ΤΗΣ ΓΑΒΡΙΕΛΛΑΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ*
Γράφω και εγώ λοιπόν κάποια πράγματα που νιώθω ότι οφείλουν να ειπωθούν. Γράφω για την κατάσταση μιας μεγάλης μερίδας της εκπαιδευτικής κοινότητας: εκείνη των αντικαταστατών δασκάλων. Αυτών που οφείλουν να είναι άμεσα διαθέσιμοι και επαρκώς προετοιμασμένοι και να δηλώνουν το παρόν τους καθημερινά ώστε να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματός μας, παρόλο που το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα αποφεύγει να δείξει την ίδια προθυμία για επίλυση των δικών τους προβλημάτων.
Είμαι χρόνια αντικαταστάτρια δασκάλα. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αντικαταστάτες δεν ξεκίνησαν τα τελευταία χρόνια. Απλούστατα, παλαιότερα ο ρόλος του αντικαταστάτη ήταν ένα μικρής διάρκειας στάδιο μέχρι το επόμενο, τη σύμβαση, και ως εκ τούτου, μέχρι ένας αντικαταστάτης να προσαρμοστεί στο νέο του ρόλο (προτού βέβαια χάσει τον ενθουσιασμό του συνειδητοποιώντας τα προβλήματα) διοριζόταν με σύμβαση και είχε άλλα θέματα να επιλύσει, διαφορετικά. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, εκατοντάδες νέοι πρωτοδιοριζόμενοι εκπαιδευτικοί, υπηρετούν ως αντικαταστάτες για χρόνια ολόκληρα, και με απογοήτευση συνειδητοποιούν ότι «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού».
Το σύστημα απαιτεί από εμάς μέσα στο πρώτο 80λεπτο να εντοπίσουμε τις ανάγκες όλων των μαθητών μας, να αναγνωρίζουμε και να βολιδοσκοπούμε τις δύσκολες περιπτώσεις για να αναλάβουμε ακολούθως τα ανάλογα μέτρα διαχείρισης. Από την άλλη η ενημέρωσή μας για τους μαθησιακούς στόχους γίνεται το ίδιο πρωινό με τη διδασκαλία, ενώ μπορεί να μην μας παρέχεται ούτε ένα έξτρα βιβλίο για να χρησιμοποιήσουμε και να οργανωθούμε γιατί μπορεί απλούστατα να έχει σταλεί μικρός αριθμός επιπρόσθετων βιβλίων ή καθόλου. Την ίδια στιγμή οι απαιτήσεις από εμάς παραμένουν ίδιες με αυτές που έχει κάθε μόνιμος εκπαιδευτικός.
Την ίδια ώρα, ενώ όλοι οι υπάλληλοι έχουν συγκεκριμένο χρόνο άδεια ασθενείας, εμείς δεν μπορούμε να αρρωστήσουμε γιατί η άδεια ασθενείας δεν υπάρχει στα δικαιώματά μας και αν απουσιάσουμε για περισσότερες από 3 μέρες (ασχέτως λόγου), τότε απλά μας αντικαθιστούν.
Μέχρι τα μέσα της περασμένης σχολικής χρονιάς, ήμασταν η μερίδα των εκπαιδευτικών που οφείλαμε να απαντήσουμε το τηλέφωνο στους Λειτουργούς της ΕΕΥ την ώρα της διδασκαλίας μας γιατί αν δεν απαντούσαμε, απλά θα μας προσπερνούσαν και θα χάναμε την επόμενη ευκαιρία εργοδότησής μας.
Από πέρυσι, όλες οι αντικαταστάσεις γίνονται ηλεκτρονικά και υπάρχει διαφάνεια, κάτι που κερδήθηκε μετά από πολλούς αγώνες και πρωτοβουλίες, πρωτίστως, της ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ. Σίγουρα κι αυτό το σύστημα όπως και όλα τα καινοτόμα συστήματα που εφαρμόζονται χρήζουν βελτίωσης! Αυτά όμως είναι μηδαμινά μπροστά στο κέρδος που έχουμε αποκομίσει.
Φέτος είναι από τις λίγες χρονιές που φάνηκε ότι όλες οι κινήσεις ενδιαφέρθηκαν πολύ για τις ανάγκες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Φέτος, όντας προεκλογική χρονιά, πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για προεκλογικό αγώνα! Αυτό που μου προξενεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον και απορία είναι το γεγονός ότι τα ίδια άτομα που το 2008 υποστήριζαν ότι δεν έπρεπε να αποτελούμε μέλη της ΠΟΕΔ (εξαιρούνται η ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ και η τότε Αγωνιστική Συνεργασία), φέτος μιλούν με ζήλο για τα ίσα δικαιώματα που όλοι έχουμε και πως ήταν πάντα κοντά μας κ.ο.κ.
Στις 24/09/20 είναι εξαιρετικά κρίσιμο για ΟΛΟΥΣ μας να προσέλθουμε στις κάλπες και να δώσουμε τη στήριξή μας στους εκλογικούς συνδυασμούς της ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, της παράταξης που πάντοτε βρισκόταν δίπλα στους αντικαταστάτεςσυναδέλφους με τις θέσεις, τις προτάσεις και τις δράσεις της.
Μην ξεχνάμε ότι και την επομένη των εκλογών τα προβλήματά μας θα υπάρχουν. Να είστε σίγουροι ότι ΕΜΕΙΣ ως ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ θα είμαστε εκεί! Στηρίξτε μας για να συνεχίσουμε να προσφέρουμε με τον ίδιο ζήλο!
*Αντικαταστάτρια Δασκάλα Δημοτικής Εκπαίδευση
Μέλος Ε.Ε. ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ Λευκωσίας
Μιχάλης Α. Πόλης:
Sep 22, 2020 at 07:11 PM
Η λύση είναι ένα νέο σχέδιο πρόωρων αφυπηρετήσεων με κίνητρα για να ανοίξουν θέσεις διορισμού για εσάς. Όσο εσείς ποθείτε να διοριστείτε, άλλο τόσο κάποιοι από εμάς αναζητούμε μια αξιοπρεπή έξοδο από το επάγγελμα. Δυστυχώς μας βάζουν πέναλτι για να μας αναγκάσουν να μείνουμε. Όταν μπεις στην τάξη από τα 20 στα 56 έχεις δώσει ότι μπορεις να δώσεις. Άλλο πράγμα είναι να είσαι μόνιμος επί δοκιμασία στα 20-22 και άλλο αντικαταστάτης στα 35...