Εμπειρίες χωρίς σύνορα

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ*

Όλα άρχισαν να αλλάζουν όταν πριν δύο χρόνια είχα πάρει την απόφαση να τροποποιήσω την καθημερινότητα μου και να ενταχθώ στις τάξεις ενός μεταπτυχιακού προγράμματος. Εκεί, στο τμήμα Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου ξεκίνησαν όλα. Στην αρχή λίγο δειλά, στη συνέχεια με ενθουσιασμό, προς το τέλος με επιμονή, και λίγο πριν το τέλος με περισσότερη υπομονή και διάβασμα, συνοδευόμενος από τον ώριμο ενθουσιασμό πλέον που έρχεται μαζί με την ολοκλήρωση του προγράμματος, λίγο πριν την απονομή του Πτυχίου.

Το Πανεπιστήμιο Κύπρου στάθηκε μέγας συντελεστής σε αυτά τα πλούσια δύο χρόνια δίνοντας αντίδωρο πλήθος μαθημάτων, γνώσης και παιδείας. Η αντανάκλαση του χρόνου μέσα στην κοινότητα του Πανεπιστήμιου Κύπρου παρουσιάζει μια μεγάλη σειρά εμπειριών που συνδέονται με την αποκάλυψη μιας συνολικής εικόνας γύρω από την εκπαίδευση, την παιδεία, τις σχέσεις που δημιουργούνται μέσα σε αυτό το οργανωμένο σύνολο, και το συνολικό αποτέλεσμα που προκύπτει μέσα από αυτή την τριβή. Στο σήμερα, ή καλύτερα στο τώρα, το Πανεπιστήμιο Κύπρου επιδιώκει να κάνει νέα βήματα προς την εξωστρέφεια και τον παγκόσμιο διάλογο, με την πρόθεση ζωτικής σημασίας να φιλοξενήσει ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα. Ένα θέμα το οποίο αδίκως έχει υποπέσει σε πρακτικές πολιτικής και αμφισβήτησης - και που ίσως οι φωνές αυτών που συναναστρέφονται τον πανεπιστημιακό χώρο καθημερινά αλλά η φωνή τους δεν ακούγεται συχνά, αυτή των φοιτητών, να είναι η φωνή που χρειάζεται να ακουστεί τώρα για να πάρει νέα τροχιά το θέμα της προόδου.

Μέσα σε αυτοαναφορική διάθεση και την επίκληση βιωματικών χαρακτηριστικών, ο χώρος του Πανεπιστήμιου Κύπρου κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού προγράμματος λειτούργησε σαν γήπεδο τένις. Εμπνευσμένος από τη συμβουλή της καθηγήτριας μου ως προς την διεκδίκηση του χώρου και του χρόνου ακολούθησα αυτό το μοτίβο, κρατώντας αυτή την προτροπή ως την τέλεια ηθική δικαιολογία για τις ευκαιρίες που θα μπορούσα να έχω σε αυτό το μέρος. Μια φωταγωγημένη βιβλιοθήκη βρισκόταν στο κατώφλι με αμέτρητα βιβλία και καταπληκτικά μικρά δωματιάκια για να διαβάζεις και να συγκεντρώνεσαι. Παραδίπλα, μεγάλες αθλητικές εγκαταστάσεις με μηχανήματα, αποδυτήρια, σάουνα, και γήπεδα παντός τύπου. Από την άλλη μεριά εγκαταστάσεις, αίθουσες μαθημάτων, αμφιθέατρα, στέγαστρα και χώρους εστίασης να συναντιούνται οι φοιτητές και να φορτίζονται.

Δεν ήταν μόνο αυτά, υπήρχαν και άλλα - με τις υποδομές να δημιουργούν μια ισχυρή βάση για την εντύπωση που θα μπορεί να χαρακτηρίζει το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Από τον εξωτερικό χώρο, στον εσωτερικό, και πάλι από τα μέσα προς τα έξω, το Πανεπιστήμιο Κύπρου ως οργανισμός έντυσε τη διαδρομή της άυλης προσφοράς προς την κοινότητα του, δίνοντας μας την ευκαιρία αυτή τη φορά να παρακολουθήσουμε μαθήματα μέσα από την Συμμαχία Young Universities for the Future Europe (YUFE). Η Συμμαχία Yufe εδραιοποιεί τη δυνατότητα παρακολούθησης μαθημάτων, διαδικτυακά ή δια ζώσης, στις τάξεις των Πανεπιστημίων που συμμετέχουν σε αυτή τη σύμπραξη. Κάπως έτσι βρέθηκα να παρακολουθώ μαθήματα Συγκριτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Βελγίου, Επιστήμη Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, και Βασικές Μεθόδους Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Κροατίας. Ο πρώτος χρόνος κύλησε με φουλ κύκλο μαθημάτων, και συνέχισε στο δεύτερο έτος με το ίδιο τέμπο. Το τρίτο εξάμηνο άρχισε με τη φοίτησή μου στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, μέσω του προγράμματος Erasmus, και στη συνέχεια στο Qufu Normal University στη Κίνα, στο πλαίσιο υλοποίησης ενός ερευνητικού πρότζεκτ σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Κομφούκιος του Πανεπιστημίου Κύπρου και την Πρεσβεία της Κίνας στη Κύπρο.

Οι εμπειρίες κλιμακώθηκαν με τέτοιο τρόπο όπου η εμπειρία ενός απλού μεταπτυχιακού προγράμματος ενισχύθηκε με ποικιλία συμπληρωματικών μαθημάτων, ταξιδιών και συνολικής γνώσης καθιστώντας το συνολικό πέρασμα από το Πανεπιστήμιο Κύπρου ως εμπειρία ζωής. Πιθανότατα το πιο ενδιαφέρον κομμάτι να ήταν ο τρόπος που κλείνει τώρα το πρόγραμμα, με την ολοκλήρωση της τελευταίας κινητικότητας και την μετάβαση στην Κίνα. Μέσα από αυτό το ταξίδι το Πανεπιστήμιο Κύπρου απέδειξε τη διάθεση να δημιουργήσει σχέσεις που εξελίσσονται, και να φέρει τους φοιτητές του σε επαφή με αντίστοιχα ιδρύματα για να ανακαλύψουν εμπράκτως άλλες πτυχές αυτού του κόσμου. Επίσης, μέσα από αυτή την επαφή διαφαίνεται πως το Πανεπιστήμιο Κύπρου αντιμετωπίζεται από ξένους φορείς, την ώρα που το ίδιο το Πανεπιστήμιο στέκεται αφορμή και λόγος για να προκύψουν αυτές οι συνεργασίες και να παραχθεί έργο και λόγος.

Δεν ήταν όλα εύκολα ή ιδανικά, αλλά ήταν όλα μέσα στα πλαίσια της μη στατικότητας ενός Ιδρύματος το οποίο είναι έτοιμο να υπερβεί τον προηγούμενο του εαυτό, και να μεταμορφωθεί σε κάτι νέο. Οι εμπειρίες φοιτητών θα μπορούσαν να μιλήσουν από μόνες τους και να γίνουν η ουσιαστική πληροφορία που απουσιάζει αυτή τη στιγμή από το πλαίσιο συζητήσεων για την περαιτέρω διεθνοποίηση του Πανεπιστημίου Κύπρου. Ένα στοίχημα το οποίο είναι ήδη κερδισμένο, αλλά δυστυχώς όχι επίσημα.

*Μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου