Περί τετραμήνων ο λόγος από την πλευρά του γονέα

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ*

Τετράμηνα! Τετράμηνα! Τετράμηνα! Κι ενώ οι εμπειρογνώμονες  προσπαθούν να βγάλουν γνωμάτευση αν τα τετράμηνα είναι επωφελή ή όχι για τα παιδιά του Λυκείου,  οι γονείς αυτών των «πειραματόζωων» (γιατί περί αυτού πρόκειται δυστυχώς) , έχουν τις δικές τους ερμηνείες και απαντήσεις.

Αν η προτεινόμενη αλλαγή αφορούσε μόνο στο ότι μοιράζεται η εξεταστέα ύλη στα δύο τότε το αποτέλεσμα δε θα ήταν τόσο απογοητευτικό. Κάποιος μάλιστα θα έλεγε μπράβο στους εφευρέτες της ιδέας. Εξάλλου,  ήδη οι μαθητές μας βρίσκονται στο Λύκειο και υποτίθεται έχουν κάνει τις επιλογές τους και εστίασαν σε μαθήματα της επιλογής τους. Ξέρουν πως πλέον στοχεύουν σε συγκεκριμένες σχολές και τμήματα και ανάλογο θα είναι και το διάβασμά τους.

Λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη πως τα εξεταστικά δοκίμια των τετραμήνων, τα οποία θα καταρτίζονται από το Υπουργείο Παιδείας, έστω και με βαρύτητα 40% στον τελικό βαθμό θα έχουν ένα πρόσθετο εχέγγυο αντικειμενικότητας και κυρίως θα είναι μετρήσιμα και συγκρίσιμα μπορεί κάποιος να δει ένα θετικό στην όλη προσπάθεια.

• Όλοι οι μαθητές θα εξετάζονται πάνω στην ίδια ύλη και θα απαντούν ακριβώς στις ίδιες ερωτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι η ύλη πρέπει να διδάσκεται σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο από όλους τους καθηγητές.
• Ταυτόχρονα, ο βαθμός αυτός θα επιτρέπει να διαγιγνώσκονται τα επίπεδα επιτυχίας ή αποτυχίας των μαθητών και κατ’ επέκταση των εκπαιδευτικών σε παγκύπρια πλέον κλίμακα. Τα συμπεράσματα μπορούν να εξάγονται άνετα μέσα από ένα λογισμικό, με αποτέλεσμα κάθε μαθητής, κάθε καθηγητής και εν γένει κάθε σχολική μονάδα να κρίνεται από τα αποτελέσματά της.
• Την ίδια στιγμή βεβαίως, ο βαθμός του εξεταστικού δοκιμίου των τετραμήνων θα ορίζει τα όρια ή και τα περιθώρια του κάθε καθηγητή στη βαθμολόγηση του μαθητή στο υπόλοιπο 60%.

Η φιλοσοφία των εξετάσεων όπως προνοείται στη Γ΄ Λυκείου αρχίζει να  χρησιμοποιείται από την Α΄ Λυκείου.

Οι χαμηλοί μέσοι όροι που εξυπονοούν ότι οι μισοί και πλέον μαθητές γράφουν στα διαγωνίσματα από 1-5, θα φαίνονται από την Α’ Λυκείου. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι καθηγητές ως προς τι βαθμό θα βάλουν στα παιδιά για να τα περάσουν θα αρχίζουν να τους βασανίζουν από την Α΄ Λυκείου. Ο μαθητής του 3 μέσα από την προφορική εξέταση και τα διαγωνίσματα ημέρας του καθηγητή δεν μπορεί να παίρνει πλέον μπόνους.  Άρα ένας μαθητής που γράφει 3 σε ένα γραπτό, αντικειμενικά ομιλούντες, όσο χουβαρντάς κι αν είναι ο καθηγητής (που επιπλέον θα είναι και ελεγχόμενος), δεν έχει τη δυνατότητα να πάρει περισσότερο από 6 ή 7  Άρα, όλοι μαθητές θα αναγκάζονται να διαβάζουν (αυτή ήταν η αρχική τοποθέτηση για τα διαγωνίσματα)!!

