Το «κούρεμα» της Ειδικής Εκπαίδευσης

ΤΗΣ ΝΕΛΛΗΣ- ΜΑΡΙΑΣ ΣΕΡΓΙΔΟΥ* ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΛΕΟΝΤΙΟΥ**

Κάθε χρόνο εκατοντάδες συνάδελφοι της Ειδικής Εκπαίδευσης μπαίνοντας στα σχολεία αναρωτιούνται: κονδύλια για την Ειδική Εκπαίδευση δίνονται; Αίθουσες για να υποδεχθούν αυτά τα παιδιά υπάρχουν και αν υπάρχουν είναι πράγματι αίθουσες για να υποδεχθούν παιδιά ή μήπως καμιά ξεχασμένη αποθήκη που με λίγη τύχη μπορεί να έχει και κανένα παράθυρο; Συνοδοί υπάρχουν και αν υπάρχουν είναι καταρτισμένοι για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε μαθητή που αναλαμβάνουν; Τα προβλήματα της Ειδικής Εκπαίδευσης στην Κύπρο είναι πολλά και χρονίζουν ενώ συνάμα φάνηκε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε τη θέληση και την πολιτική βούληση για να τα επιλύσει.

Κάθε χρόνο το κράτος μειώνει τους και τις συνοδούς που προσλαμβάνει για την υποστήριξη παιδιών με σοβαρές αναπηρίες. Κάθε χρόνο τα σχολεία μας είναι ανέτοιμα να υποδεχθούν μαθητές της Ειδικής Αγωγής. Κάθε χρόνο οι συνδετικοί μας λειτουργοί επωμίζονται όλο το βάρος ενός μεγάλου αριθμού σχολείων, τα οποία πρέπει να στηρίξουν. Ανύπαρκτες αίθουσες, ανύπαρκτο υλικό, ανύπαρκτα λογισμικά, υποστελεχωμένα σχολεία, μετακινούμενοι εκπαιδευτικοί που περισσότερο χρόνο περνούν στο αυτοκίνητό τους προσπαθώντας να πάνε από το ένα σχολείο στο άλλο, παρά στο σχολείο τους για να στηρίξουν τα παιδιά τους, σύμπτυξη πολλών παιδιών με διαφορετικές εκπαιδευτικές και συναισθηματικές ανάγκες σε μία ομάδα, συνεχείς  μεταθέσεις ειδικών εκπαιδευτικών και λογοθεραπευτών με συνακόλουθο κατακερματισμό της εκπαίδευσης των μαθητών, «κούρεμα» ωρών Ειδικής Εκπαίδευσης και Λογοθεραπείας, χρονοβόρες διαδικασίες αξιολόγησης, υποστελέχωση σε επίπεδο συνδετικών λειτουργών, ειδικών εκπαιδευτικών, λογοθεραπευτών, ομάδων αξιολόγησης και ομάδων παρέμβασης, παιδιά και γονείς που αδημονούν για στήριξη και αυτή η στήριξη καθυστερεί πολύ, συνθέτουν το σκηνικό της Ειδικής Εκπαίδευσης στην Κύπρο.

Από την άλλη πλευρά αιωρείται το όραμα της Ενιαίας Εκπαίδευσης, ένα όραμα για το οποίο η Κύπρος έλαβε χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της «Εθνικής Στρατηγικής για την αναπηρία 2018-2028». Αυτό που δεν έχει απαντηθεί όμως από τους αρμοδίους είναι πού πάνε αυτά τα λεφτά και πώς ακριβώς θα εφαρμόσουν την Ενιαία Εκπαίδευση; Η Ενιαία Εκπαίδευση προϋποθέτει οικονομική και εκπαιδευτική στήριξη στα σχολεία και στους εκπαιδευτικούς μας. Δημιουργία κατάλληλων αιθουσών, παροχή του απαραίτητου εξοπλισμού σε όλα τα σχολεία, σταθμισμένα εργαλεία αξιολόγησης, διαφοροποιημένο και δομημένο υλικό και λογισμικό στο οποίο θα έχουν πρόσβαση τόσο οι δάσκαλοι της γενικής τάξης όσο και οι δάσκαλοι της Ειδικής Αγωγής, καταρτισμένο προσωπικό σε επίπεδο συνοδών, επιμόρφωση όλου του εκπαιδευτικού προσωπικού του σχολείου, παράλληλη στήριξη των παιδιών της Ειδικής Εκπαίδευσης εντός της Γενικής τάξης από Ειδικό Παιδαγωγό, μείωση του αριθμού των παιδιών ανά τάξη.