Ο ρόλος των γονέων στο τρίπτυχο, γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές και η βαθμοθηρία


ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*

Σήμερα είναι πια αυτονόητη η αναγκαιότητα της ουσιαστικής επικοινωνίας και της αποτελεσματικής συνεργασίας μεταξύ σχολείου και οικογένειας που πρέπει να λειτουργούν συντονισμένα και όχι σε απομόνωση.

Ο ρόλος που διαδραματίζουν οι γονείς στο σχολείο είναι πολλαπλός και σύνθετος. Οι γονείς σαν πρώτοι «φυσικοί» παιδαγωγοί των παιδιών τους αποτελούν το κέντρο αναφοράς της ολοκληρωμένης μόρφωσης των παιδιών τους. Η αμέριστη φροντίδα για το παιδί τους δεν περιορίζεται μόνο στο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά εισχωρεί στην ίδια τη ζωή του σχολείου. Οι γονείς αποτελούν τον αυτόματο ενισχυτή κάθε μορφής ενέργειας που χρειάζονται τα παιδιά στη ζωή τους τόσο εκτός, όσο και εντός του σχολείου

Οι γονείς οργανώνονται σε τοπικά και εθνικά επίπεδα και αποκτούν δύναμη να ασκούν όλο και μεγαλύτερη πίεση τόσο στα σχολεία, όσο και σε αυτούς που διαμορφώνουν την εκπαιδευτική πολιτική.  Αυτές οι πιέσεις είναι πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενες και μπορούν να επιδράσουν αρνητικά στην εκπαίδευση

Οι γονείς έχουν καθήκον να καλλιεργήσουν στα παιδιά τους τη εργατικότητα, την  δημιουργία πνευματικών ανησυχιών, την ευγένεια, την αυτοπειθαρχία, τον αυτοσεβασμό και τον σεβασμό του συνανθρώπου, την άμιλλα και όχι την βαθμοθηρία.

Η βαθμοθηρία αποτελεί ένα μόνιμο χαρακτηριστικό του σχολείου τα τελευταία χρόνια, λόγω της αυξανόμενης απαίτησης για εισαγωγή στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Χαρακτηρίζεται από την τελειοθηρία που οδηγεί τον μαθητή σε μια παγιδευτική διαδικασία όσον αφορά την αναζήτηση όλο και μεγαλύτερων βαθμών, βοηθώντας  την παπαγαλία και την αποστήθιση που αποστειρώνει την κριτική  ικανότητα του μαθητή, στερώντας το δικαίωμα της μελλοντικής χρήσης της.  Η βαθμοθηρία  διαιωνίζει ένα πρόβλημα για την παιδεία , ενθαρρύνει την επιλεκτική γνώση που θα οδηγήσει τα παιδιά πιο εύκολα στις  «άριστες σχολές», αποκλείοντας όμως οποιαδήποτε άλλη πνευματική ενασχόληση.

Οι παρενέργειες της βαθμοθηρίας για τους μαθητές, το εκπαιδευτικό σύστημα και την κοινωνία γενικότερα είναι πάρα πολλές, όπως  αποκλεισμός των  παιδιών με ειδικές δεξιότητες, περιθωριοποίηση των αδύνατων παιδιών και παιδιών από ειδικές κοινωνικές ομάδες και γενικά απομακρύνει  και καταστρέφει την συναισθηματική αγωγή και την  ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης που συμβάλλει στην ωρίμαση και την ετοιμότητα του εφήβου να αντιμετωπίσει αργότερα τις  προκλήσεις της ζωής του.

Ορισμένοι διδάσκοντες  επιδιδόμενοι σε εκμαυλισμό των εκπαιδευτικών ηθών  θα εκμεταλλευτούν εκβιαστικά την παγίδα της βαθμοθηρίας, θέτοντας  εις

λειτουργία τις πελατειακές σχέσεις με μαθητές και γονείς για τα παράνομα φροντιστήρια των, ελκύοντας ακόμα και αρκετούς άξιους μαθητές, βαφτίζοντας τους αυθαίρετα ως μη ικανούς να επιτύχουν υψηλούς βαθμούς χωρίς ιδιαίτερα μαθήματα.

Ορισμένοι γονείς (αρκετές φορές σε συνεργασία με επιόρκους καθηγητές που διψούν για αναβάθμιση υποσκάπτοντας συναδέλφους των) ασκούν εκτελεστική εξουσία στο τρίπτυχο γονείς, σχολείο, μαθητές δυστυχώς όχι προς όφελος των μαθητών αλλά για χάρη της βαθμοθηρίας, πολλές φορές πλήττοντας αμερόληπτους και άξιους καθηγητές οι οποίοι εφαρμόζουν τους κανονισμούς του σχολείου και είναι δίκαιοι και αμερόληπτοι στην βαθμολογία.  Αδέξιοι, μπορεί να χειρισθούν καταστροφικά για την εκπαίδευση αυτήν την εκτελεστική εξουσία, γι’ αυτό καλό θα ήταν να απόσχουν από αυτή,  μιας και το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν προσφέρεται για πειραματισμούς αυτού του είδους. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η εξουσία που ασκεί ο σύλλογος γονέων στο σχολείο είναι και πρέπει να μένει σε όλη την έκτασή της μόνο συμβουλευτική και μόνο αν είναι αναγκαίο να προτείνει μόνο τρόπους επιλύσεως προβλημάτων και μάλιστα όσο ανώδυνα γίνεται.

Οι γονείς πρώτοι πρέπει να προβληματιστούν για αυτά τα παιδιά που δεν έχουν μάθει να συνυπάρχουν και αγνοούν τους κανόνες της κοινωνίας και της σχολικής ζωής. Που αγνοούν ότι είναι αδύνατη η αρμονική συνύπαρξη χωρίς ευγένεια και αμοιβαίο σεβασμό. Η τάση προς βαθμοθηρία από ορισμένους  γονείς και μαθητές, η άσκοπη αμφισβήτηση του σχολείου, οι αρνητικές κρίσεις και η απόρριψη των καθηγητών, την οποία τα παιδιά οσμίζονται από τους γονείς τους αποτελούν ανασταλτικούς  παράγοντες για την πρόοδο και την εξέλιξη του εφήβου

* ΟΕΛΜΕΚ-Μέση Γενική Εκπαίδευση

dimitriarte@cytanet.com.cy




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










791