Αυτή είναι όμως η αλήθεια μετά την πρακτική εφαρμογή;

Η αναγκαστική εφαρμογή των 20λεπτων διαγωνισμάτων ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ (ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ!! Διερωτήθηκα ως προς τι εστί η έννοια προφορικά και αναγκάστηκα να ψάξω στο Μπαμπινιώτη για να το ξεκαθαρίσω!) έκανε ακόμη και τους καλούς μαθητές να μισήσουν το σχολείο. Τι κι αν η  εγκύκλιος έλεγε 20λεπτη άσκηση στο μάθημα της μέρας; Ποιος το έλεγξε; Τι και αν υπήρχε όριο στο πόσα διαγωνίσματα είχαν τα παιδιά κάθε εβδομάδα. Ποιος το έλεγξε;  Τι και αν δηλωνόταν ως 20λεπτό το διαγώνισμα αλλά οι ασκήσεις που είχε επάνω ήταν για 45 λεπτά; Ποιος το έλεγξε; Τι και αν ο καθηγητής δεν ήθελε να βάλει τα παιδιά σε αυτές τις διαδικασίες υποχρεωτικά και ήθελε να τα βοηθήσει; Ποιος τον ρώτησε; Ποιος τον άκουσε;

Οι μαθητές όμως υποχρεωμένοι να ακολουθούν το πρόγραμμα και να μην διαμαρτύρονται. Οι γονείς να σιωπηλοί (μήπως και τους προσθέσουν επιπλέον άγχος) βλέπουν τα παιδιά τους (όσα διαβάζουν, τα άριστα και τα μέτρια δηλαδή) να λιώνουν μέρα με τη μέρα από το άγχος και να τρέχουν να τα πάρουν είτε σε γιατρούς (ψυχιάτρους για το άγχος, παθολόγους για βιταμίνες) , είτε σε διατροφολόγους να τους δώσουν δυναμωτική διατροφή γιατί τα παιδιά τους δεν είχαν ώρα πλέον ούτε να φάνε! Το άγχος τους έκοψε την όρεξη. Η κούραση δεν τα άφηνε να ανασάνουν ή να λειτουργήσουν σαν άνθρωποι, παρά μόνο ως ρυθμισμένα ρομπότ.

Ξεχάσαμε όμως πως στην Κύπρο τα παιδιά περνούν ώρες στα φροντιστήρια λόγω αναξιοπιστίας και ανασφάλειας των γονέων έναντι του εκπαιδευτικού μας συστήματος (γιατί άραγε;).  Ξεχάσαμε πως το κυπριακό σχολείο, με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία και ύλη μαθημάτων, είναι ένα σχολείο στο οποίο μπορεί να φοιτά κάτι παραπάνω από το 50% των Κυπρίων μαθητών. Οι υπόλοιποι αποτυγχάνουν, απλώς περνούν τον χρόνο τους για να πάρουν «το χαρτί».

Ξεχάσαμε πως οι μαθητές οι οποίοι αποτυγχάνουν είναι μαθητές με μαθησιακά προβλήματα, συμπεριφορές που εμπίπτουν στα επίπεδα της παραβατικότητας, της αδιαφορίας ή άλλων οικογενειακών, ψυχολογικών και γενετικών προβλημάτων και άρα όσες εξετάσεις και αν τους αναγκάσουμε να παρακαθίσουν την ίδια νοοτροπία θα έχουν. Την ίδια ώρα θα αφιερώσουν στο διάβασμά τους.  

