19 Μαΐου – Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων
Η Ιστορία δεν ξεγράφεται. Η Αλήθεια δεν φοβάται.
Σήμερα, δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο.
Είναι κραυγή.
Είναι αίμα που ποτίζει τη γη και τη συνείδησή μας.
Είναι μνήμη 353.000 ψυχών που χάθηκαν άδικα, βίαια, ανελέητα από την τουρκική θηριωδία.
****
Οι Πόντιοι δεν ξεριζώθηκαν από φυσική καταστροφή.
Ξεριζώθηκαν από οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης.
Με πορείες θανάτου, σφαγές, απαγχονισμούς και βιασμούς.
Μα η φλόγα τους δεν έσβησε. Τη μετέφεραν με κόπο και πόνο στη νέα τους πατρίδα.
Και όταν λέμε νέα πατρίδα , ας μην ξεχνάμε την Κύπρο.
Γιατί το ίδιο χέρι που έσφαξε στον Πόντο, το ίδιο χέρι αιματοκύλισε και την Κύπρο το 1974.
****
Η ίδια βαρβαρότητα.
Η ίδια περιφρόνηση για τη ζωή, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα σύνορα και το διεθνές δίκαιο.
Η ίδια Τουρκία. Χθες και σήμερα.
Από τον Πόντο, στη Σμύρνη, στη Μικρά Ασία, στην Κύπρο.
Η αλαζονεία του θύτη, η ατιμωρησία του εγκλήματος, η συνέπεια της ιστορίας που επαναλαμβάνεται όταν η μνήμη καταντά διακοσμητική.
****
Η Τουρκία δεν έχει μετανοήσει.
Δεν έχει αναγνωρίσει.
Δεν έχει ζητήσει συγγνώμη.
Αντίθετα, συνεχίζει με την ίδια ρητορική επιθετικότητας, προκλήσεων και αρνήσεων.
Σήμερα, δεν μνημονεύουμε μόνο νεκρούς.
Μνημονεύουμε την υποχρέωσή μας:
Να θυμόμαστε.
Να αγωνιζόμαστε.
Να διεκδικούμε την αναγνώριση της γενοκτονίας.
Να στεκόμαστε εμπόδιο σε κάθε νέο «Αττίλα», σε κάθε νέο σχέδιο τουρκικού επεκτατισμού.
****
Για κάθε Πόντιο που χάθηκε.
Για κάθε Κύπριο που δεν επέστρεψε ποτέ στο σπίτι του.
Για κάθε λαό που αρνείται να υποταχθεί στη λήθη.
*Εκπαιδευτικός
