ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΤΙΝΗ*
Με αφορμή το απαράδεκτο συμβάν με τους αναρχικούς να μπουκάρουν στο γραφείο του Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και να εξευτελίσουν τον θεσμό, τα Πανεπιστήμια και γενικότερα, ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Το φαινόμενο αυτό με την δράση αναρχικών, δεν είναι ασφαλώς σημερινό. Αντίθετα, αποτελεί μέρος μιας στρεβλής καθημερινότητας που βιώνει τόσο ο ακαδημαϊκός και φοιτητικός κόσμος, όσο και ο λαός στο σύνολό του. Καταλήψεις κτηρίων, καταστροφές, λεηλασίες, συγκρούσεις, ακόμη και δολοφονίες (ξεχνά κανείς το τι είχε συμβεί στα γραφεία τράπεζας και το θάνατο των εργαζομένων; ). Και το χειρότερο από όλα; Η ατιμωρησία. Ατιμωρησία από τις διάφορες κυβερνήσεις που έφεραν την κατάσταση στο απροχώρητο.
Δανειζόμενος μια ανάρτηση της φίλης ακαδημαϊκού Χριστίνας Χατζησωτηρίου, σε καθαρά ιδεολογικό επίπεδο ξεχωρίζει μια μόνιμη, δυστυχώς, θεωρία που αντανακλάται πλέον σε πολλά επίπεδα: η μόνιμη άρνηση απλά για την άρνηση, ο σκοταδισμός παρά η γνώση, η στερητική πρόθεση παρά η προσπάθεια και οι πράξεις.
Βλέπουμε ως μια παρακαταθήκη του «αναρχοφασισμού» τη διαιώνιση της αρνητικότητας, του σκοταδισμού, της στερητικής πρόθεσης εις βάρος της πράξης, της γνώσης, της προσπάθειας, των έργων, της ανάπτυξης και της προόδου.
Ως ενεργοί πολίτες, ως άνθρωποι που θέλουμε την ανθρωπότητα να προοδεύει και να προχωράει μπροστά, οφείλουμε να απομονώσουμε τους ανθρώπους που απλά και μόνο εκπέμπουν αρνητισμό, που απλά και μόνο η μόνη τους έγνοια είναι να παρεμβάλλουν ή να εφευρίσκουν εμπόδια και που το μόνο που έχουν να μας «προσφέρουν» είναι την κριτική ή την ετσιθελική άρνησή τους να μάθουν στο νέο, το διαφορετικό, το σύγχρονο.
Αντίθετα, η ενθάρρυνση του νέου, της πράξεις, των προτάσεων, των εισηγήσεων, του διαφορετικού, της αυτοκριτικής και της προσπάθειας για κάτι καλύτερο, ας αποτελέσει το φάρο για μια διαφορετική, αισιόδοξη και καλύτερη κοινωνία. Για να μετασχηματιστούμε σε κάτι καλύτερο, αφήνοντας για πάντα στην άκρη το σάπιο, το πεπαλαιωμένο, το σαθρό… Σε όλα τα επίπεδα.
*Δάσκαλος
