορθά τα γράφεις. Να θυμηθούμε τον Απ. Παύλο που από διώκτης έγινε εθναποστολος και τόσοι άλλοι. Δεν θα τους περάσει γιατί η ρομιωσυνη εν φυλή σινωτζιαιρη του κόσμου και σιεπει που ύψη ο Θεός μου

  2. Χρίστος Χατζηιωάννου :
    May 18, 2023 at 07:59 AM

    Από τους Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, μόνο ο Πλάτωνας αποδέχεται την αθανασία της ψυχής: οι υπόλοιποι δεν τη δέχονται. Τουτέστιν, υπάρχει σαφής ασυμβατότητα της αρχαίας φιλοσοφίας με τον Χριστιανισμό.

  3. Ευρουλλα Νικολαου:
    May 18, 2023 at 04:02 PM

    ΕΓΚΛΗΜΑ η καταργηση των Θρησκευτικων και της πρωινης προσευχης στα σχολεια.
    ΠΙΣΤΗ = ΦΩΣ


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










10790