ΤΗΣ ΦΡΟΣΩΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ*
Το τελευταίο διάστημα γίνεται για άλλη μια φορά έντονη συζήτηση στους εκπαιδευτικούς κύκλους και όχι μόνο, για τις διεκδικήσεις και τις επιτυχίες της ΠΟΕΔ. Δεν προσπαθώ να μηδενίσω τις διεκδικήσεις ούτε τις όποιες επιτυχίες αλλά δυστυχώς κάποιοι αρνούνται να αναδείξουν το σοβαρό πρόβλημα που ξεκίνησε φέτος με τους εκπαιδευτικούς Δημοτικής το οποίο θα μεγεθύνεται χρόνο με το χρόνο: τη μετατροπή τους σε καθεστώς αορίστου μετά τη συμπλήρωση 30 συνεχόμενων μηνών υπηρεσίας.
Αγαπημένες/οι μου συναδέλφισσες/οι, δεν θα ήθελα να μιλήσω ούτε για τα 13 χρόνια που αγωνίζομαι να μείνω στο επάγγελμα (ένα επάγγελμα που αγαπώ) ούτε για το ΝΣΔ που μας ανάγκασε να μπούμε στη διαδικασία των εξετάσεων για να κρατήσουμε ένα παράθυρο ελπίδας ανοικτό προς το όνειρο για διορισμό παρά το ότι έχουμε αποδείξει την αξία μας μέσα από την πολυετή υπηρεσία μας ως αντικαταστάτες. Έτσι κι αλλιώς ό,τι έγινε, έγινε και πλέον δύσκολα αλλάζει.
Θα ήθελα όμως να αναφερθώ σε ένα σοβαρότατο εργασιακό πρόβλημα που μας αναγκάζει να μένουμε στάσιμοι με σοβαρές συνέπειες και προεκτάσεις και για άλλες ομάδες εργαζομένων. Κόντρα στα αυτονόητα δικαιώματα κάθε εργαζομένου για μετατροπή της σύμβασής του σε αορίστου χρόνου μετά τη συμπλήρωση 30 συνεχόμενων μηνών υπηρεσίας, εμείς, οι εκπαιδευτικοί στο ΥΠΑΝΝ, αντιμετωπιζόμαστε δυστυχώς ως εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας.
Ο κανονισμός της εκπαιδευτικής υπηρεσίας ξεκάθαρος: μετατροπή σε αορίστου μετά από 3 συνεχόμενες συμβάσεις. Κι εμείς; Εμείς που εξυπηρετήσαμε τα δημόσια σχολεία με δύο συνεχόμενες συμβάσεις και μετά με ολόχρονες αντικαταστάσεις σε θέσεις κενές; Εμείς που τρέμαμε μην αρρωστήσουμε μπας και διακόψουμε την τριαντάμηνη συνεχή προσφορά υπηρεσίας; Φέτος έγινε η αρχή… Το μέλλον μας δυσοίωνο αφού τη μια χρονιά θα προχωρά περισσότερο ο κατάλογος διοριστέων και την άλλη ο κατάλογος διορισίμων. Το διαίρει και βασίλευε ας μην μας επηρεάσει αυτή τη φορά και ας θέσουμε επί τάπητος τη διεκδίκηση για μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, όλων ανεξαιρέτως των συναδέλφων που δούλεψαν συνεχόμενο τριαντάμηνο, όπως ισχύει σε όλους τους εργασιακούς κλάδους.
Είμαι σίγουρη ότι ενωμένοι θα το κερδίσουμε. Εξάλλου το όραμα μας είναι κοινό: Ποιοτική δημόσια παιδεία που διασφαλίζεται μόνο με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα όσων την υπηρετούν.
*Άλλοτε συμβασιούχα και άλλοτε αντικαταστάτρια σε δημοτικά σχολεία
**Μητέρα που ακόμα και λίγες μέρες προ τοκετού ρίχνεται στη μάχη των εξετάσεων για μια ευκαιρία στην εργασία.
