Η εκλογή της Αννίτας Δημητρίου και ο συμβολισμός της


 ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ*

Η εκλογή της Αννίτας Δημητρίου στην προεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων συνιστά αναμφίβολα μια ριζοσπαστική τομή στο πολιτικό γίγνεσθαι και στην κουλτούρα του τόπου.

Κατά πρώτο λόγο, η κυρία Δημητρίου, ως η πρώτη γυναίκα που εξελέγη στην προεδρία της Βουλής από την ίδρυση της κυπριακής δημοκρατίας, είναι και η νεότερη πολιτικός που αναλαμβάνει τα ηνία του κοινοβουλευτικού σώματος. Όσο κι αν μέρος του τύπου όπως και ένα κομμάτι της κυπριακής κοινωνίας επιδεικνύουν μια αμφιθυμία, ακόμα και σκεπτικισμό, για την εκλογή της (αμφιθυμία, η οποία εδράζεται προφανώς σε στρεβλούς ιδεολογικούς λόγους όπως επίσης και στις παρασκηνιακές διεργασίες που προηγήθηκαν), τίποτα δεν μπορεί να αναιρέσει τη σημασία και τον έκδηλο συμβολισμό της εκλογής της. Το μέλλον ανήκει  εξ ορισμού στους νέους, και αποτελεί μια ευτυχή συγκυρία όταν η έμπρακτη συμμετοχή τους στην πολιτική συμπίπτει με ηγετική ικανότητα, ήθος, σεμνότητα, διάθεση για αλλαγή και συναινετική βούληση.

Αυτή είναι η περίπτωση της Αννίτας Δημητρίου, η οποία αποφοίτησε από το Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου, γι’ αυτό ο υποφαινόμενος καταθέτει την προσωπική του εκτίμηση για τα προσόντα, τον συνετό, ήπιο χαρακτήρα, την πολυμάθεια και την επιστημονική της κατάρτιση.

Η ανάληψη θεσμικών ρόλων μεγάλης συνταγματικής βαρύτητας από νέους ανθρώπους είναι παγκοσμίως ένα αξιοσημείωτο φαινόμενο.

Λόγου χάρη, ο καγκελάριος της Αυστρίας Sebastian Kurz είναι μόλις 34  χρόνων, η πρωθυπουργός της Φιλανδίας Sanna Marin 35 χρόνων, η Jacinda Ardern, πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας 40 χρόνων. Ο ονομαστικός κατάλογος ικανών νέων πολιτικών, που κατέχουν ανώτατα αξιώματα στις πλουραλιστικές δημοκρατίες, δεν εξαντλείται σε αυτούς.

Κατά δεύτερο λόγο, συμβολικά, η Αννίτα Δημητρίου, μας καλεί να σκεφτούμε εναλλακτικά, να φανταστούμε ένα καλύτερο πολιτικό μέλλον, διευρύνει τον νοητικό μας ορίζοντα δημιουργώντας καινούριες παραστάσεις, καινούριες αντιλήψεις, πολιτικές θεωρήσεις, ίσως και νέα ιδεώδη. Ένα μέλλον που κάποτε δεν θα είναι χειραγωγημένο από τις παλαιοκομματικές παρασκηνιακές  νοοτροπίες και τις παγιωμένες ελίτ οι οποίες οδήγησαν τον τόπο σε τόσα αδιέξοδα, φαινόμενα διαφθοράς και αυθαιρεσίας, μαζί με μια απροκάλυπτη αδιαφορία για τα ουσιώδη ζητήματα που απασχολούν σήμερα την ανθρωπότητα.

Η πραγματική ανανέωση της πολιτικής κουλτούρας και των συλλογικών ιδεωδών θα προκύψει μονάχα μέσα από τέτοια βήματα αποδόμησης του παλαιού και κορεσμένου, που προκαλούν τριγμούς στο αρτηριοσκληρωτικό κομματικό σύστημα. Κι αν η Αννίτα Δημητρίου προέρχεται η ίδια από το κομματικό σύστημα, αυτό δεν μπορεί ν’ αποτελεί αντεπιχείρημα, για τον απλούστατο λόγο ότι έτσι λειτουργούν οι πολυφωνικές αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες. Ουσιώδη σημασία έχει ότι η ίδια στέκεται με αξιοπρέπεια, θαυμαστή επάρκεια, συγκροτημένο λόγο, κι όταν θα βρεθούν κι άλλοι νέοι άνθρωποι που θα ενώσουν τις δυνάμεις τους, και δεν θα μιμούνται ως κύμβαλα τους παλαιοκομματικούς τους μέντορες, τότε θα δείξουν τον δρόμο της εξόδου στους κομματικούς δεινοσαύρους που μηρυκάζουν τη δυσώδη δυσαρμονία του πελατειακού εξουσιαστικού συστήματος.

Η Αννίτα Δημητρίου επωμίζεται λοιπόν βαριά ευθύνη. Ο δρόμος θα είναι δύσκολος, οι δυσχέρειες πολλές και καθοριστικές. Η πολυκομματική κατακερματισμένη βουλή θα είναι ενδεχομένως μια αρένα στείρων διαξιφισμών μεταξύ παλαιοκομματικών και ιδεολογικά αγκιστρωμένων αντιπροσώπων. Εξαρτάται πρωτίστως από την ίδια αν θα καταφέρει να βρει τις ισορροπίες και τις συγκλίσεις ενώπιον των μεταρρυθμιστικών προκλήσεων που έπονται, αν θα συνεχίσει με την ίδια αξιοπρεπή και σεμνή πρόταση για να προσφέρει κυρίως ελπίδα ανανέωσης κι εκσυγχρονισμού στη γενιά της, στους νεότερους της, αλλά και σε μας που αναλώσαμε τη ζωή μας μέσα στο κλίμα του παλαιοκομματικού εγκλεισμού και την πολιτική  ασφυξία.

*Καθηγητής, Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών

Πανεπιστήμιο Κύπρου




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










1969