ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΦΩΤΙΑΔΟΥ*
Αν εξετάσουμε προσεκτικά που βρίσκονται σήμερα τα Ενιαία Ολοήμερα Σχολεία, εύκολα τρομάζουμε, εμείς που ξέρουμε πως λειτουργούν, από το 2006 όπου θεσμοθετήθηκε αρχικά ως πιλοτικό πρόγραμμα, για 3 χρόνια τότε. Εχουμε φτάσει στο 2023 και ακόμα το πρόγραμμα είναι πιλοτικό! Αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Καταγράφω τα ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ προβληματικά σημεία ως έχουν σήμερα και όπως τα βιώσαμε εμείς στην πράξη:
Τα παιδιά σχολάνουν στις 3 και
- είναι αδιάβαστα
- κουρασμένα
- η μοναδική επιλογή σε ΕΝΑ φαγητό αφήνει πολλά από αυτά νηστικά
- τα επιπλέον μαθήματα που επιλέγουν τα παιδιά γίνονται με προχειρότητα και ανεπάρκεια (π.χ. στο μάθημα καράτε δεν μπορούν να αλλαξουν ζώνη, ή στα αγγλικά να δώσουν εξετάσεις, ή στις αθλοπαιδιές δεν υπάρχουν οι εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός, στην τέχνη τα υλικά, στη μουσική επίσης δεν υπάρχουν τα μουσικά όργανα ή για να δημιουργηθεί ένα γκρουπ πρέπει να είναι πολυάριθμο το τμήμα κ.ο.κ). Για τα πιο πάνω οι μόνοι που δε φταίνε είναι οι δάσκαλοι οι οποίοι απλά ακολουθούν τις οδηγίες του Υπουργείου. Στο τέλος οι γονείς ΚΑΙ ΠΑΛΙ τρέχουν το απόγευμα στον περιορισμένο μάλιστα χρόνο που έχουν να καλύψουν αυτά τα κενά.
Καταγράφω τα 2 θετικά:
- Οι εργαζόμενοι γονείς βολεύονται καλυτερα γιατί τα παιδιά τους είναι 2 ακόμα ώρες ασφαλή σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον.
- Τα παιδιά που προέρχονται από προβληματικά οικογενειακά περιβάλλοντα είναι πιο ασφαλή, έχουν πρόσβαση σε φαγητό και κερδίζουν σίγουρα πολύ περισσότερα με το να βρίσκονται στο σχολείο όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα.
Αν λοιπόν 14 μόλις σχολεία τόσα χρόνια δεν κατάφερε καμία κυβέρνηση τόσα χρόνια να τα κάνει πρότυπα και να λειτουργούν σωστά, πως θα τα καταφέρει να τα μετατρέψει ΟΛΑ σε Ενιαία Ολοήμερα Σχολεία αντίστοιχα των ευρωπαϊκών επιτυχημένων μοντέλων; Με τι λεφτά; (Μιλάμε για ασύλληπτο ποσό). Φαντάζεται κάποιος με όσα μας τάζουν, πως με την προεδρική καρέκλα δίνεται δώρο κι ένα μαγικό ραβδάκι και δε μας το λένε.
Φοβάμαι ειλικρινά για τα παιδιά μας. Που οι υποψήφιοι τα αντιμετωπίζουν ωσάν να ήταν εμπόδια για τον εργαζόμενο γονέα. Που αντί για ουσιαστική αλλαγή με γνώμονα το δικό τους συμφέρον, θέλουν στην πραγματικότητα απλά να διευκολύνουν το γονιό για να μπορεί να δουλεύει, παραγκωνίζοντας τις δικές τους ανάγκες.
ΦΟΒΑΜΑΙ λοιπόν! Με κάθε επίγνωση αυτής της λέξης, γιατί δεν έχω σε κανέναν εμπιστοσύνη πως θα σχεδίασει ένα ολοήμερο σχολείο ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ και δυστυχώς εμείς δε θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα!
Μη θεωρήσετε από τα πιο πάνω πως είμαι ενάντια στο θεσμό! Είμαι ΚΑΘΕΤΑ υπέρ όταν γίνει σε σωστή βάση με μόνο επίκεντρο το ίδιο το παιδί, είμαι όμως και απόλυτα σίγουρη πως δε θα γίνει, όπως και δε γίνεται εδώ και τόσα χρόνια για τα μόλις 14 σχολεία που εφαρμόζεται. Που θα ήταν ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ για ένα τόσο μικρό αριθμό σχολείων να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί ένα επιτυχημένο μοντέλο.
*Εκπαιδευτικός (Νηπιαγωγός)
