ΤΗΣ ΝΕΛΛΗΣ ΣΕΡΓΙΔΟΥ*
Διανύουμε τη δέκατη ημέρα της επ’ αόριστον απεργίας των 4.500 εκπαιδευτικών που εργάζονται υπό το απαράδεκτο καθεστώς της Αγοράς Υπηρεσιών στην Εκπαίδευση. Οι άνθρωποι αυτοί διεκδικώντας το δίκαιο και το σωστό, διεκδικώντας θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα, τα οποία η σημερινή Κυβέρνηση τους στέρησε εν μια νυκτί, το 2013, εξωθήθηκαν από την αδιαλλαξία των αρμόδιων Υπουργείων, τα οποία τους έσερναν σε διαλόγους ατελέσφορους εδώ και οκτώ χρόνια, στο έσχατο μέτρο της επ’ αόριστον απεργίας.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Η σημερινή Κυβέρνηση, το 2013, με πρόσχημα την οικονομική κρίση «χτυπά» τον τελευταίο τροχό της αμάξης, χαμηλόμισθους εκπαιδευτικούς των 600 και 700 ευρώ, στερώντας τους το ανεργιακό επίδομα και την άδεια ασθενείας, μετατρέποντας τους σε αυτοεργοδοτούμενους, ενώ ταυτόχρονα τους αναγκάζει να βάζουν σήμερα το 19,6% των εισοδημάτων τους στις κοινωνικές ασφαλίσεις, στερώντας τους επί της ουσίας σχεδόν τον μισθό ενός μήνα. Όλα αυτά τη στιγμή που το αρμόδιο υπουργείο καθορίζει το πότε, το πού και το πώς θα εργάζονται αυτοί οι άνθρωποι.
Οκτώβριος 2020. Επιτέλους μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια το Διοικητικό Δικαστήριο δικαιώνει τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που εν μια νυκτί μετατράπηκαν σε αυτοεργοδοτούμενους, καθιστώντας την απόφαση μετατροπής τους ως πεπλανημένη και μη αιτιολογημένη, ως παράνομη. Η Κυβέρνηση αρνείται να τηρήσει τη γραπτή δέσμευσή της ότι θα σεβαστεί την απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου και προχωράει σε έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, μη τηρώντας τις δεσμεύσεις της.
Μάιος 2021. Όλα τα κόμματα της Βουλής εκτός από το κυβερνών κόμμα, ψηφίζουν πρόταση νόμου με την οποία επί της ουσίας προστατεύουν τους 4.500 εκπαιδευτικούς. Διαπιστώνουν λοιπόν όλα τα κόμματα εκτός από το κυβερνών ότι «τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έξαρση του φαινομένου της απόκρυψης της σχέσης εργοδότη-εργοδοτουμένου», δηλαδή ενώ πολλοί εργαζόμενοι εργάζονται με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που ορίζουν τη σχέση εργοδότη και εργοδοτουμένου, η εργασία αυτή «βαφτίζεται» από το αρμόδιο Υπουργείο ως ΑΓΟΡΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ, με αποτέλεσμα αυτοί οι άνθρωποι να καταβάλλουν τις διπλάσιες εισφορές στο ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και να μην έχουν δικαίωμα στο ανεργιακό επίδομα και στο επίδομα ασθενείας. Ο Πρόεδρος αναπέμπει τη συγκεκριμένη νομοθεσία και η Βουλή πλειοψηφικά δεν αποδέχεται αυτή την αναπομπή.
Πάμε τώρα στο σήμερα. Σήμερα 4.500 χιλιάδες χαμηλόμισθοι εκπαιδευτικοί απεργούν, στερούνται τα χαμηλά εισοδήματά τους. Πότε; Ένα μήνα πριν το κλείσιμό των σχολείων. Τι σημαίνει πρακτικά; Σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι που όλο το καλοκαίρι μένουν άνεργοι ΑΛΛΑ δεν έχουν το δικαίωμα στο ανεργιακό επίδομα στερούνται χρήματα για ακόμα ένα μήνα. Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί έχουν φτάσει στα όρια τους, γιατί έχουν βιώσει και συνεχίζουν να βιώνουν στο πετσί τους την εκμετάλλευση, την κοινωνική αδικία, τη σκληρότητα, την απουσία κοινωνικού κράτους, τον εμπαιγμό και την κοροϊδία. Γιατί έχουν κουραστεί να τους εκμεταλλεύονται και να τους έχουν να δουλεύουν υπό το καθεστώς δούλου.
Ποια είναι η στάση της Κυβέρνησης σε όλο αυτό; Η Κυβέρνηση παρακολουθεί την επ’ αόριστον απεργία αυτών των ανθρώπων με μια πρωτοφανή σκληρότητα και αναλγησία. Εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί τόση σκληρότητα; Εκεί είναι που τίθεται το μεγαλύτερο ερώτημα και η μεγαλύτερη ανησυχία. Μήπως τελικά είναι θέμα πολιτικής; Μήπως αυτή είναι η πολιτική και το όραμά τους; Να καταλύσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα, να μας έχουν να δουλεύουμε υπό καθεστώς δούλου, χωρίς δικαίωμα στην ασθένεια, στην ανεργία, στη σύνταξη; Μήπως η ΑΓΟΡΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ είναι η πολιτική που θέλουν να εφαρμόσουν σε όλη τη δημόσια υπηρεσία και να προχωρήσουν και στον ιδιωτικό τομέα δίνοντας το «καλό» παράδειγμα ως εργοδότες. Μήπως οι 4.500 χιλιάδες εκπαιδευτικοί τους χαλάνε τα σχέδια; ΑΝ Η ΑΓΟΡΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΟΥΝ ΤΟΤΕ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ 4.500 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ.
Θα το επαναλάβω για ακόμη μια φορά οι εκπαιδευτικοί των προγραμμάτων του ΥΠΠΑΝ περνούν δύσκολα εργασιακά και οικονομικά και επειδή στα δύσκολα ΟΝΤΩΣ μετρούν οι πράξεις αναμένουμε από την κυβέρνηση να σεβαστεί την απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου, όπως δεσμεύτηκε με επίσημη ανακοίνωσή της ότι θα κάνει τον Μάρτιο του 2018, και τη νομοθεσία της Βουλής. Είναι καιρός να σταματήσει η κατάφορη αδικία εις βάρος μας, να αναγνωρίσει το αυτονόητο ότι δηλαδή η σχέση των εκπαιδευτικών των Ολοήμερων, ΚΙΕ, Μουσικών Σχολείων και άλλων και του ΥΠΠΑΝ είναι σχέση εργοδότη-εργοδοτούμενου και συνεπώς δεν μπορούμε να θεωρούμαστε αυτοτελώς εργαζόμενοι. Είναι καιρός να δώσετε στα σχολεία και στα παιδιά μας εκπαιδευτικούς με αξιοπρέπεια, εκπαιδευτικούς με εργασιακά δικαιώματα, εκπαιδευτικούς που θα τους σέβεστε πρωτίστως εσείς και θα αναγνωρίζετε το σημαντικό έργο που επιτελούν. Είναι καιρός να αποδείξετε με πράξεις αν σας ενδιαφέρει πραγματικά η παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης ή αν η μόνη σας έννοια είναι το «κούρεμα» των εργασιακών δικαιωμάτων.
*Εκπρόσωπος ΠΑΣΥΠΠΟΣ Παγκύπριου Συνδέσμου Παιδαγωγών Προαιρετικών Ολοήμερων Σχολείων
