Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις. Μια οφειλή στις νηπιαγωγούς!


ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΛΟΪΖΟΥ*

Μέσα στο πνεύμα της προσπάθειας ενίσχυσης των ποιοτικών εκπαιδευτικών εμπειριών των παιδιών και της υποχρεωτικής εκπαίδευσης των τετράχρονων, το κείμενο αυτό στοχεύει να επισημάνει και να κατακρίνει εργασιακές πρακτικές στον ιδιωτικό τομέα. Τα εργασιακά δεδομένα (π.χ. ώρες εργασίας, μισθός, σχέσεις με διεύθυνση) και οι εργασιακές εμπειρίες συνάδουν άμεσα και επηρεάζουν την ποιοτική εκπαίδευση που αναμένουμε να προσφέρουν οι εκπαιδευτικοί στα παιδιά.

Για 18 χρόνια τώρα διδάσκω στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, στο τμήμα Επιστημών της Αγωγής (ΕΠΑ), στο πρόγραμμα Νηπιαγωγών. Οι φοιτήτριες μας αποφοιτούν με θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις, δεξιότητες, και οι εμπειρίες τους στο χώρο του νηπιαγωγείου είναι πλούσιες και ποιοτικές.  Θεωρώ ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, αλλά οι μελλοντικές νηπιαγωγοί είναι άρτια επιστημονικά και παιδαγωγικά καταρτισμένες.

Όλα αυτά τα χρόνια έχω κρατήσει επαφές με απόφοιτες του προγράμματος μας, είτε επειδή επικοινωνούμε για ζητήματα που αφορούν τα παιδιά, τα σχολεία ή τις τάξεις τους, είτε επειδή ακολουθούν μεταπτυχιακά στο τμήμα ΕΠΑ. Κάποιες από αυτές, αλλά και άλλες νηπιαγωγοί, συμμετέχουν στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Επιστήμες της Αγωγής με κατεύθυνση Νηπιοσχολική Αγωγή ή και στο διδακτορικό της συγκεκριμένης κατεύθυνσης και έτσι έχουμε στενή επικοινωνία, κατά την οποία μαθαίνω για τις εμπειρίες τους στα νηπιαγωγεία.

Επίσης, έχοντας τόσα χρόνια εμπειρίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, συχνά συναντώ απόφοιτες μου σε διάφορα μέρη και συζητούμε τα εργασιακά τους δεδομένα. Έχω κατά καιρούς συναντήσει απόφοιτες μου σε τράπεζες, σε φροντιστήρια, σε απογευματινές επιτηρήσεις, σε σεμινάρια εταιρειών, στην ΑΤΗΚ, σε εστιατόρια κτλ. Μερικές που εξακολουθούν να εργάζονταν σε νηπιαγωγεία, προσπαθούν όπου είναι εφικτό με το πρόγραμμα τους να κάνουν μια δεύτερη δουλειά. Πολλές αναφέρουν ότι αγαπούν το επάγγελμα τους και ότι δεν ήθελαν να τα παρατήσουν, αλλά τα εργασιακά δεδομένα, ειδικά ο μισθός και οι ώρες εργασίας, δεν είναι ικανοποιητικά, όχι για να ζήσουν μια καλή ζωή, αλλά για να επιβιώσουν! Με μισθό των 750/850 ευρώ και με ωράριο ως τις 3-5 το απόγευμα, ειδικότερα στις μέρες μας, είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί καμιά να επιβιώσει, να ανεξαρτητοποιηθεί, αλλά ούτε και να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια.

Συζητιέται το πλαίσιο εφαρμογής της υποχρεωτικής εκπαίδευσης των τετράχρονων και γίνεται ντόρος για την πρόταση που αφορά στις επιδοτήσεις των ιδιωτικών νηπιαγωγείων. Με αυτή την πρόταση σαφώς  παραγκωνίζεται το δημόσιο σχολείο. Είναι ευθύνη του κράτους να διασφαλίζει την ποιοτική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά και να επεκτείνει τη δημόσια προσχολική εκπαίδευση!

Θα πρέπει όμως, επιτέλους, να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας στα άτομα που υπηρετούν σ’ αυτά τα νηπιαγωγεία, από τα οποία το κράτος θα αγοράσει υπηρεσίες. Αυτά τα άτομα  αμείβονται με μισθούς που δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουν και εργάζονται με εξουθενωτικά ωράρια. Λόγω της αγάπης τους για το επάγγελμα αρκετές νηπιαγωγοί συνεχίζουν να εργάζονται κάτω από αυτές τις εργασιακές συνθήκες. Όμως οφείλω, σε αυτές και στο επάγγελμα που υπηρετώ, να επισημάνω αυτά τα δεδομένα και να κτυπήσω το καμπανάκι. Υπάρχουν βέβαια ιδιωτικά νηπιαγωγεία τα οποία προσφέρουν ικανοποιητικούς μισθούς και που προσλαμβάνουν 2 νηπιαγωγούς σε κάθε τάξη. Αν και αυτά είναι λίγα, θα πρέπει να λειτουργήσουν ως παράδειγμα, έτσι ώστε οι νηπιαγωγοί να έχουν τις συνθήκες που τους αξίζει (σε μισθό και ώρες) για να παραμένουν στο χώρο, αλλά και για να έχουν τη δύναμη να προσφέρουν ποιοτικές εμπειρίες στα παιδιά μας.

Πολλές φορές αναφέρεται σε υπουργικές και άλλες κυβερνητικές συναντήσεις που αφορούν την παιδεία, πολιτικές και την έρευνα, ότι το νηπιαγωγείο είναι η ραχοκοκαλιά της εκπαίδευσης. Πώς όμως στηρίζεται έμπρακτα η ραχοκοκαλιά της εκπαίδευσης; Πώς δείχνουμε το σεβασμό μας στις νηπιαγωγούς που θέτουν τις πρώτες εκπαιδευτικές βάσεις για όλα τα παιδιά; Σίγουρα όχι με τους τωρινούς μισθούς ή τα ωράρια εργασίας.

Είναι ντροπή μας να υποτιμούμε ένα τόσο σημαντικό επάγγελμα, με μισθό, αρκετές φορές, κάτω από τον κατώτατο. ΦΤΑΝΕΙ πια η εκμετάλλευση των πτυχιούχων επαγγελματιών νηπιαγωγών. Ας αναλογιστεί, το κράτος, ας αναλογιστεί ο ιδιωτικός τομέας, ας αναλογιστούμε όλοι που αφήνουμε αυτήν την εκμετάλλευση να συνεχίζεται χρόνια τώρα.

 *Καθηγήτρια, Τμήμα Επιστημών της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κύπρου




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










3417