Οι «μέλισσες» των εκπαιδευτικών

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΧΑΤΖΗΛΟΪΖΟΥ*

Στο παρά πέντε της έναρξης του νέου σχολικού έτους, τα σχολεία μας καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Ο κορωνοϊός εξακολουθεί να ταλαιπωρεί ολόκληρη την υφήλιο και το μικρό μας νησί δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι ειδικοί προειδοποιούν πως η πανδημία δεν πρόκειται να εξαφανισθεί δια μαγείας και τα κράτη καλούνται να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.

Ενώ σε άλλες χώρες η προσαρμογή στον τομέα της εκπαίδευσης έγινε με συνοπτικές διαδικασίες, είτε με εφαρμογή διαδικτυακών μαθημάτων είτε με χρήση νέων αιθουσών και προσλήψεις εκπαιδευτικών, στην Κύπρο γίνεται ένας αγώνας δρόμου για τα στοιχειώδη. Παρόλο που σε μία βδομάδα θα μπουν στις αίθουσες διδασκαλίας οι μαθητές, είναι άγνωστο αν θα υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες που να μπορούν να εγγυηθούν πως όλοι οι μαθητές θα έχουν τη θέση τους, διατηρώντας τις απαραίτητες αποστάσεις.

Η συζήτηση έχει εστιαστεί στο αν θα χωρέσουν οι μαθητές, πόσους θα τσουβαλιάσουμε σε κάθε αίθουσα, σε μονά, διπλά, τριπλά θρανία, και ελάχιστη συζήτηση γίνεται για την ποιότητα της διδασκαλίας, τη μείωση της ύλης, τη στήριξη παιδιών που τους δημιουργήθηκαν τεράστια μαθησιακά κενά λόγω της περσινής κατάστασης.

Δυστυχώς, αυτή η κατάντια είναι αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας και των περικοπών. Τα σχολεία μας εδώ και μια σχεδόν δεκαετία, με τις ευλογίες της Παγκόσμιας Τράπεζας, έχουν καταντήσει ο «φτωχός συγγενής», ο εύκολος στόχος.

Οι εκπαιδευτικοί, βιώνοντας από πρώτο χέρι αυτές τις πολιτικές, έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου πολλές φορές. Το αποκορύφωμα της αγανάκτησης των εκπαιδευτικών ήρθε πριν δύο χρόνια ακριβώς, το καλοκαίρι του 2018, όταν 13000 περίπου εκπαιδευτικοί βροντοφώναξαν απαιτώντας ένα καλύτερο σχολείο. Εντούτοις, όπως οι μέλισσες του Ονήσιλου έτσι και οι προειδοποιήσεις των εκπαιδευτικών ψοφήσανε επάνω στο παχύ δέρμα του Υπουργείου, της Κυβέρνησης και των πολιτικών λιτότητας.

Αν το καλοκαίρι του 2018 εισακούονταν οι προειδοποιήσεις των εκπαιδευτικών, σήμερα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Η πανδημία έχει δυστυχώς αναδείξει με τον χειρότερο τρόπο τη γύμνια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ας ελπίσουμε πως οι μέλισσες της πανδημίας θα μας ξυπνήσουν, έστω και την υστάτη, αναγκάζοντας το κράτος να επενδύσει σε ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο.

*Οργανωτικός Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ
Γενικός Αντιπρόσωπος ΠΟΕΔ