Η Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών τονίζει ότι οι αγώνες είναι συλλογικοί και δίνονται οργανωμένα από το συνδικαλιστικό κίνημα.
Η Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών με ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «παρατηρεί με λύπη της, για ακόμη μια φορά δυστυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα, μια προσπάθεια οικειοποίησης από την ΠΑΔΕΔ Πρωτοπορία των πρόσφατων «επιτυχιών» του συνδικαλιστικού κινήματος (όπως η κατάργηση της αγοράς υπηρεσιών στην εκπαίδευση), αλλά και της ικανοποίησης πάγιων αιτημάτων της ΠΟΕΔ από τη νέα ηγεσία του ΥΠΑΝ, μέσα από αρθρογραφία στελεχών της ή και ανακοινώσεων της ίδιας της κίνησης.
Αυτή η «μικροπαραταξιακή» πρακτική, πέραν από αντιδεοντολογική και αντισυλλογική, ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα! Μπορούμε και εμείς να αριθμήσουμε τις πάμπολλες φορές που η συγκεκριμένη παράταξη αρνήθηκε τις δυναμικές κινητοποιήσεις, για το θέμα της κατάργησης της αγοράς Υπηρεσιών στην εκπαίδευση, με αποτέλεσμα αυτό το θέμα να κρατήσει δέκα χρόνια. Μπορούμε και εμείς να παραθέσουμε στοιχεία και γεγονότα απαράδεκτων συμβιβασμών που οδήγησαν σε απώλεια εκατοντάδων συμβάσεων εργασίας τα τελευταία δύο χρόνια, όταν οι ώρες με μεταναστευτική βιογραφία δίνονταν με αγορά υπηρεσιών και όχι με συμβάσεις. Αυτές τις συμπεριφορές, τις έχει σκόπιμα διαγράψει η συγκεκριμένη παράταξη, αγνοώντας το γεγονός ότι οι λανθασμένες αντιδράσεις, η σιωπή και ανοχή, κράτησε την αγορά υπηρεσιών στο προσκήνιο, δημιούργησε ένα εργασιακό μεσαίωνα και ταλαιπωρούσε τη δημόσια παιδεία για μια δεκαετία.
Η Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών δε θα ρίξει το επίπεδο του διαλόγου, για να απαντήσει ποιος ή ποιοι διεκδικήσαν, ποιος ή ποιοι κέρδισαν και τι κέρδισαν. Εξάλλου οι αγώνες ήταν και είναι συλλογικοί, ασχέτως αν υπήρχαν διαφωνίες για το είδος του αγώνα, το χρονικό διάστημα που έγιναν ή δεν έγιναν και το αποτέλεσμα που είχαν ή δεν είχαν. Σε όλα αυτά τα 30 χρόνια συνδικαλιστικής δράσης, η Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών κράτησε επίπεδο, για αυτό και δε θα συρθεί στον πάτο του διαλόγου αυτή τη στιγμή. Μπήκε μπροστά και αντιστάθηκε σε πολιτικές που στόχευαν σε περικοπές στη δημόσια εκπαίδευση, στην καταπάτηση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού κόσμου, σε απολύσεις εκπαιδευτικών και σε πολιτικές γενικά που οδηγούσαν τόσο στην αποψίλωση του δημόσιου σχολείου όσο και στη θυματοποίηση της νέας γενιάς εκπαιδευτικών.
Η Προοδευτική ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή για αύξηση των οργανικών θέσεων στην εκπαίδευση, όταν άλλοι για καθαρά μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες διαφωνούσαν και συνεχίζουν να διαφωνούν για δυναμικές αντιδράσεις. Η Προοδευτική τονίζει ότι οι αγώνες είναι συλλογικοί και δίνονται οργανωμένα από το συνδικαλιστικό κίνημα. Η προσπάθεια οικειοποίησης των επιτυχιών από μία συγκεκριμένη κίνηση είναι καταδικαστέα, απαράδεκτη και αδικαιολόγητη. Εξάλλου είναι γνωστό ότι οι νίκες έχουν πολλές μητέρες και πολλούς πατεράδες, οι ήττες όμως είναι ορφανές...»
