ΤΗΣ ΜΑΡΩΣ ΚΑΣΠΑΡΗ*
Πολλά άρχισαν να λέγονται και να γράφονται τον τελευταίο καιρό σε σχέση με την εφαρμογή ενός Διαγνωστικού Εργαλείου Αξιολόγησης για το Γνωστικό Αντικείμενο της Γλωσσικής Αγωγής για τα παιδιά της Προδημοτικής Εκπαίδευσης στη βάση των επιδιώξεων του Αναλυτικού Προγράμματος Προσχολικής Εκπαίδευσης (2020), ή, όπως διαφορετικά ονομάστηκε, ‘’ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ/ΕΡΓΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΡΟΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΕ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ’’.
Οι νηπιαγωγοί άρχισαν ήδη να διερωτώνται, να προβληματίζονται και ΝΑΙ να αντιδρούν, γιατί:
o Ξέρουν ότι υπάρχουν μεγάλες πρακτικές δυσκολίες στην εφαρμογή του που δημιουργούν σοβαρότατα προβλήματα ασφάλειας για τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης τους, αφού το εργαλείο θα εφαρμόζεται από τη νηπιαγωγό ανά τετράδα παιδιών σε τραπεζάκι αξιολόγησης στο πιο ήσυχο μέρος της τάξης! (υπάρχει;) Και τα υπόλοιπα παιδιά θα κάνουν τι; Με ποιον; Ποιος θα είναι υπεύθυνος για τη ασφάλεια τους; o Ξέρουν ότι είναι εξαιρετικά χρονοβόρο στην εφαρμογή του, για το σύνολο της τάξης. Ιδιαίτερα, δε, για κάθε παιδί αναλογεί μια στατική διαδικασία 80 λεπτών, κάτι το οποίο είναι πέρα και έξω από τη φύση του. o Προβληματίζονται και διερωτώνται γιατί η διαδικασία αυτή πρέπει να γίνει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δε δίνεται καμιά πειστική απάντηση από την Επίσημη Πλευρά μέχρι στιγμής ως προς τη χρησιμότητά του, μετά την ολοκλήρωση του και την γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων. o Αμφισβητούν την οποιαδήποτε σύνδεση επιχειρείται να γίνει με το Αναλυτικό Πρόγραμμα Προσχολικής Εκπαίδευσης για παιδιά 3 χρόνων μέχρι την Προδημοτική, γιατί πολύ απλά ο συγκεκριμένος τρόπος αξιολόγησης των παιδιών στο νηπιαγωγείο δεν καθορίζεται από αυτό.
Στη σχετική εγκύκλιο του ΥΠΠΑΝ ημερομηνίας 5/5/2022, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι ‘’ ... Οι ιδιαιτερότητες των δύο τελευταίων σχολικών χρονιών επιβάλλουν την αποτίμηση των αναγκών των παιδιών, ώστε να υποστηριχτεί η εστιασμένη προσπάθεια στήριξης των παιδιών στο Δημοτικό Σχολείο. ‘’
Σε αυτή ειδικά την αναφορά, οι νηπιαγωγοί εκφράζουν τους προβληματισμούς και τον αντίλογό τους:
Γιατί το συγκεκριμένο διαγνωστικό εργαλείο καταστρατηγεί και αναιρεί την όλη φιλοσοφία και την κάθε βασική αρχή του Αναλυτικού μας Προγράμματος.
Γ ιατί ξέρουν ότι η πανδημία και τα μέτρα αντιμετώπισής της έχουν σκοτώσει το χαμόγελο των παιδιών. Το χαμόγελο των μαθητών μας όμως δεν θα επιστρέψει πίσω με ένα τραπεζάκι αξιολόγησης και με ένα διαγνωστικό εργαλείο, το οποίο θα τα καθηλώσει σε αυτό για 80 ολόκληρα λεπτά, ενώ αυτά θα ζητούν πολύ απλά να πάνε να παίξουν με τους φίλους τους!
