Ο ρόλος της Tριτοβάθμιας Eκπαίδευσης στην οργανωσιακή ετοιμότητα


ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΣΙΑΧΟΥ*

Η πανδημία Covid-19 δημιούργησε έκτακτες, αλυσιδωτές, και σαρωτικές αλλαγές με σημαντικές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις. Οι οργανισμοί, ανεξαρτήτως τύπου, μεγέθους, κλάδου, και σκοπού, κλήθηκαν να διαχειριστούν άμεσα μία τυχαία και απότομη εξωτερική αλλαγή (όχι προγραμματισμένη ή συστημική) και να περάσουν, αιφνίδια, από ένα προηγούμενο καθεστώς σε ένα νέο επόμενο. Δεν είναι σίγουρο αν το προηγούμενο καθεστώς όλων των οργανισμών αποτελούσε σημείο ισορροπίας. Σίγουρο, όμως, είναι ότι το νέο καθεστώς που επιβλήθηκε και καθιερώθηκε συνεπάγεται αβεβαιότητα, αστάθεια και πολυπλοκότητα (τα γνωστά, πλέον «αχαρτογράφητα νερά» χωρίς γεωγραφικούς όρους).

Η σύγχρονη πανδημία από τη φύση της επιτάσσει την άμεση φάση οργανωσιακού μετασχηματισμού σε αυστηρό μη ελεγχόμενο χρονικό πλαίσιο, που συχνά δημιουργεί χρονική ασφυξία και προστάζει από τους οργανισμούς την άμεση αλλά ταυτόχρονα, αποτελεσματική προσαρμογή στη νέα «κανονικότητα».

Η αποτελεσματική διαχείριση της οργανωσιακής αλλαγής δεν αποτελεί πρόσφατη ανάγκη, καθώς το προγενέστερο της πανδημίας περιβάλλον ήταν ιδιαίτερα μεταβαλλόμενο, εξελισσόμενο και δυναμικό. Άφηνε, όμως, περιθώρια εκτίμησης της εκάστοτε διαμορφούμενης κατάστασης και της δυνατότητας των οργανισμών  να αντιδράσουν.

Η νέα κανονικότητα επιβάλλει, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, την οργανωσιακή ετοιμότητα η οποία με της σειρά της επιβάλλει την επιλογή εργαζομένων που μπορούν να διαχειριστούν άμεσα και αποτελεσματικά κάθε είδους αλλαγή.

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί αναμφισβήτητα μία δυναμική διαδικασία ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού που επηρεάζει τα μέγιστα τη φάση του μετασχηματισμού που επιδιώκουν σήμερα οι οργανισμοί παγκοσμίως.

Οι απόφοιτοι των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, εκτός από την υψηλή επιστημονική γνώση, κατάρτιση και εξειδίκευση που κατέχουν, έχουν αναπτύξει, μεταξύ άλλων και πολύ σημαντικών, δεξιότητες και ικανότητες που τους επιτρέπουν να αλληλοεπιδρούν και να εργάζονται επιτυχώς σε ποικιλόμορφες ομάδες, να αναζητούν νέες ευκαιρίες στην απασχόληση, να χρησιμοποιούν στην καθημερινή τους εργασία νέες τεχνολογίες, να επιλύουν σύνθετα προβλήματα, να δημιουργούν, να καινοτομούν και να επιδεικνύουν ευελιξία. Εκτός από τα αναγκαία προσόντα για τη μελλοντική ένταξη των αποφοίτων στην αγορά εργασίας, η σύγχρονη τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι διαπολιτισμική, διαμορφώνει αξίες και ηθική δεοντολογία και συμβάλλει στη διαμόρφωση υπεύθυνων, πρόθυμων και ευαισθητοποιημένων πολιτών που επιθυμούν να προσφέρουν στην αντιμετώπιση προβλημάτων της τοπικής αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας.

Στην παρούσα έκτακτη κατάσταση, οι στόχοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δύναται να διαμορφωθούν. Η γνώση της διαχείρισης της αλλαγής χρειάζεται να ενεργοποιηθεί πέραν των προγραμμάτων της διοίκησης των επιχειρήσεων λαμβάνοντας υπόψη της ιδιαιτερότητες των επιστημονικών κλάδων. Η ολιστική αντιμετώπιση της επικείμενης αλλαγής απαιτεί το συνδυασμό διαφορετικών γνωστικών αντικειμένων και της προκόπτουσας νέας γνώσης με τις πραγματικές ανάγκες των οργανώσεων. Τώρα, που η αναγκαιότητα της φυσικής απόστασης αντανακλά την κοινωνική αποστασιοποίηση η διατήρηση συνεργατικών αρχών και δομών χρειάζεται να επισφραγισθεί με καινοτόμες εκπαιδευτικές δράσεις και δραστηριότητες.

Η απάντηση της  τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις επιπτώσεις της πανδημίας δύναται να συνοψισθεί στη δημιουργία ευκαιριών, την ανάδειξη νέων οργανωτικών συνθηκών και υποδομών, την ενδυνάμωση του ανθρώπινου δυναμικού και τη δημιουργία νέας γνώσης. Η συνεισφορά των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, όμως, εκτείνεται πολύ περισσότερο από τις εν’ λόγω αναφορές καθώς ενσωματώνουν τις εμπειρίες, τις αξίες και τις γνώσεις του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού και της φοιτητικής  κοινότητας.

*Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Πρόεδρος Τμήματος Γλωσσών και Δημοσίων Σχέσεων
Πανεπιστήμιο Philips 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










726