Το Σάββατο, 12 Μαρτίου 2022, στην κατάμεστη αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Λάρνακας «Γιώργος Λυκούργοs», το Θεατρικό Εργαστήρι Πανεπιστημίου Κύπρου ανταποκρινόμενο στην πρωτοβουλία που είχαν οι Λέσχες Lions Λάρνακας και Αμμοχώστου «Σαλίνα», «Λάρνακα», «Ευαγόρας» και «Liberty», έδωσε την παράσταση «Το Άσμα του Γιοφυριού» προς ενίσχυση του Παιδογκολογικού Τμήματος του Μακάρειου Νοσοκομείου Λευκωσίας.
Η συμμετοχή του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. στην εκδήλωση πέρα από τον φιλανθρωπικό χαρακτήρα της ήταν μια πράξη τιμής και μνήμης, στον ιδρυτή και δημιουργό του, τον καθηγητή Μιχάλη Πιερή.
Με την παράσταση της δημοτικής παραλογής, την οποία θεμελιακά υποστηρίζει και οδηγεί η εξαιρετική μουσική του γνωστού συνθέτη Ευαγόρα Καραγιώργη, βασικού συνεργάτη του Μ. Πιερή, το Θ.Ε.ΠΑ.Κ. απέδειξε ότι η τέχνη και η παραγωγή γνήσιου πολιτισμού αποτελεί την παράμετρο της δράσης του. Όπως ακριβώς το όρισε ο ιδρυτής του.
«Το Άσμα του Γιοφυριού», έκανε πρεμιέρα πριν από δεκαεννέα χρόνια, ωστόσο είναι πλέον ένα καλλιτεχνικό έργο που αντέχει στη δύναμη του χρόνου με τον τραγικό μύθο του να σχολιάζει τη σύγχρονη πραγματικότητα. Αυτό άλλωστε ο Μιχάλης Πιερής το επισημαίνει ήδη το 2003, για κάποια άλλα ιστορικά γεγονότα, στο σημείωμά του για τη σκηνοθεσία της παράστασης:
«Το τραγικό βάθος δεν βρίσκεται στη μοίρα της όμορφης γυναίκας που θα πρέπει να θυσιαστεί προκειμένου η τέχνη να δαμάσει την ανερμήνευτη φύση· βρίσκεται στο γεγονός ότι όλα συνωμοτούν για να στηθεί αυτή η παγίδα, το δόκανο του χαλασμένου χρόνου. Ό,τι κτίζεται χαλιέται, άρα τίποτε δεν προχωρεί, όλα έχουν καρφωθεί μες στην ακινησία. Ο χρόνος δεν αποδίδει έργο, η τέχνη για να νικήσει τη φύση πρέπει να της προσφέρει αίμα: «Αν δεν στοιχιώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δεν στεριώνει». Ο μύθος που κατοικεί στο βάθος αυτής της φαινομενικά αποτρόπαιης παραλογής, δεν επιτρέπει εύκολες ερμηνείες, δεν προσφέρεται ως λεία για εύκολα "μηνύματα". Όσοι σύγχρονοι λογοτέχνες γύρεψαν να του κάνουν χρήση ξέπεσαν στην ευκολία της αλληγορίας.
Μα ένας τέτοιος μύθος δεν αλληγορεί, γιατί είναι σκοτεινός κι αγριεμένος, ακόμα κι όταν κοιμάται δήθεν επιτρέποντας σε αυτούς που ερήμωσαν τη βιβλική Βαγδάτη και σύλησαν μουσεία και έκαψαν παλιά χειρόγραφα, να οικοδομήσουν γέφυρες με το μισθό του φόνου. Μάταιες γέφυρες κραταιών Θεών όπως ο Τίγρης κι ο Εφράτης, που διορίζουν μεταξύ Μηδίας και Βαβυλωνίας.
Όμως ο μύθος που φωλεύει σε όρη ονομαστά και ποταμούς μεγάλους δεν εξαγοράζεται από καμιά πρόσκαιρη εξουσία. Κρατά γερά φυλακισμένο το φαρμάκι του. Και αναμένει.»
