ΤΗΣ ΣΤΕΛΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ*
Η σύγκρουση ανάμεσα σε εφαρμογή πρωτοκόλλων και εκπαιδευτικής διαδικασίας, σε επίπεδο δημόσιας προσχολικής εκπαίδευσης είναι δεδομένη και χιλιοειπωμένη.
Η υπεράνθρωπη προσπάθεια εκπαιδευτικών, διευθύνσεων και σχολικών μονάδων να καλύψουν κενά και ασάφειες σε σχέση με τα υγειονομικά πρωτόκολλα είναι έμπρακτα αποδεδειγμένη.
Η αδυναμία πλήρους και επαρκούς εξασφάλισης αποστάσεων και πρακτικών διασφάλισης υγειονομικών μέτρων είναι δυστυχώς γεγονός, το οποίο αν και στενοχωρεί δεν εκπλήσσει.
Τόσο η φιλοσοφία όσο και η παιδαγωγική και πρακτική της προσχολικής εκπαίδευσης, αλλά και η φύση, οι ανάγκες, ο αυθορμητισμός και ο παρορμητισμός των παιδιών, καθιστούν το εγχείρημα εφαρμογής των πρωτοκόλλων εξ ορισμού δύσκολο, συχνά ακατόρθωτο και κατά βάση απογοητευτικά αντιφατικό.
Καθώς τάξεις και σχολικές μονάδες παρέμειναν ασφυκτικά γεμάτες και οι εκπαιδευτικοί κατ΄ αναλογία ενήλικα-μαθητή απελπιστικά μόνοι και αβοήθητοι, το εγχείρημα της προσχολικής εκπαίδευσης με φυσική παρουσία, μόνο ως άθλος μπορεί να χαρακτηριστεί.
Κατά το προηγούμενο διάστημα, με πρωτόκολλα αυστηρά και πολλαπλές απαγορεύσεις, η δημόσια προσχολική εκπαίδευση στην ουσία κλήθηκε να θυσιάσει τις πυρηνικές αρχές της που συνδέονται με το παιχνίδι, την αλληλεπίδραση, τη σωματική επαφή, το βίωμα και τη συνεργασία, θέτοντας ως προτεραιότητα τη δημόσια υγεία. Αναγκάσαμε τα παιδιά να κρατούν αποστάσεις, να μην επιζητούν τη σωματική επαφή, να μειώσουν τις κινήσεις, να περιορίζονται σε ατομικούς χώρους με ατομικούς εξοπλισμούς και προσωπικά αντικείμενα.
Όλα αυτά έγιναν με γνώμονα και οδηγό τη διασφάλιση του υπέρτατου αγαθού, αυτού της δημόσιας υγείας. Όλα αυτά έγιναν ως προσπάθεια που τη δικαιολογούσε η τότε επιδημιολογική εικόνα. Και όλοι ζούσαμε με τον φόβο και την αγωνία αλλά και τις ενοχές μας καθώς βλέπαμε ενίοτε τις προσπάθειες να αποτυγχάνουν, σε ένα τόσο αντιφατικό πλαίσιο.
Τώρα όμως, που η επιδημιολογική εικόνα δεν το δικαιολογεί. Τώρα που αναγκαστήκαμε να περάσουμε τα Χριστούγεννα μακριά από τους δικούς μας. Τώρα που ανακοινώνεται πρόθεση μετάβασης σε εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση για όλες τις βαθμίδες πλην της προσχολικής, τώρα είναι η στιγμή να δοθούν σαφείς εξηγήσεις:
-Πως προστατεύεται η υγεία του πληθυσμού με την απόφαση αυτή;
-Πως η έκθεση μεγάλου αριθμού οικογενειών που έχει ήδη περιοριστεί, δικαιολογείται ως ορθή και ασφαλής από την επιδημιολογική εικόνα της χώρας;
-Ποια είναι τα ερευνητικά δεδομένα που υποστηρίζουν και επικυρώνουν την απόφαση αυτή;
-Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος πίσω από αυτό τον παράλογο διαχωρισμό της προσχολικής βαθμίδας από όλες τις υπόλοιπες;
Καθώς μπροστά μας έχουμε όλα τα προηγούμενα προβλήματα, σε συνδυασμό με τις εποχιακές καιρικές συνθήκες, τις εποχικές ιώσεις, την αποθαρρυντική επιδημιολογική εικόνα, οι κινήσεις που αφορούν στην προσχολική εκπαίδευση, κρίνονται τουλάχιστον ανεύθυνες.
Εδώ προσχολική.
Ζητείται ελπίς και λογική.
*Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης (Προσχολική)
Εκπρόσωπος ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΊΑ στην Ε.Ε ΠΟΕΔ Λευκωσίας
