Ελπίζω να ονομαστώ ξανά δάσκαλος τους επόμενους μήνες!
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΟΛΔΑΤΟΥ*
Σεπτέμβριος, ένας μήνας ορόσημο στην ποίηση, στη μουσική, στη ζωγραφική, στην παιδεία, στην κοινωνία, στη ζωή μας.
Ένας μήνας φορτωμένος με πολλές σκέψεις, αναμνήσεις, όνειρα, στόχους, προβληματισμούς.
Μια δεύτερη, πρώιμη ή διαφορετική πρωτοχρονιά.
Από την παιδική ηλικία μέχρι τα βαθιά γεράματα, ο Σεπτέμβριος είναι σημείο αναφοράς, αρχή και τέλος, φάρος και οδηγός.
Ως κάτοχος πτυχίου παιδαγωγικής, το δάσκαλος μού απαγορεύτηκε να το χρησιμοποιώ, εκτός από κάποιους μήνες εάν κι εφόσον το γρανάζι της μηχανής της παιδείας με έχει ανάγκη, για να κινήσει πάρα πέρα, χωρίς στόχο, χωρίς προορισμό, χωρίς όνειρα. Απλώς να βρίσκεται η μηχανή σε διαρκή κίνηση, να προβάλει ευχάριστα επεισόδια, σαν άλλη σαπουνόπερα της τηλεόρασης ή σαν Κολοσσαίο να κρατά αποχαυνωμένους τους πολίτες με άρτο και θεάματα.
Θα μιλήσω για τον Σεπτέμβριο της παιδείας, τον σχολικό Σεπτέμβριο, εκείνο το αγόρι που αναφέρει ο ποιητής, εκείνο το παιδί, ο ενήλικας, ο καθένας που συμμετέχει στην παιδεία από οποιοδήποτε πόστο, εντός κι εκτός από τις σχολικές αίθουσες, σε μεγάλα απροσπέλαστα γραφεία, στις καρδιές των μητέρων και πατεράδων, στα μάτια των μαθητών. Έρχεται ξανά στο σχολείο, σ’ αυτόν τον χώρο που οφείλει να είναι ιερός και αγνός, πηγή γνώσης, ευγένειας, σεβασμού και σοφίας, κουβαλώντας στη σάκα του βιβλία, τετράδια, μολύβια, σβηστήρια και λοιπά υλικά, όνειρα κι ελπίδες.
Όνειρα που η μηχανή της παιδείας τα μετατρέπει τις περισσότερες φορές σε ψευδαισθήσεις.
Όνειρα που μας πούλησε η ίδια η μηχανή και τώρα μας τα ζητά πίσω, όχι για κάτι καλύτερο, αλλά για μια απλή επιβίωση, όχι για ζωή, όχι για όνειρα, όχι για ευτυχία, αλλά για επιβίωση και ψευδαισθήσεις.
Μπροστά μας ακόμη ένας Σεπτέμβριος. Αναλογιστείτε, φέρτε στη μνήμη σας και στοχαστείτε τις προσδοκίες σας προς τον μήνα αυτό και τη νέα σχολική χρονιά κατ’ επέκταση.
Συμβαδίζουν; Είστε ικανοποιημένοι; Αυτό το σχολείο θέλετε; Αυτή την παιδεία έχετε ονειρευτεί;
Ο Σεπτέμβριος είναι εδώ, αδράξτε τον κι αλλάξτε τον. Μην αφήσετε ακόμη μια χρονιά τα όνειρά σας να γίνουν καύσιμο για τη μηχανή. Τα όνειρα είναι ο αιθέρας, η βούληση των ανθρώπων που κινεί τα πάντα, όχι απλά ένα ευτελές υλικό.
Κάθε Σεπτέμβριο, θυμάμαι τη στιγμή που μου πούλησαν ψεύτικα όνειρα κι εγώ τ’ αγόρασα με τη ζωή μου.
Εγώ, ο κάτοχος του πτυχίου παιδαγωγικής, ελπίζω να ονομαστώ ξανά δάσκαλος τους επόμενους μήνες.
*Γενικός Αντιπρόσωπος ΔΗ.ΑΝ.Α.
