Αντιμετώπιση παιδιού με ΔΕΠΥ από τον εκπαιδευτικό της τάξης


ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ*

Οι μαθητές με ΔΕΠΥ  έχουν ανάγκη από ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΟΜΗ

Άρα μπορεί να τους βοηθήσει:

  1. Η ύπαρξη απλώνξεκάθαρων και θετικά διατυπωμένων κανόνων τάξης (π.χ  Κάθομαι στην καρέκλα μου αντί Δεν σηκώνομαι από την καρέκλα μου χωρίς λόγο), οι οποίοι μάλιστα είναι αναρτημένοι σε περίοπτο σημείο ώστε να τους βλέπουν. Το ίδιο ξεκάθαρες αλλά και σταθερές θα πρέπει να είναι  και οι ποινές για τυχόν  παράβασή τους.
  2. Η διαβαθμισμένη στοχοθέτηση από το δάσκαλο και η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ/ΤΗΣ  ΜΘΗΤΗ/ΤΡΙΑΣ  ΤΙ ΑΝΑΜΕΜΕΤΑΙ  ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ/ΝΗΝ.
  3. Η επεξήγηση του τι αναμένεται ως συμπεριφορά και ως επίδοση /βελτίωση από το μαθητή.
  4. Η υιοθέτηση συστήματος ανταμοιβής του μαθητή ανάλογα με την επίδοση αλλά και τη συμπεριφορά του.
  5. Η επιβράβευση των θετικών συμπεριφορών του μαθητή.
  6. Μια μυστική συμφωνία/συμβόλαιο (για λόγους διακριτικότητας) με τον/τη δάσκαλο/α ώστε όταν νιώσουν πως κουράζεται μπορεί να «δραπετεύσει» είτε προς τη γωνιά ηρεμίας, είτε να πάνε τουαλέτα και να επιστρέψουν, είτε να κάνουν κάτι που θα τους χαλαρώσει (το ξέρει ο/η δάσκαλος/α)  χωρίς όμως να δεχθεί επίκριση ή παρατήρηση.
  7. Η απλοποίηση και η χρήση μικρών κατανοητών εντολών.
  8. Η συμπερίληψη στο μάθημα οπτικοακουστικού αλλά και πρακτικού κινητικού υλικού και δραστηριοτήτων.
  9. Η προσφώνησή τους για να συμμετέχουν στο μάθημα (σε κάτι που ξέρουν όμως για να μην προσβληθούν) ή η διακριτική επαναφορά τους από τυχόν ονειροπόληση με άγγιγμα ή παρουσία κοντά τους.
  10. Η συμπερίληψη σχεδιαγραμμάτων και σχεδίων στη μαθησιακή διαδικασία.
  11. Η ατομική επεξήγηση ασκήσεων όταν αυτές ανατεθούν και η υπόδειξη τρόπων ανάλυσης/διαμερισμού  της άσκησης σε μικρότερα κομμάτια και επισήμανση με χρώματα. Μπορεί να έχουν κολλημένη στο θρανίο τους καρτελίτσα με ερωτήματα/σημεία που θα τους βοηθήσουν σε αυτό. 
  12. Μια λίστα ή ένας πίνακας της πορείας εργασίας/εργασιών  που καλούνται να εκτελέσουν. Αυτό μπορεί να γίνει ατομικά ή να γραφεί σε μια γωνιά του πίνακα ώστε να βοηθήσει όλα τα παιδιά.
  13. Η μη ανάθεση πολλών εργασιών στο σπίτι.
  14. Η ομαδοποίησή του με «καλά» παιδιά τα οποία μπορούν να «διαχειριστούν» την «άτσαλη», «αυθόρμητη»  συμπεριφορά του.
  15. Η δημιουργία γωνιάς χαλάρωσης στην τάξη με δραστηριότητες οι οποίες να περιλαμβάνουν υλικό ενδυνάμωσης της μνήμης και της παρατηρητικότητας όπως  π.χ Βρες τις διαφορές στην εικόνα.
  16. Η μη στοχοποίηση του μαθητή ΚΑΘΕ φορά που θα είναι εμπλεκόμενος σε καταγγελία παρά μόνο όταν μετά από διερεύνηση προκύψει σοβαρότητα περιστατικού. Κάθε φορά που του γίνεται παρατήρηση για καταγγελίες που έχουν να κάνουν με τον αυθορμητισμό του, την άθελη υπερκινητικότητα του μειώνεται η αυτοπεποίθηση του. 
  17. Απλοποίηση των ασκήσεων ή αναδιατύπωσή τους ώστε να είναι απλές για το παιδί.
  18. Η χρήση διαφορετικού χρώματος μαρκαδόρου για λέξεις/γράμματα/συλλαβές που θέλει να τονιστούν (είτε στον πίνακα είτε στο βιβλίο).
  19. Ανατίθενται συγκεκριμένοι τρόποι εκμάθησης της ορθογραφίας του με βάση τη συνεργασία της εκπαιδευτικής ψυχολόγου ή της/του ειδικού εκπαιδευτικού.
  20.  Η παροχή χρόνου στους μαθητές για να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους.

*Εκπαιδευτικός  MBA- Διοίκηση Ανθρωπινου Δυναμικού /Εργασιακές Σχέσεις 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










1965