ΤΗΣ ΝΕΛΛΗΣ ΣΕΡΓΙΔΟΥ* ΚΑΙ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΛΕΟΝΤΊΟΥ**
Η Ειδική εκπαίδευση στην Κύπρο και τα παιδιά της αντιμετωπίζονται από το κράτος ως ένας ακόμα φτωχός συγγενής. Τα προβλήματα της Ειδικής Εκπαίδευσης είναι πολλά και χρονίζουν, ενώ ταυτόχρονα δεν φαίνεται η θέληση, το όραμα και η σωστή πολιτική του κράτους και του αρμόδιου υπουργείου για να τα επιλύσουν.
Καταρχάς παρατηρείται "κούρεμα” συνοδών στο πλαίσιο μιας οικονομίστικης θεώρησης της Παιδείας στην Κύπρο. Πιο συγκεκριμένα παιδιά με σοβαρά προβλήματα, στα οποία θα έπρεπε να αναλογεί μια συνοδός ανά παιδί "μοιράζονται” την ίδια συνοδό. Επιπλέον οι συνοδοί, οι οποίοι έχουν να επιτελέσουν ένα πολύ δύσκολο έργο αμείβονται με εξευτελιστικό μισθό, γεγονός που οδηγεί αφενός στην εργοδότηση ανειδίκευτου προσωπικού και αφετέρου καθιστά το επάγγελμα της συνοδού μη ελκυστικό και άρα μη επιλέξιμο.
Παράλληλα τεράστια προβλήματα παρατηρούνται στην αξιολόγηση των παιδιών και την έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση. Ειδικότερα η έγκριση για αξιολόγηση ενός παιδιού είναι μια χρονοβόρα διαδικασία στο κυπριακό συγκείμενο κάτι που υποδεικνύει υποστελέχωση των αρμόδιων δομών. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παιδί, το οποίο αντιμετωπίζει δυσκολίες, να χάσει πολύτιμο χρόνο παρέμβασης και κυρίως πολύτιμο χρόνο πρώιμης παρέμβασης, η οποία είναι πάρα πολύ σημαντική για την επιτυχή αντιμετώπιση των δυσκολιών των μαθητών και τη μετέπειτα μαθησιακή και επαγγελματική τους πορεία. Η έγκριση για αξιολόγηση ενός μαθητή μπορεί να πάρει μέχρι και ενάμιση χρόνο. Ταυτόχρονα ο χρόνος που δίνεται σε κάθε παιδί για ειδική εκπαίδευση, λογοθεραπεία και εργοθεραπεία είναι ελάχιστος. Τόσο ελάχιστος που εύλογα αναρωτιέται κάποιος αν πραγματικά παρέχουμε σε αυτά τα παιδιά δωρεάν παιδεία δεδομένου του γεγονότος ότι οι γονείς αναγκάζονται προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα.
Οι συνθήκες εργασίας των ειδικών παιδαγωγών είναι δύσκολες και καθιστούν το έργο τους σκληρό και γεμάτο εμπόδια. Οι ειδικοί παιδαγωγοί στην Κύπρο πολλές φορές μοιράζονται σε τέσσερα και πέντε σχολεία. Το αρμόδιο Υπουργείο σε μια προσπάθεια ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ δεν παραχωρεί ώρες διακίνησης στους εκπαιδευτικούς, με αποτέλεσμα να χάνεται ο ήδη ελάχιστος διδακτικός χρόνος που δίνεται στα παιδιά για να μετακινηθούν οι εκπαιδευτικοί από το ένα σχολείο στο άλλο. Επιπλέον δεν παρέχονται σταθμισμένα εργαλεία αξιολόγησης, με αποτέλεσμα να πρέπει να δημιουργούν το δικό τους υλικό, χωρίς καμία στήριξη. Πολλές φορές οι ειδικοί εκπαιδευτικοί δεν έχουν καν αίθουσα στο σχολείο. Παράλληλα εγκρίνονται παιδιά για παροχή ειδικής εκπαίδευσης στη μέση της χρονιάς χωρίς να προσλαμβάνεται νέο προσωπικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αφενός τη σύμπτυξη πολλών παιδιών με διαφορετικές εκπαιδευτικές και συναισθηματικές ανάγκες σε μια ομάδα και αφετέρου την επαγγελματική εξουθένωση του ειδικού παιδαγωγού. Οι δάσκαλοι ειδικής εκπαίδευσης στην Κύπρο αλλάζουν συνεχώς σχολείο, λόγω έκτακτων μεταθέσεων, με αποτέλεσμα αφενός να χάνεται πολύτιμος χρόνος αξιολόγησης και εντόπισης δυσκολιών και αφετέρου να κατακερματίζεται η εκπαίδευση των μαθητών ειδικής εκπαίδευσης.
Στα Ολοήμερα Σχολεία παρόλο που μένουν παιδιά ειδικής εκπαίδευσης, δεν προσλαμβάνονται ειδικοί παιδαγωγοί για να στηρίξουν και να ενισχύσουν αυτούς τους μαθητές και σε απογευματινό χρόνο. Ταυτόχρονα στη Μέση Εκπαίδευση η Ειδική Εκπαίδευση είναι ανύπαρκτη. Οι μονάδες των γυμνασίων δεν στελεχώνονται από τους ειδικούς και πλήρως καταρτισμένους ειδικούς παιδαγωγούς, σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αναρωτιόμαστε ΠΟΤΕ επιτέλους θα υλοποιηθεί η μεταρρύθμιση της Ειδικής Εκπαίδευσης στην Κύπρο; ΠΟΤΕ επιτέλους θα χρησιμοποιηθούν σωστά τα λεφτά που δίνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση από την Πολιτεία; ΠΟΤΕ θα υπάρξει διαφάνεια στο πού πάνε αυτά τα λεφτά; Τελικά μας ενδιαφέρει η Ποιότητα Εκπαίδευσης σε αυτό τον τόπο ή η μόνη μας έννοια είναι το κούρεμα πάγιων και αναγκαίων θέσεων εργασίας;
*Αντικαταστάτρια Γενικής και Ειδικής Εκπαίδευσης
** Αντικαταστάτρια Ειδικής Εκπαίδευσης
