ΤΗΣ ΓΙΩΤΑΣ ΜΙΧΑΗΛ*
Τα σημερινά δεδόμενα γνωστά. Οι δυσκολίες επίσης πολλές. Οι διαδικασίες που ακολουθούσαμε όλοι μας σε οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον έχουν ανατραπεί. Ποιος ο λόγος να υπάρχει στοχοποίηση τώρα; Τι κρύβεται πίσω από τον λόγο δημοσιογράφουστο σημερινό του άρθρο με τίτλο: «Οι εκπαιδευτικοί μας, ο αδύναμος κρίκος»; Ας μην ξεχνούμε πωςο ΠτΔ στη συνέντευξή του είχε πει ξεκάθαρα: «…οι εκπαιδευτικοί μας, χωρίς να τους κατηγορώ, δεν εκπαιδεύτηκαν σε αυτό το σύστημα…»;
Για ακόμη μια φορά σε καιρούς κρίσης, εμείς οι εκπαιδευτικοί βρισκόμαστε στο στόχαστρο. Τώρα, αντιμετωπίζοντας μια νέα κρίση του μεγαλύτερου αγαθού μας, της υγείας, δημοσιεύεται από δημοσιογράφο το «παρατράγουδο» του αδύναμου κρίκου. Στόχος δηλαδή ενός δημοσιογράφου, που υπηρετεί την αλήθεια, είναι να ρίξει το φταίξιμο κάπου;
Το ερώτημα μου λοιπόν είναι ποιοι εκπαιδευτικοί όλο αυτό το διάστημα δεν υπηρέτησαν τον σκοπό της μόρφωσης και της παιδείας; Ποιοι μαθητές δεν έτυχαν στήριξης; Ρώτησε ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος γιατί κάποιοι μαθητές δεν μπορούν να έχουν σύγχρονη εκπαίδευση, ή έχει πληροφορίες από τις διευθύνσεις των σχολείων για το πόσο προσωπικό χρόνο διέθεσαν στο να οργανώνουν σχέδια δράσης ενώ το ΥΠΠΑΝ δεν είχε κάποια σαφή γραμμή; Ρωτήθηκαν γονείς και μαθητές αν είναι ή όχι ευχαριστημένοι για την οποιαδήποτε στήριξη που έχουν και αν έχουν από τα σχολεία τους; Είναι πολλά τα θέματα που έπρεπε να διερευνήσει ο δημοσιογράφος αυτός ώστε να αποδώσει έναν τέτοιο τίτλο στους εκπαιδευτικούς μας.
Να παραθέσω κι ένα παράδειγμα, γιατί θεωρώ μας αδικεί ο τίτλος του συγκεκριμένου δημοσιεύματος. Αν είχαμε περισσότερα κρούσματα κορωνοϊού τα οποία ίσως θα χρειάζονταν τις μονάδες εντατικής θεραπείας, τότε θα οδηγούμασταν με μαθηματική ακρίβεια σε απώλειες λόγω της έλλειψης αρκετών αναπνευστήρων. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα χαρακτηρίζονταν οι γιατροί και οι νοσηλευτές μας ως αδύνατοι κρίκοι; Δεν το νομίζω. Στη δική μας περίπτωση, μερίδα μαθητών δεν είχαν υπολογιστές και αδυνατούσαν να πάρουν μέρος στην τηλεκπαίδευση, αυτό καθιστά τους εκπαιδευτικούς «αδύναμους κρίκους»;
Σύμφωνα με τα δικά μου δεδομένα, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας πω ότι εμείς της «πρώτης γραμμής» στην εκπαίδευση ΠΕΤΥΧΑΜΕ. Τουλάχιστον στο δικό μας σχολείο, πετύχαμε κάτι που πολλοί θεωρούσαν αδύνατο. Ταυτόχρονα, υπερβήκαμε τα εμπόδια και προσφέραμε τη γνώση με ο,τι μέσα είχαμε στη διάθεσή μας. Ώρες ατελειώτες, μέσα στην αβεβαιότητα προσπαθήσαμε, δοκιμάσαμε, προσφέραμε. Είχαμε ευτυχώς στήριγμα τους γονείς των μαθητών μας, οι οποίοι ήταν δίπλα μας δίνοντας το στίγμα των παιδιών για να προχωρήσουμε σε αυτά τα πρωτόγνωρα περιβάλλοντα μάθησης. Αυτό είναι το δικό μας έργο. Ρωτήστε μας πριν να μας στοχοποιήσετε, ρωτήστε μας πριν μας αδικήσετε για μια ακόμη φορά, ρωτήστε μας και φροντίστε να έχετε αποδείξεις άλλη φορά που θα αναφέρεστε στο έργο μας.
Κλείνοντας, θα΄θελα να προσθέσω και κάτι τελευταίο. Κάτι που μαθαίνουμε ιδιαίτερα στα παιδιά για τον χειρισμό κρίσεων και επίτευξης στόχων που είναι το ρητό «Η ισχύς εν τη ενώσει». Πάντα επίκαιρο και χρήσιμο. Τώρα με τα κρούσματα στα σχολεία δεν θα ασχοληθείτε; Πρέπει να χαθεί ζωή εκπαιδευτικού για να μην έχετε τέτοιους και παρόμοιους τίτλους στις φυλλάδες σας; Κι όμως προς αμφισβήτησή σας, εμείς εκεί θα είμαστε, στα σχολεία, για ακόμη μια φορά. Τα λόγια κανενός δε θα σταθούν εμπόδιο ώστε να μας διαιρέσουν αλλά θα μας ενισχύουν στο να κάνουμε το καλύτερο για αυτά τα παιδιά!
Αφιερωμένο σε όλους τους εκπαιδευτικούς που ενωμένοι δούλεψαν και στήριξαν τα παιδιά ακόμα και σε αντίτιμο δικών τους προσωπικών και οικογενειακών στιγμών ενώ γύρω υπήρχαν παραλογίες και ασάφειες. Όλοι προσπάθησαν. Κανείς δεν πρέπει να κατηγορείται. Πάψτε επιτέλους να στοχοποιείτε και ας ενωθούμε ψάχνοντας τις καλύτερες λύσεις στα προβλήματά μας.
*Εκπαιδευτικός Δημοτικής
.jpg)
