ΤΗΣ ΣΑΝΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*
Σχολεία ανοιχτά ή κλειστά; Δια ζώσης ή διαδικτυακά; Σχολικές αίθουσες επαρκείς ή ελλιπείς; Με μάσκες ή χωρίς; Πλάι πλάι ή μόνο από απόσταση; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα και σκέψεις τριβελίζουν τελευταία το μυαλό μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών, υπό τη σκιά της αβεβαιότητας και των ανατροπών.
Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που προκύπτουν με την έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς, ιδιαίτερη βαρύτητα και προσοχή θα πρέπει να δοθεί στους μαθητές, καθιστώντας ομαλότερη τη φετινή τους επιστροφή στο σχολείο. Τις πρώτες μέρες είναι αναμενόμενο οι μαθητές να χρειαστούν συναισθηματική ενδυνάμωση και στήριξη από το σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον.
Οι γονείς από τη μια πλευρά είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουν στα παιδιά καθημερινές συνήθειες όπως π.χ. ύπνος, υγιεινή διατροφή, μελέτη, τήρηση προγράμματος και διαχείριση χρόνου, ώστε να ενστερνιστούν και πάλι το ρόλο του μαθητή.
Αξιοσημείωτος είναι επίσης και ο γόνιμος διάλογος μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών, αφού μπορεί να φανερώσει ελλείψεις και κενά γνώσεων. Η πρόληψη αποτελεί το ήμισυ του παντός. Η αμιγής συνεργασία γονέων-εκπαιδευτικών είναι βαρυσήμαντη, καθώς συμβάλει, ανάμεσα σε άλλα και στην πρόληψη δυσλειτουργικών συμπεριφορών, εν τη γενέσει και κυρίως μετά από μεγάλα χρονικά διαστήματα αποχής από το σχολείο.
Είναι όμως πολλά και τα παιδιά που θα διαβούν για πρώτη φορά φέτος τις πύλες του σχολείου με αγωνία, καρδιοχτύπι και πρωτόγνωρα συναισθήματα. Στις καινούργιες και πολύχρωμες σχολικές τσάντες, άλλοτε υπήρχαν μόνο κασετίνες, βιβλία και τετράδια. Τώρα, θα υπάρχει η μάσκα, το αντισηπτικό, ο φόβος, η αβεβαιότητα και δυστυχώς ενδεχόμενη αδιαφορία για το σχολείο και τη μάθηση.
Οι προσπάθειες όλων θα πρέπει να εμπερικλείουν τη θετική σκέψη και τη συναισθηματική ενίσχυση αυτών των παιδιών, ώστε να αισθανθούν πως η εκπαίδευση δεν αποτελεί μια αγγαρεία. Στην πραγματικότητα είναι μια ευκαιρία, για να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Ας θυμόμαστε ωστόσο ότι “τα παιδιά δεν ήταν ποτέ καλά στο ν΄ ακούν τους μεγαλύτερους τους, αλλά ποτέ δεν απέτυχαν στο να τους μιμούνται”. Ας προσφέρουμε καθένας από την όχθη που βρίσκεται θετικά πρότυπα συμπεριφοράς και όχι άρτον και θεάματα, κίβδηλες λέξεις και φαιδρές αξίες.
Όπως εύστοχα έχει επισημάνει ο Mathew Jacobson “πίσω από κάθε παιδί που πιστεύει στον εαυτό του, υπήρξε ένας ενήλικας που πίστεψε πρώτα σ’ αυτό”. Καλή αρχή σε όλους!
*Καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας
MSc Εκπαιδευτικής Ηγεσίας και Διοίκησης
