ΤΗΣ ΜΥΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ*
Η 5η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί, από το 1994, ως η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών, ως η μέρα που υπενθυμίζει τον καθοριστικό ρόλο που έχουν οι Εκπαιδευτικοί στην κοινωνία, είτε αυτοί εργάζονται σε μια σύγχρονη αίθουσα διδασκαλίας μιας χώρας της Δύσης, είτε εργάζονται σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα, σε κάποια εγκατάσταση προσφύγων. Είναι η μέρα τιμής όλων εκείνων των εκατομμυρίων μάχιμων Εκπαιδευτικών, όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης, σε όλο τον κόσμο, που με το έργο τους συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία των κοινωνιών. Αποτελεί ακόμη μια μέρα που αξίζει να γίνει αναφορά στην ιδιαίτερη συμβολή των Εκπαιδευτικών της Κύπρου στην ιστορική πορεία του νησιού, τους δύο τελευταίους αιώνες.
Στα χρόνια της Αγγλικής κατοχής, οι Εκπαιδευτικοί κράτησαν ατόφια την Ελληνική Κυπριακή ψυχή, με εργαλείο την Ελληνική Παιδεία. Στην ύστερη εποχή της Αγγλοκρατίας, γαλούχησαν και προετοίμασαν τη νέα γενιά, που στα μέσα της δεκαετίας του 1950, θα ανέβαινε τα σκαλοπάτια του Αγώνα για τη Λευτεριά. Στα χρόνια του αγώνα της ΕΟΚΑ, συνέχισαν το λειτούργημά τους και στήριξαν πνευματικά και ηθικά τους νεαρούς πρωτοπόρους μαχητές της Κυπριακής Ελευθερίας. Ταυτόχρονα οι ίδιοι δεν δίστασαν να ριχθούν στη μάχη, με πρότυπο και ίνδαλμα τον Δάσκαλο Φώτη Πίττα. Στη συνέχεια, στα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, με το εκπαιδευτικό τους έργο, συνέβαλαν στην πνευματική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη του νεοσύστατου κράτους. Αλλά και πάλι, όταν χρειάστηκε, στην περίοδο των διακοινοτικών ταραχών να υπερασπιστούν την Κυπριακή Δημοκρατία, ρίχθηκαν και πάλι στον αγώνα, θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή τους, όπως τους Δασκάλους Ανδρέα Γερούδη, Ανδρέα Χαραλαμπίδη και Ανδρέα Λάρδο. Το ίδιο σθένος και αποφασιστικότητα θα επιδείξουν και το προδομένο καλοκαίρι του 1974, υπερασπιζόμενοι τις Κυπριακές Θερμοπύλες απέναντι στον Τούρκο Εισβολέα. Άφθονο το διδασκαλικό αίμα, ποτίζει την κυπριακή γη. Μνημονεύουμε τους Ήρωες Δασκάλους Πανίκο Πουργουρίδη, Νίκο Νικολάου, Παναγιώτη Λάμπρου, Γεώργιο Γεωργίου, Ανδρέα Κυπριανού και Παντελή Νικηφόρο, ενώ ταυτόχρονα τιμούμε τους αγνοούμενους Παντελή Κωνσταντίνου και Κακουλλή Μουστακά.
Οι συνέπειες της Εισβολής και της καταστροφής δεν τους λυγίζουν, αφού και πάλι ως εθναπόστολοι, εμψυχωτές των δεκάδων χιλιάδων προσφυγόπουλων, θα αναλάβουν το πολυδιάστατο έργο τους στα αντίσκηνα, στους καταυλισμούς και στους συνοικισμούς. Ο ξεριζωμός και η προσφυγιά εκατοντάδων εξ αυτών, δεν θα τους λυγίσει, δεν θα τους γονατίσει. Αντίθετα θα τους προσθέσει ακόμα ένα έργο, πέραν της μόρφωσης: την καλλιέργεια της μνήμης της κατεχόμενης γης μας, μέσα από ένα ισχυρό και πολυσήμαντο σύνθημα, το «Δεν Ξεχνώ».
Στα χρόνια που ακολούθησαν μετά την Εισβολή, θα επιτελέσουν με επιτυχία τον παιδαγωγικό και μορφωτικό τους ρόλο και θα συμβάλουν έτσι στην επίτευξη του οικονομικού θαύματος της περιόδου εκείνης, που θα κρατήσει τον Κυπριακό Ελληνισμό στην πατρώα γη.
Στα νεότερα χρόνια θα προσαρμόσουν το εκπαιδευτικό τους έργο, στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής, αξιοποιώντας νέες παιδαγωγικές μεθόδους, αλλά και την τεχνολογία. Θα προσαρμοστούν με επιτυχία στα νέα δεδομένα και θα αναλάβουν νέους ρόλους, παρέχοντας στήριξη στα παιδιά και στις οικογένειές τους, ιδιαίτερα στις περιόδους των οικονομικών και υγειονομικών κρίσεων.
Μέσα από αυτή την ιστορική διαδρομή, είναι αναντίλεκτο ότι οι Εκπαιδευτικοί της Κύπρου, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο κυπριακό ιστορικό, πολιτικό, εθνικό και οικονομικό γίγνεσθαι του 20ου και 21ου αιώνα. Με την προσαρμοστικότητα, τον ζήλο, και την υψηλού επιπέδου επιστημονική τους κατάρτιση, θα συνεχίσουν το πολυσχιδές και πολύμοχθο έργο τους, ακόμα και με τους νέους ρόλους που καλούνται να διαδραματίσουν, συνεχίζοντας να συμβάλλουν στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της Κύπρου.
*Πρόεδρος ΠΟΕΔ
