«Εάν ήμουν Υπουργός Παιδείας για μία μέρα, τι θα άλλαζα»

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Με αφορμή την προκήρυξη του Διαγωνισμού Δοκιμίου Μέσης Εκπαίδευσης «Εάν ήμουν Υπουργός Εξωτερικών για μία μέρα, τι θα άλλαζα»(03/02/2020), καταιγισμός ιδεών έπεσαν στο κεφάλι μου ως προς το τι θα άλλαζα αν ήμουν έστω για μια μέρα Υπουργός Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας.

Πρώτιστα θα άλλαζα την ύλη και τα απαρχαιωμένα σχολικά εγχειρίδια. Θα λάμβανα υπόψη μου δεδομένα ερευνητών κλινικής και εκπαιδευτικής ψυχολογίας οι οποίοι υποστηρίζουν πως τα παιδιά σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, ανάλογα με την ηλικία τους,  έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και ανάγκες.

Με βάση αυτό, θα  δομούσα το  ΑΠ και δεν θα τα ταλαιπωρούσα με περισσότερα και δυσκολότερα μαθήματα απ’ όσα το μυαλό τους μπορεί να δεχθεί. Θα δομούσα το ΑΠ με τέτοιο τρόπο ώστε τα παιδιά όσο πιο μικρά, να μαθαίνουν τόσο πιο ΒΑΣΙΚΗ γνώση και να εμβαθύνουν σε έννοιες και γνώσεις μεγαλώνοντας(Μέση Εκπαίδευση- Ανώτερη Εκπαίδευση).

Αναφορικά στη Δημοτική που την γνωρίζω καλύτερα, καθότι εκπαιδευτικός Δημοτικής, θα πρόσεχα ώστε οι ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ στα διάφορα διδασκόμενα μαθήματα, να μην είναι οι ίδιες με αποτέλεσμα τα παιδιά να μη χάνουν το ενδιαφέρον τους και να διατηρούν την όρεξη να μάθουν. Είναι έντονα αποδεκτό πως όταν την  ίδια θεματική τη διδάσκονται στα Ελληνικά, στην Αγωγή Ζωής, στην Περιβαλλοντική Αγωγή, στην Αγωγή Υγείας, στην Γεωγραφία τότε ΝΑΙ είναι λογικό να βαριούνται. Μπορεί για τον εκπαιδευτικό οι στόχοι να είναι διαφορετικοί σε κάθε μάθημα αλλά τα παιδιά δεν τα ενδιαφέρει. Τα παιδιά βλέπουν πως κάνουν παρόμοιες εργασίες συνεχώς και δεν αντέχουν άλλο!

Όλες τις διπλές/τριπλές  ενότητες θα τις εμπλούτιζα με ενότητες αναγκαίες για τον αιώνα που βαδίζουμε όπως η ορθή χρήση του Η.Υ και του διαδικτύου, η ασφάλεια στο διαδίκτυο και τα μέσα μαζικής δικτύωσης, η καλλιέργεια τρόπων που αποσκοπούν στην ασφάλεια στους δρόμους και την καλλιέργεια  οδικής συνείδησης του κύπριου πολίτη, τον σεβασμό στους γύρω  μου, την απόκτηση αντιρατσιστικής κουλτούρας , την αξία του εθελοντισμού , την ανάπτυξη στο διάστημα , την ανάπτυξη της τεχνολογίας  στον 21 αιώνα.

Το ΑΠ των μικρών τάξεων θα είχε περισσότερες ώρες γυμναστική και μουσική και κίνηση εφόσον στα παιδιά αυτής της ηλικίας είναι δύσκολο να κάθονται σε καρέκλα πολλή ώρα. Θα εφαρμοζόταν ένα πρόγραμμα ενδιάμεσης Α’ Δημοτικού με χαρακτηριστικά Νηπιαγωγείου. Για παράδειγμα,  στην Α’ τάξη θα είχαν περισσότερη γυμναστική και τέχνη και στη Β΄ τάξη περισσότερη μουσική και γυμναστική για εκτόνωση. Θεωρητικά μαθήματα όπως η Γεωγραφία θα άρχιζε από την Γ’ τάξη του Δημοτικού και σιγά σιγά θα εφαρμοζόταν κλιμακωτά στις υπόλοιπες τάξεις.

Η επαναφορά της μυθολογίας στη Γ’  τάξη θα ήταν εκ των ουκ άνευ και μάλιστα αν συνδυαζόταν με τη μυθολογία που συνδέεται με την Ιστορία της Κύπρου. Θα αναπροσάρμοζα τα διδακτικά εγχειρίδια Ιστορίας και Γεωγραφίας ώστε να ανταποκρίνονται σε πραγματικά δεδομένα και μεθόδους διδασκαλίας και θα τα εμπλούτιζα με ηλεκτρονικά μέσα. Η επιστήμη θα άρχιζε από τη Δ Δημοτικού και θα αναφερόταν σε πολύ βασικές γνώσεις. Οι λεπτομέρειες θα δίνονταν στο μάθημα Φυσικής στο Γυμνάσιο.

Τα βιβλία θα ήταν ψηφιακά και οι παραγγελίες έντυπων θα γίνονταν μόνο για τα απολύτως απαραίτητα βιβλία/τετράδια. Τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν θα αποτελούσαν ταμείο  για αγορά φορητών Η.Υ τύπου notebook  για ΚΑΘΕ μαθητή καθώς και για εξοπλισμό των σχολείων με τα κατάλληλα μέσα ώστε να μπορούν να κάνουν διαδικτυακά μαθήματα. Δεν μπορεί να παρέλειπα την υποχρεωτική και εξ ολοκλήρου επιμόρφωση των εκπαιδευτικών μου σε θέματα τεχνολογίας, και εκπαιδευτικών προγραμμάτων τα οποία θα τους βοηθούσαν να είναι παραγωγικοί στην τάξη και στα μαθήματά τους.

