ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΓΕΙΩΤΗ
Δεν θα γράψω πολλά ούτε υπερβολικά. Μετά τις εκλογές της ΠΟΕΔ ήρθε η ώρα για ένα νέο θεσμικό ξεκίνημα. Η εκπαίδευση έχει δεχτεί πολλά κτυπήματα. Τα μέλη της ΠΟΕΔ αναμένουν ΣΤΗΡΙΞΗ και οραματική ηγεσία. Από τα έτη της οικονομικής κρίσης έχουν απολεσθεί πολλά. Ώρα για ιεράρχηση και αγωνιστικό φρόνημα εμβάθυνση και αντίστασης στα μείζονος σημασίας προβλήματα.
Αφού κοινοποιηθούν τα εγγεγραμμένα θέματα στη ΜΕΠΕΥ είναι ανάγκη να ελέγχει τυχόν αποφυγή σύγκλισης της κάθε 45 ημέρες η συντομότερα με υπενθύμιση τις δυνατότητες προσφυγής εις περίπτωση αδιεξόδου στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας ILO.
Κατόπιν, η ΠΟΕΔ να ξεκαθαρίσει τη συμμετοχή μόνο σε διαβουλεύσεις θεσμικές όπου τηρούνται πρακτικά τα οποία αξιολογούνται στην αμέσως επόμενη συνάντηση και δηλώνεται τυχόν ΔΙΑΦΩΝΙΑ των συμβαλλομένων.
Η ΠΟΕΔ θα πρέπει επισταμένως να ξεκαθαρίσει την συνολική και άμεση επιστροφή της σε ΘΕΣΜΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ διαλόγου σε όλα τα επίπεδα. Εκπαιδευτικά, συνδικαλιστικά, εργασιακά, διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού. Από την κορυφή μέχρι τις επαρχίες εφαρμογή του καταστατικού μακριά από παραγοντισμούς και εξωθεσμικές ρυθμίσεις.
Όλα είναι ανάγκη να προχωρούνε σύννομα και εντός της κείμενης νομοθεσίας για να είναι ο διάλογος, διάλογος και η διαπραγμάτευση, διαπραγμάτευση.
Από το 2006 περάσαμε προσωπικά πολλές δυσκολίες επιμένοντας στο ζημιογόνο της μερικής η ολικής εξόδου από το θεσμικό και το σύννομο. Το τι ακολούθησε και ποιες οι καταστροφές πλέον ουδείς το αμφισβητεί. Το 2018 αγωνιζόμαστε για επιστροφή στη ΜΕΠΕΥ.
Όταν ικετεύαμε να μην εισέλθομε στην παγίδα του όλα εντός Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης πολλοί περιγελούσαν. Λες και οι θυσίες των παλαιών και νέων συντεχνιών στην αποικιοκρατία για να κυρώσει η αποικιοκρατία τη διεθνή συμφωνία για διαπραγμάτευση εν σώματι ανάμεσα σε εργοδότη και εργαζόμενους ήταν πυροτέχνημα
Γράφω τα ανωτέρω ως μια συμβολή στη διάσωση των υπαλλήλων ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ιδιαιτέρως των νέων.
*Εκπαιδευτικός
