Νέα Γενιά Εκπαιδευτικών: Ο φτωχός συγγενής


ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΧΑΤΖΗΜΗΝΑ*

«Γίνε παιδί μου δασκάλα… η καλύτερη δουλειά», έλεγε η γιαγιά μου. Πού να ήξερε όμως, ότι μετά από κάποια χρόνια, ο κλάδος αυτός θα είχε μέλη του εκπαιδευτικούς πολλών ταχυτήτων, χωρισμένους σε υποκατηγορίες με ταμπέλες κάθε λογής. Πού να ήξερε, πως η νέα γενιά εκπαιδευτικών, θα πλήρωνε με τον χειρότερο τρόπο όλα τα κακώς κείμενα, όλες τις ελλείψεις και παραλείψεις των κυβερνώντων. Οι νέοι εκπαιδευτικοί (εκπαιδευτικοί που έχουν πάρει πτυχίο κυρίως την τελευταία δεκαετία), χαραμίζουν τα πιο παραγωγικά τους χρόνια αναμένοντας να τους δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθούν με αυτό που πραγματικά αγαπούν.

Συγκεκριμένα, οι νέοι εκπαιδευτικοί έχουν χωριστεί σε υποκατηγορίες και έχουν αποκτήσει διαφορετικά ονόματα και τίτλους: εκπαιδευτικοί αορίστου χρόνου, συμβασιούχοι, αντικαταστάτες, εκπαιδευτικοί των ολοήμερων σχολείων και των ΔΡΑΣΕ. Το νέο σύστημα διορισμού ήρθε να προσθέσει σε όλες αυτές τις κατηγορίες ακόμα μία˙ αυτή των διορισίμων εκπαιδευτικών. Οι νέοι εκπαιδευτικοί, προσπαθώντας να εξαντλήσουν όλες τις πιθανότητες για εξάσκηση του επαγγέλματός τους, καλούνται κάθε δύο χρόνια να παρακάθονται σε εξετάσεις για να αποδείξουν ότι είναι οι «άριστοι των αρίστων». Εκπαιδευτικοί που έχουν ήδη αποκτήσει πτυχίο από αναγνωρισμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα και οι οποίοι τόσα χρόνια δούλευαν κανονικά χωρίς να χρειάζεται να αποδείξουν την «καταλληλότητά» τους. Αυτοί οι συνάδελφοι κάθε Αύγουστο κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα αναμένοντας διορισμούς, συμβάσεις και μονιμοποιήσεις. Κάθε Αύγουστο κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά. Κάθε Αύγουστο…

Οι αντικαταστάτες αποτελούν μια άλλη μεγάλη κατηγορία εκπαιδευτικών. Δυστυχώς, σε αρκετές περιπτώσεις, οι αντικαταστάτες αντιμετωπίζονται ως ο τελευταίος τροχός της άμαξας, ως τα άτομα που μπορούν να φορτωθούν με τα πάντα χωρίς να το καταλάβουν και κυρίως χωρίς να διαμαρτυρηθούν. Στις πλείστες των περιπτώσεων, καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ενταχθούν στο κλίμα του σχολείου και να αποδείξουν ότι μπορούν να δουλέψουν όπως ακριβώς και οι μόνιμοι συνάδελφοι. Οι αντικαταστάτες που κινδυνεύουν κάθε τέλος του μήνα να μείνουν απλήρωτοι, γιατί το φαξ στο Υπουργείο «κόλλησε» και το έντυπο για την υπηρεσία τους δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αναμένουν να ενημερωθούν για τις ανάγκες των σχολείων πάνω από το τηλέφωνο και που δε διστάζουν την επόμενη μέρα να σταθούν μπροστά από παιδιά κάθε ηλικίας για να συνεχίσουν τη διδασκαλία από εκεί που σταμάτησε ο συνάδελφος. Οι αντικαταστάτες είναι οι εκπαιδευτικοί που γνωρίζουν τα πλείστα των σχολείων, αφού τα έχουν επισκεφθεί, διανύοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα σε ολόκληρη την Κύπρο κάθε χρόνο, «κλείνοντας τρύπες» χωρίς να διαμαρτυρηθούν, γιατί ξέρουν ότι η κάθε μέρα αντικατάστασης μετρά.

Μια ακόμα ομάδα που ξεχώρισε τα τελευταία χρόνια είναι αυτή των εκπαιδευτικών των ολοήμερων σχολείων. Χάρη σε αυτούς υφίσταται και λειτουργεί ο θεσμός των ολοήμερων σχολείων. Όμως και αυτή η κατηγορία υποφέρει από τις μονομερείς αποφάσεις των κυβερνώντων. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί εργάζονται με αγορά υπηρεσιών και καλούνται να πληρώνουν εξ ολοκλήρου τις εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αφού θεωρούνται ως αυτοτελώς εργαζόμενοι. Ως εκ τούτου, δε δικαιούνται κανένα από τα ωφελήματα που μπορεί να έχει οποιοσδήποτε άλλος συνάδελφος με το κυριότερο αυτό του ανεργιακού επιδόματος για τους μήνες που δεν εργάζονται. Το άλλο παράλογο του θεσμού του ολοήμερου σχολείου είναι η μη αναγνώριση της υπηρεσίας σε αυτό. Το ίδιο το Υπουργείο που υλοποιεί τον θεσμό, ταυτόχρονα τον αναιρεί, αφού δεν αναγνωρίζει την υπηρεσία των εκπαιδευτικών. Τα ζητήματα αυτά, που εκκρεμούν αρκετά χρόνια, δεν έχουν επιλυθεί μέχρι σήμερα.  

Επιπλέον, όλες αυτές οι «κατηγορίες» εκπαιδευτικών παραμένουν από το 2011 χωρίς συνταξιοδοτικά δικαιώματα, αφού το κράτος, αν και ο μεγαλύτερος εργοδότης στην Κύπρο, ακόμη να μεριμνήσει να καλύψει συνταξιοδοτικά τις χιλιάδες νέων υπαλλήλων του που εργοδότήθηκαν μετά το 2011 στο δημόσιο. Τόσα χρόνια εισπράττουμε μόνον υποσχέσεις χωρίς να βλέπουμε κανένα απολύτως αποτέλεσμα.

Κάθε μια από αυτές τις κατηγορίες εκπαιδευτικών αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα στα οποία πρέπει να βρεθούν άμεσα λύσεις. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είμαστε ενωμένοι, σαν μια γροθιά, αφού οι στόχοι μας είναι κοινοί. Η νέα γενιά εκπαιδευτικών δε θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ο «φτωχός συγγενής». Οι κυβερνώντες πρέπει να επενδύσουν στην ουσιαστική αξιοποίηση της νέας γενιάς εκπαιδευτικών. Και ίσως αυτή να είναι η καλύτερη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση…

*Αντικαταστάτρια Εκπαιδευτικός

Στέλεχος Προοδευτικής Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών Λεμεσού




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










3139