ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΙΑΚΑΛΛΗ*
Τα γεγονότα μίλησαν δυνατά και καθαρά. Παιδιά/ άνθρωποι δίχως αμυντικούς μηχανισμούς, δίχως όρια, δίχως σεβασμό. Παιδιά/ άνθρωποι δίχως κρίση, δίχως νόηση.
Το συγκεκριμένο γεγονός αναλύεται σε δύο πτυχές.
Πρώτη πτυχή: το κομμάτι της ηθικής. Της ηθικής που σκέφτεται, αναγνωρίζει μα, κυρίως, σέβεται το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή κάθε είδους. Της ηθικής που αρνείται να παρασυρθεί, που εναντιώνεται στο άδικο έστω και αν αυτό την περιθωριοποιεί. Της ηθικής που αντιστέκεται και αγωνίζεται έστω και αν είναι μόνη ανάμεσα σε μύριους. Θεωρώ απίθανο η ιδέα της κακοποίησης των ζώων (γιατί περί αυτού πρόκειται) να ήταν όλων των παιδιών. Θεωρώ πιο πιθανό η ιδέα να ήταν κάποιων μόνο παιδιών. Και εδώ ξεκινά το πρόβλημα. Τα άλλα παιδιά γιατί συμφώνησαν; Γιατί δεν μίλησαν; Γιατί δεν απέτρεψαν; Γιατί δεν εναντιώθηκαν; Γιατί δεν μίλησαν στους γονείς τους; Μπόρεσαν άραγε να αναγνωρίσουν τη φρίκη και την ανηθικότητα; Αν δεν τις αναγνώρισαν τότε έχουμε πρόβλημα. Αν πάλι τις αναγνώρισαν αλλά δεν έκριναν αναγκαίο να μιλήσουν και πάλι έχουμε πρόβλημα. Συνειρμικά τα πιο πάνω ερωτήματα οδηγούν στην ψυχολογία της αγέλης (αναφέρομαι στις έρευνες του Γάλλου μαθηματικού Marquis de Condorcet). Σε ανθρώπους δίχως αμυντικούς μηχανισμούς και δίχως ανεπτυγμένη ικανότητα κριτικής θεώρησης. Σε ανθρώπους που παρασύρονται. Σε ανθρώπους που παρακολουθούν αμέτοχοι. Αν θα έπρεπε να κρατήσουμε ένα και μόνο στοιχείο από τη σύγχρονη παγκόσμια Ιστορία θα ήταν η ανάγκη για δημιουργία κριτικά σκεπτόμενων ανθρώπων. Ανθρώπων οι οποίοι στοχάζονται και δρουν. Ανθρώπων οι οποίοι αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και λειτουργούν σε κοινωνία δημοκρατίας η οποία σέβεται, νουθετεί και στηρίζει.
Δεύτερη πτυχή: το κομμάτι της Γλώσσας. Ο λόγος για το πανό το οποίο αναρτήθηκε στο προαύλιο του σχολείου. Οι λέξεις οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν επιλέγηκαν; Αν ναι με ποια κριτήρια και για ποιο σκοπό; Αν συνδυάσω τη Γλώσσα η οποία χρησιμοποιήθηκε με τις πράξεις κακοποίησης ζώων που την πλαισίωσαν, τείνω να θεωρήσω ότι τα συγκεκριμένα παιδιά αγνοούν τα πλαίσια λειτουργίας του λόγου. Αγνοούν ότι η Γλώσσα είναι εργαλείο και δύναμη και Λόγος και νόηση. Αγνοούν ότι η Γλώσσα είναι ο ίδιός τους ο εαυτός. Η αναφορά μου στην Γλώσσα ως κοινωνικό εργαλείο καθώς επίσης και ως ο Λόγος του νου. Συνειρμικά και πάλι επιστρέφω στη σύγχρονη παγκόσμια Ιστορία (γεγονότα προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Απαρτχάιντ, ιεροί πόλεμοι). Άνθρωποι δίχως την παιδεία και την κουλτούρα της κριτικής θεώρησης μέσα από στοχασμό. Αφέθηκαν να παρασυρθούν από ρητορείες και συνθήματα γιατί η Γλώσσα, που έξυπνα χρησιμοποιήθηκε, είχε ακριβώς αυτό τον σκοπό. Λίγοι το αντιλήφθηκαν γιατί λίγοι είχαν αναπτύξει κρίση και νόηση και Γλώσσα.
Οι οιωνοί είναι κακοί. Κοινωνία που δεν σέβεται τους ηλικιωμένους και τα ζώα είναι σάπια. Η δική μας δεν έχει τα καλύτερα δείγματα γραφής ούτε για το πρώτο ούτε για το δεύτερο. Θεωρώ ότι ένα μέτρο για αυτά τα παιδιά θα ήταν η υποχρεωτική εργασία για έναν χρόνο σε καταφύγια κακοποιημένων ζώων. Στο καθάρισμα των κλουβιών και στην περιποίηση των πληγών τους. Στην καθημερινή τους φροντίδα και στην αγωνία να θα καταφέρουν να επιζήσουν των κακουχιών τους. Όχι ως τιμωρία αλλά ως μια ευκαιρία να γνωρίσουν αρχές και αξίες στις οποίες η οικογένειά τους δεν θεώρησε αναγκαίο να τα μυήσει.
*Νηπιαγωγός