Ποιοι την πλήρωσαν λοιπόν;

Οι καλοί μαθητές. Εκείνοι που πραγματικά αφιέρωναν χρόνο στο διάβασμά τους. Εκείνοι που πραγματικά είναι συνεπείς και θέλουν να συμμετέχουν. Εκείνοι είναι που, ενώ προηγουμένως είχαν 1 διαγώνισμα για κάθε μάθημα και άντε και ένα δεύτερο στα εξεταζόμενα μαθήματα, τώρα είχαν 2 υποχρεωτικά διαγωνίσματα (ένα 20λεπτο και ένα 45λεπτο) ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΜΑ συν τις εξετάσεις στο τέλος του τετραμήνου που στην ουσία ούτε τετράμηνο μετρήσιμα δεν ήταν.

Ας μην αναφερθούμε, στο άγχος που τους μεταδιδόταν από τους καθηγητές οι οποίοι δεν προλάβαιναν να καλύψουν την ύλη και δανείζονταν ώρες από άλλους συναδέλφους για να προλάβουν ή που περνούσαν τα μαθήματα τρέχοντας αφήνοντας τα παιδιά με να σωρό απορίες και επιπλέον στρεςς. Όλα τα νιώθουν οι μαθητές. Δεν είναι άβουλα ασυναίσθητα αντικείμενα και μηχανές  όπως αναγκάστηκαν να γίνουν την περίοδο πριν τα Χριστούγεννα. ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ! ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΑ. Η εφηβεία είναι μια ευαίσθητη ηλικία με συγκεκριμένα σωματικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά.

Ναι λοιπόν, δεν έχουν επιτύχει τα τετράμηνα στα μάτια των γονιών που πραγματικά αγαπούν και πονούν τα παιδιά τους, σε αυτή την πρώτη εφαρμογή τους. Αντίθετα, τους  έκαναν να λένε στα παιδιά τους «Παρά να μ’ αρρωστήσεις, προτιμώ να μη γράψεις άριστα. Εγώ σε θέλω υγιή. Κανένας δε χάνεται σε αυτή τη ζωή. Θέσεις υπάρχουν για όλους τους μαθητές πλέον  στα Πανεπιστήμια. Η υγεία όμως εάν χαθεί δε βρίσκεται ξανά. ΠΟΤΕ!!!».

Αυτό, οι ψυχολόγοι δεν το ανέφεραν στην επιτροπή που επέλεξε τα τετράμηνα να έχουν την παρούσα μορφή; Ή μήπως δεν κλήθηκαν να πουν τις απόψεις τους; Αυτό δε θα έπρεπε να προβληματίζει τους αρμόδιους; Μόνο τα μετρήσιμα αποτελέσματα έχουν βαρύτητα για το ΥΠΠΑΝ; Με ποιο τρόπο θα βοηθούνται οι μαθητές που θα κόβονται κάθε χρόνο; Υπήρχε πλάνο; 

Η ανθρώπινη παιδεία πού βρίσκεται; Η διακήρυξη για ένα σχολείο που να τ’ αγαπούν τα παιδιά πού παράπεσε; Το όραμα έχει να κάνει μόνο με αξιολογήσεις αποτελεσμάτων; Πόσες είναι οι πιθανότητες ένας μαθητής που δεν είναι καν μέτριος μέχρι το Λύκειο ν΄ αρχίσει να διαβάζει και να γίνει τυπικός στα 15 του; Τα κενά που απέκτησε πότε θα τα αναπληρώσει; Μήπως το εκπαιδευτικό σύστημα στην Κύπρο έπρεπε να εφαρμόσει άλλες αναδιαρθρώσεις και καινοτομίες προτού κάνει ένα τέτοιο βήμα; Ωραίες οι ιδέες άλλων χωρών. Ταιριάζουν στο κυπριακό σύστημα και νοοτροπία όμως;

*ΜΒΑ- Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού / Εργασιακές Σχέσεις

Γονέας παιδιού Α’ Λυκείου

Εκπαιδευτικός