Η Αξιοθέα αποχαιρετά τον Μιχάλη Πασιαρδή

Με βαθιά θλίψη, η πνευματική Κύπρος αποχαιρέτησε στο στερνό του ταξίδι τον κορυφαίο ποιητή και συγγραφέα Μιχάλη Πασιαρδή, έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους της Γενιάς της Ανεξαρτησίας που προίκισε αυτόν τον τόπο με μια λογοτεχνική και πνευματική παρακαταθήκη με την οποία είχε αγγίξει την αιωνιότητα πριν καν περάσει σ' αυτήν.  

Η απώλεια για το Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Κύπρου είναι δυσαναπλήρωτη. Χάσαμε έναν από τους πιο σημαντικούς φίλους και υποστηρικτές μας, μια σταθερή παρουσία στον χώρο της Αξιοθέας τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια, ένα μέλος της οικογένειάς μας.

Ο Μιχάλης Πασιαρδής ενεπλάκη με τον τρόπο του σε τρία σημαντικά έργα που ξεκίνησαν στην Αξιοθέα και είχαν μια θεαματική εξέλιξη. Το πρώτο ήταν η θεατρική δραστηριότητα του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. και δεν ήταν λίγες οι φορές που ερχόταν διακριτικά, παρακολουθούσε ένα μέρος από κάποιες πρόβες και ύστερα, με την ευγένεια και τη λεπτότητα που τον διέκρίνε, έκανε κάποια σχόλια, ιδίως για τη χρήση της κυπριακής διαλέκτου από τα παιδιά του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. και μάλιστα για τα έργα που περισσότερο τον ήλκυαν, όπως ήταν η Ρωμιοσύνη του Βασίλη Μιχαηλίδη, η κυπριακή Λυσιστράτη του Κώστα Μόντη και το Άσμα του γιοφυριού. Το δεύτερο έργο που τον έφερε κοντά στην Αξιοθέα και στους ανθρώπους της ήταν ο σχεδιασμός και η λειτουργία του Πολιτιστικού Φεστιβάλ του Πανεπιστημίου Κύπρου. Ήταν κάτι που το πίστεψε, το αγάπησε και συνέτεινε με όλες του τις πνευματικές δυνάμεις στην εξέλιξή του. Η σημαντικότερη ίσως συμβολή του ποιητή Μιχάλη Πασιαρδή αφορά στην ίδρυση, ετοιμασία και κυκλοφορία του λογοτεχνικού περιοδικού Ύλαντρον το οποίο ξεκίνησε ως προέκταση των δράσεων του Πολιτιστικού Κέντρου και εκτός των άλλων, προέβαλε και τη σύγχρονη ποίηση στην κυπριακή διάλεκτο. Ο Πασιαρδής από την πρώτη στιγμή είδε θετικά τη σκέψη αυτής της έκδοσης και φρόντισε να την υποστηρίξει έμπρακτα, πριν απ’ όλα με τη συχνή συνεργασία του. Εννέα τεύχη αξιώθηκε να κυκλοφορήσει το περιοδικό αυτό, σε εφτά υπάρχουν συνεργασίες του Μιχάλη ή σημειώματα που τον αφορούν, ενώ η πρώτη φουρνιά των τετραστίχων που περιλαμβάνονται στη συλλογή η οποία παρουσιάστηκε στην εκδήλωση, δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του Ύλαντρου. Η ποικιλότροπη αυτή σχέση του Μιχάλη Πασιαρδή με τον χώρο της Αξιοθέας έγινε αφορμή για πολύωρες συζητήσεις και ενίοτε διαφωνίες γύρω από την ποίηση και την ποιητική έκφραση στην κυπριακή διάλεκτο στις οποίες συμμετείχαν κορυφαίοι ποιητές και πνευματικοί άνθρωποι της Κύπρου όπως ο Θεοδόσης Νικολάου και ο Κώστας Μόντης, συγκροτώντας μ’ αυτό τον τρόπο το γενικό διανοητικό πλαίσιο στο οποίο άνθισαν οι δράσεις του Πολιτιστικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Τώρα πλέον βρίσκεται δίπλα στους ομότεχνούς του. Δεν θα έχουμε πια τη δυνατότητα να απολαύσουμε την αύρα της φυσικής του παρουσίας και την ανθρώπινη επαφή μαζί του. Μας μένει η τρυφερή και συνάμα σκληρή ποίησή του, η ανάμνηση από τη γνήσια, πνευματική σχέση που είχαμε μαζί του όλα αυτά τα χρόνια και η γλυκόπικρη ικανοποίηση ότι προλάβαμε, ενόσω ζούσε, να τον τιμήσουμε καθώς του άξιζε, στο τελευταίο σημαντικό αφιέρωμα που έγινε στην παρουσία του, τον περασμένο Σεπτέμβριο. Προλάβαμε να δούμε τη συγκίνησή του από το πλήθος κόσμου που ήρθε να εκφράσει τον σεβασμό του, από τη παρουσίασή της τελευταίας του ποιητική συλλογής, την ανάγνωση ποιημάτων του από μέλη του Θ.Ε.ΠΑ.Κ., και από την παρουσίαση μελοποιημένων ποιημάτων του που έγινε με τη φροντίδα του Ευαγόρα Καραγιώργη. Προλάβαμε να του δώσουμε αυτή τη στερνή χαρά όταν τη χρειαζόταν πιο πολύ μέσα στην απομόνωση των τελευταίων χρόνων του, όταν αισθανόταν μόνος και ξεχασμένος.

Ο Μιχάλης Πασιαρδής δεν θα ξεχαστεί ποτέ όσο γράφεται και διαβάζεται ποίηση σ' αυτόν τον τόπο, όσο υπάρχει και τραγουδιέται ο Πενταδάκτυλος, όσο ακούγεται ακόμα το παλιό δκιολίν τζιαι το παλιό λαούτο.

Στη φωτογραφία: Η αφίσα της εκδήλωσης – αφιέρωμα στον Μιχάλη Πασιαρδή που πραγματοποιήθηκε στην Αξιοθέα τον Σεπτέμβριο 2020