Γ ιατί τα προβλήματα στην Προδημοτική Εκπαίδευση είναι μεγάλα, εντεινόμενα και πολλαπλά. Κανένας όμως δεν σκέφτηκε ή δεν ενδιαφέρθηκε να βρει τον τρόπο και τα εφόδια για να στηριχτούν τα παιδιά από τη βάση της Εκπαίδευσης. Από το Νηπιαγωγείο! Φωνάζουμε και ζητούμε ποιοτικά προγράμματα, έγκαιρη και πρώιμη παρέμβαση στην Προδημοτική Εκπαίδευση. Πού είναι;
Γιατί δεν χρειαζόμαστε κανένα διαγνωστικό εργαλείο για να μιλήσουμε για τα επιτεύγματα, τις ανάγκες και τις αδυναμίες των παιδιών της τάξης μας. Η κάθε νηπιαγωγός ξέρει και πρέπει να ξέρει τα ‘’παιδιά” της, γιατί μέσα από τις πρακτικές που καθορίζονται από το ΑΠ παρακολουθεί, καταγράφει, αξιολογεί και τεκμηριώνει τις θέσεις της για το κάθε παιδί ξεχωριστά. Και, σημειώνουμε, πως αυτή ακριβώς η διδακτική / παιδαγωγική μέθοδος εφαρμόζεται και ακολουθείται γιατί αυτή ακριβώς είναι η φύση της προσχολικής / νηπιακής εκπαίδευσης.
Γιατί το διαγνωστικό αυτό εργαλείο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα εργαλείο τελικής/συγκριτικής αξιολόγησης που απλώς θα κατατάξει και θα συγκρίνει τα παιδιά μεταξύ τους. Ζητούμενό μας είναι και πρέπει να είναι η διαμορφωτική αξιολόγηση που θα δίνει τις γνώσεις, το χρόνο και τα εφόδια στη νηπιαγωγό για να εφαρμόσει τις κατάλληλες ‘’θεραπείες ‘ ’/παρεμβάσεις και να κάνει τις ανάλογες αναπροσαρμογές για να στηρίξει τα παιδιά της τάξης της.
Γιατί διερωτόμαστε, τι πραγματικά θέλουμε να κάνουμε με τη συγκεκριμένη πρακτική. Πού θα οδηγήσουν τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης αξιολόγησης των παιδιών; Υπάρχει πραγματικά πρόθεση να στηριχθούν παιδιά στο Δημοτικό Σχολείο; Και πώς; Ακολουθούνται παρόμοιες πρακτικές στην Προσχολική Εκπαίδευση σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Γιατί μαζί μας αντιδρούν και οι ίδιες οι ακαδημαϊκοί οι οποίες συνέγραψαν το Αναλυτικό μας Πρόγραμμα, μέσα από δημόσιες τοποθετήσεις τους, οι οποίες πεισματικά αγνοούνται, στις οποίες μιλούν και φωνάζουν για την ακαταλληλότητά του και για επικίνδυνες πρακτικές.
Γιατί αντιδρούν και τα ίδια τα παιδιά στην προσπάθεια της εφαρμογής ή/και επιβολής μιας ξένης προς αυτά και προς το χαρακτήρα του σχολείου τους διαδικασίας.
Ναι, η πανδημία και τα μέτρα αντιμετώπισής της έχουν σκοτώσει το χαμόγελο των παιδιών. Ας μην έρθουμε και εμείς να διαλύσουμε ό,τι είναι πιο σπουδαίο και πιο σημαντικό σε αυτή την ηλικία έχει απομείνει με την εφαρμογή της οποιαδήποτε ακατάλληλης ή/και πειραματικής εκπαιδευτικής πολιτικής: Την παιδική τους αθωότητα!
Αν πραγματικά υπάρχει πολιτική βούληση για να στηριχθούν τα παιδιά αλλά και να διαφυλαχθεί ο χαρακτήρας του σχολείου του νηπίου, τότε θα πρέπει να εφαρμοστούν άλλοι τρόποι, οι οποίο αναφέρθηκαν πιο πάνω αλλά και έχουν κατατεθεί επανειλημμένα ενώπιον των αρμοδίων.
Απομένει να φανεί στην πράξη αν πραγματικά υπάρχει η βούληση για την ουσία, μακριά από εξαγγελίες ενεργειών εν είδη πυροτεχνημάτων.
*Νηπιαγωγός, Β.Δ. Νηπιαγωγείων, Πρόεδρος Παγκύπριας Κλαδικής Νηπιαγωγών ΠΟΕΔ
