Αναγκαία η αλλαγή του σχεδίου αξιολόγησης των εκπαιδευτικών


ΤΗΣ ΜΥΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ*

Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών ανέκαθεν αποτελούσε και αποτελεί θέμα που προκαλεί αντιπαραθέσεις. Οι ανησυχίες αφορούν τόσο στις επιπτώσεις στη μαθησιακή διαδικασία όσο και στην αναπόφευκτη σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ όσων εμπλέκονται στη διαδικασία της μάθησης. Παρόλα αυτά, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου συνδέεται άμεσα με τη διασφάλιση της ποιότητας της εκπαίδευσης και για το λόγο αυτό πολλά εκπαιδευτικά συστήματα προχωρούν σε εκπαιδευτικές αλλαγές  ως προς την κατεύθυνση αυτή.

Το υφιστάμενο σχέδιο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών της Κύπρου παρουσιάζει πολλές αδυναμίες και ελλείψεις, κάτι που εντοπίζεται συνεχώς από τους εμπλεκόμενους στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Σε ένα συνεχές μεταβαλλόμενο κοινωνικό συγκείμενο όπου οι απαιτήσεις συνεχώς αυξάνονται και το ζητούμενο είναι η ποιότητα στην εκπαίδευση, δεν μπορεί να δίνεται τόση βαρύτητα στην αρχαιότητα των εκπαιδευτικών για σκοπούς προαγωγής. Από την άλλη, οι ισοπεδωτικές -και πολλές φορές μη αντιπροσωπευτικές- βαθμολογίες των εκπαιδευτικών δημιουργούν αίσθηση αναξιοπιστίας και μη εγκυρότητας με αποτέλεσμα να μην αποτελούν κίνητρο για τον εκπαιδευτικό. 

Επιπλέον, από το υφιστάμενο σχέδιο αξιολόγησης απουσιάζουν διαδικασίες στήριξης εκπαιδευτικών. Τα όποια στοιχεία προκύπτουν από την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δε έχουν στόχο την ανατροφοδότηση, τη βελτίωση και την επαγγελματική ανάπτυξή τους. Αντίθετα χρησιμοποιούνται ως ένα είδος «τιμωρίας» ή «επιβράβευσης». Με άλλα λόγια, απουσιάζει η όποια μορφή διαμορφωτικής αξιολόγησης του έργου των εκπαιδευτικών και παραμένει μόνο η τελική αξιολόγηση που συνοδεύεται από την αριθμητική βαθμολογία. Ταυτόχρονα, από το υφιστάμενο σύστημα αξιολόγησης φαίνεται να απουσιάζει τόσο η αξιολόγηση όσο και η στήριξη των νεαρών εκπαιδευτικών: αντικαταστατών και συμβασιούχων.

Το υφιστάμενο σύστημα αξιολόγησης, αναιρεί το όποιο κίνητρο προαγωγής και στερεί από «ικανούς» εκπαιδευτικούς τη δυνατότητα ανέλιξης και ουσιαστικότερης προσφοράς τους στο πεδίο της εκπαίδευσης. Παράλληλα, φαίνεται να απουσιάζουν εκείνοι οι μηχανισμοί οι οποίοι θα υποστηρίζουν την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών και θα έχουν στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τον Αντισθένη «Τότε τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν» δηλαδή οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πια τους κακούς από τους καλούς. Μεταφέροντας το πιο πάνω στο πεδίο της εκπαίδευσης, θα λέγαμε ότι ναι μεν είναι σημαντικό να προωθούνται και να ανελίσσονται τα «ικανά» στελέχη της εκπαίδευσης. Παράλληλα όμως πρέπει να υπάρχει και ουσιαστική στήριξη και επιμόρφωσή τους. Κάτι το οποίο θα πρέπει να συμβαίνει καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας των εκπαιδευτικών στο εκπαιδευτικό σύστημα. 

Είναι λοιπόν ευθύνη της πολιτείας να προχωρήσει σε εκείνες τις αλλαγές που θα στοχεύουν σε ένα νέο σύστημα αξιολόγησης το οποίο θα χαρακτηρίζεται από αξιοπιστία και εγκυρότητα. Ένα σύστημα που θα δίνει ευκαιρίες στήριξης και επιμόρφωσης στους εκπαιδευτικούς. Ταυτόχρονα θα περιλαμβάνει αξιολογητές οι οποίοι θα μπορούν να αξιολογήσουν σωστά ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να μπορούν να στηρίξουν και να καθοδηγήσουν τους εκπαιδευτικούς. 

*Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης

Διδάκτορας Εκπαιδευτικής Πολιτικής

Μέλος Γραμματείας ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ




Comments (1)

  1. Μιχάλης Α. Πόλης:
    Sep 20, 2020 at 07:44 PM

    Εγώ πάντως υποστηρίζω το υφιστάμενο σχέδιο! Ούτε η αρχαιότητα είναι το κυρίαρχο κριτήριο αφού όσοι έχουν μεταπτυχιακά προάγονται ενωρίτερα! Η στήριξη με τη μορφή επαγγελματικών σχεδίων μάθησης στην πράξη είναι μια επιπλέον επιβάρυνση.


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










1155