Αννίτα Σαντοριναίου και Γιώργος Μουαϊμης συναντήθηκαν με το κοινό σε μια αλλιώτικη παράσταση


Καθηλωτικοί ήταν οι καταξιωμένοι καλλιτέχνες Αννίτα Σαντοριναίου και Γιώργος Μουαϊμης στην εκδήλωση που έλαβε χώρα στο πλαίσιο διάλεξης του θεσμού του Ελεύθερου Ζηνώνειου Πανεπιστημίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λάρνακα στις 25 Ιανουαρίου 2022. Στη δίωρη συζήτηση την οποία συντόνισε η Εκπρόσωπος Τύπου του Πανεπιστημίου Κύπρου, Δόξα Κωμοδρόμου, παρέστησαν τόσο ο Δήμαρχος της πόλης του Ζήνωνα, κ. Ανδρέας Βύρας, όσο και ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου, Καθηγητής Τάσος Χριστοφίδης, Δημοτικοί Σύμβουλοι, θεατρόφιλοι και εκτιμητές του έργου των δυο καλλιτεχνών.  

Οι δυο ηθοποιοί διέκοψαν για λίγο τις πρόβες του ιταλικού έργου «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Εντουάρτο Ντε Φίλιππο, η πρεμιέρα του οποίου θα πραγματοποιηθεί στην κεντρική σκηνή του ΘΟΚ στις 18 Φεβρουαρίου 2022 και συνάντησαν σε μια αλλιώτικη σκηνή, ανθρώπους που αγαπούν τη δική τους τέχνη, δίνοντάς τους ταυτόχρονα την ευκαιρία να μιλήσουν για το Θέατρο ως μορφή πολιτισμού, τον ηθοποιό, το ρόλο της υποκριτικής τέχνης, τις προσλαμβάνουσες και τις απαιτήσεις του θεατή.

Η κα Σαντοριναίου είπε ότι υπηρετεί το θέατρο με ιερό τρόπο και ότι με κοινό βλέμμα με τον κ. Μουαΐμη το υπηρετούν ως «ιερείς». Για να μπορεί ο ηθοποιός να επικοινωνεί με τον κόσμο, πρόσθεσε, είναι μια ιερή λειτουργία, μια μυσταγωγία, όπου ο ένας γίνεται κατά κάποιον τρόπο θυσία για να δει ο άλλος. Το Θέατρο πρόσθεσε, ασχολείται με τη ζωή και τον άνθρωπο στην ολότητά του. Ο κ. Μουαΐμης αναφέρθηκε στη διαδικασία της προετοιμασίας μιας παράστασης εκ μέρους των συντελεστών, μέχρι να φθάσει στην πραγμάτωση και στην πρόσληψή της από τον θεατή.

Σε ερώτηση αν προτιμούν το θέατρο ή την τηλεόραση, η απάντηση τους ήταν βεβαίως το Θέατρο, καθώς εμπεριέχει μια άλλη μαγεία και την άμεση, ζωντανή σχέση με τους θεατές. Για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ανέφεραν ότι η δουλειά τους είναι υπέροχη, αλλά σκληρή και  τραχιά. Η κα Σαντοριναίου ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ματώνεις τα πόδια σου, την ψυχή σου, αλλά ταυτόχρονα αυτή είναι απελευθερωτική. Όπως για το ζωγράφο η απόλυτη απελευθέρωσή του είναι ένα έργο τέχνης, για τον συγγραφέα ένα μυθιστόρημα, έτσι και στο θέατρο απελευθέρωση νιώθεις όταν έχεις συνειδητοποιήσει ότι πέτυχες στο στόχο σου». Ο κ. Μουαϊμης πρόσθεσε ότι «κανένας άλλος τομέας της ζωής, της επιστήμης ή της γνώσης, δεν μπορεί να σου προσφέρει όσα σου προσφέρει το θέατρο με την έννοια ότι ξεκινώντας ένα έργο που έχει ένας σκηνοθέτης/ηθοποιός, είναι να αποκτηθούν όλες οι απαραίτητες γνώσεις για να πετύχεις». Σου δίνεται η ευκαιρία, είπε, να εντρυφήσεις σε πολλούς τομείς και σου προσφέρει τόσο πλούτο γνώσεων, εμπειριών και συναισθημάτων, που σε αποζημιώνουν πλήρως.

Κατά τη συζήτηση τέθηκε και το ζήτημα του μεγάλου πλήγματος που δέχθηκε ο κλάδος του θεάτρου εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Ανέφεραν ότι δυστυχώς η βοήθεια του Κράτους είναι σχεδόν μηδαμινή τόσο σε μεμονωμένους καλλιτέχνες όσο και σε ομάδες.

Το κοινό υπέβαλε απανωτές ερωτήσεις, οι οποίες απαντήθηκαν εκ μέρους των σπουδαίων καλλιτεχνών μία προς μία. Μεταξύ άλλων, ποια ήταν τα αρχικά τους ερεθίσματα για να επιλέξουν το ρόλο του ηθοποιού, πώς μπορούν να συνδυάζουν την εργασία στο θέατρο ως ηθοποιοί με την οικογενειακή τους ζωή, τί είναι αυτό που τους αποζημιώνει στο τέλος κάθε παράστασης και τι είναι αυτό που τους προσφέρει, η ανάγκη να μεταλαμπαδεύσουν σε νέους ηθοποιούς τη γνώση και την πολύχρονη εμπειρία τους. Όσον αφορά τις δυσκολίες που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν στην σκηνή όταν προκύψει κάποιο προσωπικό δυσάρεστο θέμα, ανέφεραν ότι ακόμα και αν έχεις οξύ πόνο, ακόμα και αν έχεις χάσει στενούς ανθρώπους, παραμένεις ακμαίος μέχρι τη λήξη της παράστασης.

Την ομολογουμένως σπουδαία αυτή διάλεξη και φιλοσοφημένη συζήτηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε, πατώντας τον σύνδεσμο: https://bit.ly/3Aw9ZE6.




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










635