ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΛΟΪΖΟΥ*
Μια νέα χρονιά, με νέες προσδοκίες και στόχους για νέες ομάδες παιδιών, εκπαιδευτικών, καθώς και νέες συνεργασίες με συναδέλφους και γονείς αρχίζει. Κάποια απ’ αυτά μπορεί να είναι τα ίδια με την περασμένη χρονιά, αλλά δεν παύει να είναι ένας νέος χρόνος.
Τι διαφορετικό θα έχει αυτή η χρονιά; Τι άλλαξε στα λειτουργικά προβλήματα, στις καθημερινές δυσκολίες και ελλείψεις, αλλά και στις παιδαγωγικές προσεγγίσεις; Ίσως όχι πολλά, κάποια δεν άλλαξαν επειδή δεν έγιναν προσπάθειες, και άλλα επειδή παίρνουν χρόνο. Η έναρξη κάθε χρονιάς έχει προκλήσεις αλλά ταυτόχρονα το νέο δημιουργεί έναν αέρα αισιοδοξίας, ένα νέο πείσμα, μια διαφορετική οπτική!
Πολλοί είναι οι στόχοι του νηπιαγωγείου και της προσχολικής εκπαίδευσης, ιδιαίτερα στον κόσμο που ζούμε σήμερα και με τις προκλήσεις που βιώνει η ανθρωπότητα. Πρέπει όμως να αποδεχτούμε ότι δεν δυνατόν να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι στον ίδιο βαθμό. Αν και δεν είναι όλα μόνο στο χέρι της κάθε νηπιαγωγού, αυτή ως επαγγελματίας εκπαιδευτικός πρέπει να αναστοχαστεί και να σκεφτεί που θα δώσει έμφαση φέτος.
Ο δημοκρατικός χαρακτήρας του νηπιαγωγείου, με αρχικό μέλημα την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού και την ενεργό συμμετοχή του, μας καλεί να αναστοχαστούμε και να ενεργήσουμε κατάλληλα. Να αναγνωρίσουμε το παρελθόν των παιδιών, να ανακαλύψουμε τα ενδιαφέροντα τους και να εντοπίσουμε τις δεξιότητες τους, ώστε να δομήσουμε μαζί τη νέα χρονιά με το βλέμμα και στο μέλλον. Σκεφτόμαστε λοιπόν,
Παρελθόν: Μήπως η εμπειρία του καλοκαιριού στη θάλασσα δημιούργησε νέα ενδιαφέρονται για τα θαλάσσια ζώα; Μήπως η αλληλεπίδραση με τα ξαδέλφια δημιούργησε νέες ηγετικές δεξιότητες; Μήπως οι εκδρομές δημιούργησαν ενδιαφέρον για τους χάρτες;
Παρόν: Μήπως να δημιουργήσουμε ένα κέντρο μάθησης, κοινωνικοδραματικού παιχνιδιού, που αφορά εκδρομές/ταξίδια, να μελετήσουμε και να δημιουργήσουμε μέσα από δομημένες δραστηριότητες χάρτες, να πάρουμε ρόλους ταξιδιωτών και να φωτογραφήσουμε αξιοθέατα κτλ.;
Μέλλον: Μήπως να δομήσουμε ρουτίνα παρουσιολογίου, αξιολόγησης ή/και ανασταχοσμού μετά από κάθε παιχνίδι ή κάθε βδομάδα για το «τι έμαθα και τι θέλω να μάθω» με έμφαση στην οργάνωση της σκέψης;
Η χρονιά πρέπει να αρχίσει με σεβασμό, με όραμα, συνεργασία και θέληση για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των παιδιών. Σ’ αυτό το πλαίσιο η κάθε εκπαιδευτικός θέτει προσδοκίες για τον εαυτό της, την τάξη της, το σχολείο της, και την κοινότητα της.
Πιστεύω έντονα στον επαγγελματισμό και τις δυνατότητες του χώρου μας και ότι η κάθε επαγγελματίας νηπιαγωγός αποτελεί ξεχωριστό μέρος του παζλ της προσχολικής εκπαίδευσης. Δεν παζαρεύουμε ηλιοβασιλέματα και προχωράμε σίγουρες!
*Ελένη Λοΐζου, Καθηγήτρια, Τμήμα Επιστημών της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κύπρου
