ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΑΤΣΑ*
Διάβασα με μεγάλη προσοχή την ανακοίνωση του ΣΕΔΜΕΚ για το άρθρο μου περί αυταρχικών συμπεριφορών από ορισμένα διευθυντικά στελέχη σε απλούς εκπαιδευτικούς. Πραγματικά δεν εκπλήττομαι για την κριτική που δέχτηκα, κάτι απολύτως θεμιτό σε μια δημοκρατία, αλλά για την επιλεκτική ανάγνωση του άρθρου. Η πρόθεση μου δεν ήταν να έρθω σε αντιπαράθεση με το σύνδεσμο διευθυντών ή με το σύνολο των διευθυντικών στελεχών, αλλά να αναδείξω ένα σοβαρό ζήτημα που αφορά αυταρχικές και απαράδεκτες συμπεριφορές από ορισμένα διοικητικά στελέχη. Προφανώς, έγινε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού για να αλλοιωθεί το πνεύμα και το περιεχόμενο του.
Στην αρχή του άρθρου μου, με απόλυτη σαφήνεια ανέφερα ότι, υπάρχουν πολύ καλοί και άξιοι διοικητικοί που κοσμούν τις θέσεις που κατέχουν, που λειτουργούν υποστηριχτικά, με δικαιοσύνη, ασκώντας τον ρόλο τους με σεμνότητα και ενσυναίσθηση, ενθαρρύνοντας και καθοδηγώντας τους εκπαιδευτικούς. Οι συγκεκριμένοι διοικητικοί δεν προσπαθούν να επιβάλουν τον σεβασμό, αλλά τον κερδίζουν με την αξία τους. Αυτοί οι διοικητικοί εμπνέουν τους απλούς εκπαιδευτικούς και αποτελούν πρότυπα ηγεσίας, ωστόσο όμως δεν μπορούμε να αγνοούμε την ύπαρξη ορισμένων περιπτώσεων όπου ασκούν εξουσία με αυταρχισμό, φωνές, ειρωνείες και δημόσιες επιπλήξεις. Οι συνάδελφοι που βιώνουν όμως τέτοιες συμπεριφορές ζητούν υπεράσπιση, όχι συγκάλυψη.
Στην ανακοίνωση του ΣΕΔΜΕΚ γίνεται λόγος για «στοχοποίηση» και «γενικεύσεις». Διερωτώμαι σε ποιο σημείο αναφέρθηκα απαξιωτικά για το σύνολο των διευθυντικών στελεχών. Όταν επισημαίνονται κάποιες συμπεριφορές δεν σημαίνει ότι απαξιώνεται ένας θεσμός στο σύνολο του, έτσι και η επισήμανση αυταρχικών συμπεριφορών από ορισμένα διευθυντικά στελέχη δεν υπονομεύει τη διεύθυνση αλλά αντίθετα προστατεύει την αξιοπιστία της. Πραγματικά όμως διερωτώμαι, μήπως ο ΣΕΔΜΕΚ δεν έχει υπόψη του τέτοιες συμπεριφορές;
Στην αναφορά του ΣΕΔΜΕΚ ότι, “οι Διευθυντές είναι ισότιμα μέλη του εκπαιδευτικού σώματος και της Οργάνωσης”, κανείς δεν διαφωνεί. Αυτό όμως σε σημαίνει ότι ανήκουν σε κατηγορία ελίτ και είναι υπεράνω κριτικής. Το να είναι ένα διευθυντικό στέλεχος ισότιμο μέλος της ΟΕΛΜΕΚ δεν συνεπάγεται ασυλία.
Η ανακοίνωση του ΣΕΔΜΕΚ προφανώς επιχειρεί να απαλλάξει από την όποια κριτική, ακόμα και αυτά τα διευθυντικά στελέχη που συμπεριφέρονται με αυταρχισμό απέναντι σε απλούς καθηγητές και βαφτίζει την κριτική «στοχοποίηση». Και όταν λένε ότι δεν θα δεχθούν αυθαιρεσίες, μήπως θεωρούν αυθαιρεσία την όποια κριτική γίνεται για τους αυταρχικούς διοικητικούς;
Φαίνεται ότι κάποιοι ενοχλούνται όταν ακούγονται ή γράφονται οι πραγματικότητες. Στο άρθρο μου ανέφερα αυτά που θέλουν να πουν πάρα πολλοί συνάδελφοι αλλά ίσως διστάζουν. Και θα το ξαναπώ ακόμα μία φορά. Ο αυταρχισμός δεν μπορεί να γίνει ανεκτός στα δημόσια σχολεία, από όπου και αν προέρχεται και η όποια κατάχρηση εξουσίας δεν έχει θέση στην εκπαίδευση. Η αξιοπρέπεια των συναδέλφων δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Και είμαι βέβαιος ότι, κανένα διευθυντικό στέλεχος που ασκεί σωστά και δημοκρατικά το ρόλο του δεν έχει αισθανθεί ότι θίγεται από το συγκεκριμένο άρθρο.
Αντρέας Μαυράτσας
Αντιπρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ
