ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΟΛΔΑΤΟΥ*
Ο τίτλος του κειμένου θα μπορούσε να παραπέμψει σε κάποιο θεατρικό έργο με κωμικοτραγικό περιεχόμενο. Ζούμε στην εποχή του θεάματος ή στην κοινωνία του θεάματος όπως πιο συχνά συναντάται στη βιογραφία της Ψυχολογίας.
Μια εποχή που δεν είναι τόσο σύγχρονη όσο πιστεύουμε, αλλά έχει τις ρίζες της από τις απαρχές των πρώτων κοινωνιών των ανθρώπων. Για παράδειγμα, στη βυζαντινή γραμματεία, γίνεται καταγραφή για τον θρόνο των βυζαντινών αυτοκρατόρων ότι είχε αρχίσει να εξελίσσεται σταδιακά σε χολιγουντιανή υπερπαραγωγή. Όψεις λιονταριών, κινούμενα υδραυλικά μέρη, ακουστικές εφαρμογές βρυχηθμών, θάμπωναν τον ξένο διπλωμάτη και κυριαρχούσαν πάνω στην ψυχολογία του.
Από την εποχή του Βυζαντίου έχουν περάσει εκατοντάδες χρόνια και ο τρόπος αυτός δεν είναι πλέον τόσο εντυπωσιακός, δεν αποτελεί μια σύγχρονη, τακτική marketing. Η ιδέα που κρύβεται ωστόσο στον μηχανισμό επικοινωνίας εξακολουθεί να είναι η ίδια. Πάντα κάτι μας εντυπωσιάζει για να κερδίσει την προσοχή μας με σκοπό να μετατραπεί σε αγοραστική κίνηση.
Με αυτό τον τρόπο, την περασμένη Πέμπτη 26/01/23 ο υπουργός προέβη σε δηλώσεις στο Προεδρικό Μέγαρο λέγοντας ότι έχει εγκριθεί πρόταση του ΥΠΑΝ για τερματισμό της αγοράς υπηρεσιών σε 14 προγράμματα του υπουργείου. Μια υπουργική απόφαση, λίγες μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές, χωρίς καμία ουσιαστική δέσμευση, ούτε καν και με τη συνέχιση του ίδιου κυβερνητικού κόμματος που εδώ και δέκα χρόνια αγνοεί πλήρως την αδικία, την αγωνία χιλιάδων οικογενειών που ζουν με τον πενιχρό μισθό όσων μηνών πληρώνονται βεβαίως και κυρίως τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν κατακεραυνώσει τη διαδικασία αυτή. «Θα σεβαστούμε τις δικαστικές αποφάσεις»… λένε, αποφάσεις που υπάρχουν από το 2020 για το παράνομο καθεστώς εργοδότησης εκπαιδευτικών αρνούμενοι να εφαρμόσουν εδώ και 3 χρόνια, τις θυμήθηκαν τώρα! Αλήθεια, την ώρα που γινόταν η δήλωση, είχε αποσυρθεί η έφεση της δικαστικής δικαίωσης στο Ανώτατο Δικαστήριο εκ μέρους του υπουργείου;
Η δήλωση αυτή ήταν μια ξεκάθαρη προσπάθεια αλλοτρίωσης του θεατή (μιας και μιλάμε για θεάματα) προς όφελος του παρατηρούμενου αντικειμένου. Όσο πιο πολύ δέχεται ν’ αναγνωρίσει τον εαυτό του μέσα στις κυρίαρχες εικόνες της ανάγκης, τόσο πιο λίγο καταλαβαίνει την ύπαρξη του και την επιθυμία του.
Το οικονομικό σύστημα θεμελιώνεται στην απομόνωση. Αυτή η τεχνική είναι το όπλο του θεάματος για ν’ αυξήσει την απομόνωση των «μοναχικών πλήθων». Δεν έλλειψαν στις ομάδες των εργαζομένων οι πρώτες προστριβές για τον ποιον συμφέρει και ποιον όχι αυτό το υποτιθέμενο σενάριο κατάργησης του συστήματος αγοράς υπηρεσιών. Ακόμη μια επιτυχία του καπιταλιστικού συστήματος για τη διατήρηση της τάξης και της «ησυχίας» του.
Τα πυροτεχνήματα είναι ένα υπέροχο και εντυπωσιακό θέαμα, όμως όλοι τα ξεχνούν μόλις χαθεί η λάμψη τους. Για να πιστέψει κάποιος και να εμπιστευτεί χρειάζονται δύο παράγοντες, η αλήθεια και η ποιότητα. Ο εκπαιδευτικός κόσμος βρίσκεται προς αναζήτηση και των δύο αυτών παραγόντων. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά ηχορύπανση, γι’ αυτό κάντε ησυχία σας παρακαλώ.
*Εκπαιδευτικός- Γ.Α. ΔΗ.ΑΝ.Α
