ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ*
Έχουμε όλοι και όλες δει ποιον διόρισε το Υπουργικό Συμβούλιο στο Συμβούλιο του ΤΕΠΑΚ. Και με την ίδια ευκολία που τον διόρισε, τον έπαυσε. Ωραία. Η όλη πράξη σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Τι να σκέφτηκε όμως ένας Ειδικός Επιστήμονας Διδασκαλίας που εργάζεται στο ΤΕΠΑΚ;
Μάλλον θα σκέφτηκε τα εξής: Το ~55% των ακαδημαϊκών (στη διδασκαλία και έρευνα) στα δημόσια πανεπιστήμια δεν κατέχουμε μόνιμες θέσεις. Σχεδόν κάθε χρόνο πρέπει να παλεύουμε για ανανέωση των συμβολαίων μας, αλλάζοντας και πανεπιστήμια και χώρες. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι είμαστε η ραχοκοκαλιά των δημόσιων πανεπιστημίων του τόπου. Ε λοιπόν, το ξέρετε ότι δεν δικαιούμαστε να έχουμε αντιπροσώπευση σε κανένα σώμα του δημόσιου πανεπιστημίου; Δεν μιλώ για δικαίωμα ψήφου: ούτε καν ως παρατηρητές δεν μπορούμε να είμαστε. Ούτε στη Σύγκλητο, ούτε πουθενά. Στο Συμβούλιο του Πανεπιστημίου, δε; Εδώ γελάμε. Τέτοια πρόσβαση στην εξουσία, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Είναι πιο εύκολο να διοριστεί στο Συμβούλιο ενός πανεπιστημίου κάποιος όπως αυτόν που διορίστηκε χτες, παρά να κληθεί ως παρατηρητής στο Συμβούλιο ένας Ειδικός Επιστήμονας του ίδιου πανεπιστημίου.
Αυτή είναι μια στρέβλωση που πρέπει επιτέλους να αλλάξει.
*Πρώην Πρόεδρος Συντεχνίας Διδακτορικών Επιστημόνων Διδασκαλίας και Έρευνας (ΔΕΔΕ)
