Η θεωρία της βιτρίνας: επέκταση ωραρίου λειτουργίας των νηπιαγωγείων

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΛΟΪΖΟΥ* 

Η επέκταση του ωραρίου λειτουργίας των νηπιαγωγείων, όπως πιλοτικά προτείνεται από το κράτος, αφορά στη συμφιλίωση της οικογενειακής με την επαγγελματική ζωή.  Κανένας δεν αμφισβητεί τη σημαντικότητα αυτής της συμφιλίωσης και το ρόλο του κάθε κράτους να την υποστηρίξει αφού αποτελεί και ευρωπαϊκό κοινωνικό πυλώνα.

ΟΜΩΣ το να παραμένουν ανοιχτά τα νηπιαγωγεία και τα κέντρα φροντίδας και εκπαίδευσης (ΚΕΦΕ) μέχρι τις 19.30  δεν είναι η λύση για να πετύχουμε την ισορροπία εργασίας και οικογένειας.

Να υπενθυμίσω ότι η Παιδαγωγική που διέπει τα ΚΕΦΕ και τα νηπιαγωγεία στηρίζεται σε συγκεκριμένες επιστημονικές αρχές, οι οποίες βασίζονται σε έρευνες και εκπαιδευτικές θεωρίες.

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ

Τα παιδιά δεν «σταθμεύονται», φοιτούν σε ΚΕΦΕ και σε νηπιαγωγεία λαμβάνοντας την απαραίτητη φροντίδα που μετατρέπεται σε παιδαγωγικές εμπειρίες, και εκπαίδευση, η οποία είναι πολύ καλά σχεδιασμένη από τη Διεύθυνση Δημοτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας.

Τα παιδιά στα ΚΕΦΕ και τα νηπιαγωγεία φοιτούν για να αποκτήσουν αναπτυξιακές και μαθησιακές εμπειρίες, και να αναπτυχθούν ολόπλευρα (δεξιότητες, στάσεις και γνώσεις)  σ ’ένα παιδαγωγικά κατάλληλο οργανωμένο εκπαιδευτικό πλαίσιο. Η καταλληλόλητα της εμπειρίας στηρίζεται τόσο στο χρόνο που βρίσκονται τα παιδιά στο συγκεκριμένο χώρο, όσο και στην ποιότητα των εμπειριών που τους προσφέρεται.

Ένα άλλο στοιχείο της Παιδαγωγικής αφορά τον ποιοτικό χρόνο που πρέπει να περνούν τα παιδιά με τους γονείς τους για τη ψυχική, συναισθηματική τους υγεία, και για την προσωπική τους συνειδητοποίηση. Οι ποιοτικές σχέσεις και η ουσιαστική αλληλεπίδραση των γονιών και των παιδιών έχουν θετικό αντίκτυπο τόσο στα παιδιά, όσο και στους ενήλικες.

Διερωτώμαι,

• Πώς λήφθηκαν υπόψη οι μαθησιακές και αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών σε αυτή την  πρόταση;
• Πότε ακριβώς θα αναπτυχθεί η σχέση παιδιού-γονέα όταν τα παιδιά θα φοιτούν μέχρι αργά στα συγκεκριμένα εκπαιδευτικά σύνολα;
• Τι είδους πολί/τες και κοινωνία αποσκοπεί το κράτος όταν δεν σέβεται τις ανάγκες των παιδιών, των γονιών, και αγνοεί την έννοια της οικογένειας;

Το κράτος, ο κάθε οργανισμός, και εταιρεία  θα πρέπει να μεριμνήσει ώστε οι εργαζόμενοι γονείς να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στα εργασιακά τους καθήκοντα και να τα ισορροπούν με την προσωπική τους ζωή.

ΒΡΕΦΟΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΙ

Οι βρεφοπαιδαγωγοί και οι νηπιαγωγοί που εργάζονται σε αυτά τα εκπαιδευτικά  σύνολα έχουν, τουλάχιστον, τετραετές πτυχίο στην παιδαγωγική/εκπαίδευση. Πέρα από το παιδαγωγικό τους έργο, αδιαμφισβήτητα ανταποκρίνονται στην ισορροπία εργασίας και οικογένειας. Το κράτος οφείλει να διασφαλίσει τις εργασιακές συνθήκες (μισθοδοσία και ωράριο) αυτών των ατόμων, που στη  πλειοψηφία τους είναι γυναίκες, για να πετύχουν και αυτές την ισορροπία εργασιακής και προσωπικής ζωής.

Διερωτώμαι,

• Πώς καταδεχόμαστε  η αμοιβή των συγκεκριμένων ατόμων να μην ανταποκρίνεται στο βαθμό της προσφοράς τους  και να τους ζητούμε να εργάζονται περισσότερες ώρες, ώστε να υποστηρίζουν άλλους εργαζόμενους;
• Πώς ισορροπούν την εργασία με την οικογένεια οι ίδιες οι βρεφοπαιδαγωγοί και νηπιαγωγοί που εργάζονται στα ΚΕΦΕ και στα νηπιαγωγεία; Τι γίνεται με τα δικά τους παιδιά και ειδικά όταν δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να τους προσφέρουν τις κατάλληλες παιδαγωγικές εμπειρίες;
• Πώς να σκεφτούν το ενδεχόμενο να αποκτήσουν οικογένεια όταν οι εργασιακές συνθήκες δεν είναι ικανοποιητικές;

Οι πολιτικές είναι σημαντικές για την κοινωνική πρόνοια όλων των πολιτών! Αλλά τέτοιες εξαγγελίες, όπως η επέκταση του ωραρίου των νηπιαγωγείων, δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο προβλημάτων που θα έχουν άμεσο και μελλοντικό αντίκτυπο στην κοινωνία.

* Καθηγήτρια, Τμήμα Επιστημών της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κύπρου