Πέρα από αυτά, θα απαγόρευα να γίνονται στα σχολεία όλα τα εξωδιδαδακτικά προγράμματα/σεμινάρια/διαλέξεις τα οποία εφαρμόζονται και τα οποία δε διδάσκονται/υποστηρίζονται από λειτουργούς του ΠΙ ή άλλους ειδικούς για τα θέματα εκπαιδευτές. Η σπατάλη του μαθησιακού χρόνου θα ήταν κατά πολύ λιγότερη και τα παιδιά θα τύγχαναν ποιοτικότερης μάθησης. Κάθε ομιλητής ή εκπαιδευτής θα έπρεπε πρώτα να περνά από έλεγχο και παρακολούθηση και ύστερα να εγκρίνεται η άδειά του για διδασκαλία στα παιδιά μέσα στα σχολεία.

Προχωρώντας, θα εστίαζα στη διδασκαλία τεχνικών ανακάλυψης της γνώσης παρά στην απομνημόνευσή τους και θα την αξιολογούσα με κουίζ και όχι διαγωνίσματα(σε Γυμνάσιο με project εντός τάξης)! Ανάλογα με την ηλικία και τη βαθμίδα των παιδιών τα κουίζ θα ήταν διαβαθμισμένης δυσκολίας και θα προσφέρονταν για χρήση από όλα ανεξαίρετα τα παιδιά. Η ύπαρξη ηλεκτρονικών τάξεων θα έκανε το έργο του εκπαιδευτικού ευκολότερο.

Οι τάξεις θα είχαν μέσα 2 εκπαιδευτικούς (εκπαιδευτικός και ειδικός εκπαιδευτικός) και ο μέγιστος αριθμός θα ήταν το πολύ 20. Θα αποτελούσαν κέντρα εξερεύνησης και κατάκτησης της γνώσης και όχι αποστήθισης. Τα θρανία και οι καρέκλες θα ήταν σχεδιασμένα για παιδιά με ενέργεια και θα μπορούσαν εύκολα να μετακινηθούν ώστε να γίνονται ομάδες και να αλληλεπιδρούν  το ένα με το άλλο στη μάθηση.

Κάθε σχολείο θα είχε το δικό του μόνιμο εκπαιδευτικό ψυχολόγο οποίος θα συνεργάζεται με τους εκπαιδευτικούς αλλά και με τους γονείς ώστε να διαχειρίζονται σωστά παραβατικές ή αποκλίνουσες συμπεριφορές. Θα στηρίζει το σχολείο στη διάρκεια της μέρας μαθησιακά αλλά και συμπεριφοριστικά.  Με βάση τα πορίσματα και αποτελέσματά των δικών του παρατηρήσεων και τεστ θα έδινα ώρες ενίσχυσης σε κάθε εκπαιδευτικό τάξης ή ειδικό εκπαιδευτικό/ εκπαιδευτικό που μπαίνει σε συγκεκριμένες τάξεις ώστε να βοηθά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες να ανταπεξέλθουν στα μαθήματα της τάξης.

Οι υπευθυνότητες και ανάγκες  ενός σχολείου θα καταγράφονταν και θα υπήρχε ξεκάθαρο καθηκοντολόγιο και κατ αναλογία ωρών ανάθεση στους εκπαιδευτικούς ώστε να μην επιβαρύνονται κάποιοι συνάδελφοι έναντι άλλων. Με τον τρόπο αυτό θα πληροί και τα κριτήρια που εφαρμόζονται για τη μείωση των ωρών διδασκαλίας των εκπαιδευτικών με την αύξηση των χρόνων υπηρεσίας τους αλλά και θα διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του σχολείου εφόσον λειτουργεί κατά τον ενδεικνυόμενο τρόπο.

Τέλος, θα εφάρμοζα το θεσμό του συμβούλου εκπαιδευτικού σε κάθε μικρό δίχτυο σχολείων σε κάθε μάθημα ο οποίος θα είχε την ευθύνη καθοδήγησης τόσο νεαρών αλλά και μεγαλύτερων σε υπηρεσία συναδέλφων οι οποίοι την παρούσα χρονιά διδάσκουν νέα αντικείμενα ή έχουν δυσκολίες. Η παροχή βοήθειας θα ήταν άμεση και η παρακολούθηση των αναγκών των σχολείων το ίδιο.

Ειδικοί σε θέματα διοίκησης και διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και οργανωσιακής ψυχολογίας θα  τοποθετούνταν σε κάθε επαρχιακό γραφείο παιδείας και θα συντόνιζαν, συμβούλευαν και καθοδηγούσαν τα σχολεία ως προς τον τρόπο ορθής διοίκησης και διαχείρισης εσωτερικών θεμάτων/συγκρούσεων του σχολικού τους περιβάλλοντος τα οποία δυσκολεύουν ολονών το έργο και θυματοποιούν τα παιδιά.  Το υγιές εργασιακό κλίμα είναι το κλειδί για επιτυχίες των μαθητών μας και σιγά σιγά εκλείπει. 

*Εκπαιδευτικός

ΜΒΑ – Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού /Εργασιακές Σχέσεις