ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ*
Βρισκόμαστε σχεδόν στα μέσα Αυγούστου, ένα μήνα μετά την καταληκτική ημερομηνία, που με βάση τη νομοθεσία ολοκληρώνονται οι μεταθέσεις του προσωπικού των δημόσιων σχολείων, Η στελέχωση θα έπρεπε να βρίσκεται στα τελικά στάδια ολοκλήρωσής της[1]. Στις 4 Αυγούστου, ανακοινώθηκαν 230 διορισμοί εκτάκτων στην Προδημοτική Εκπαίδευση. Στις 10 Αυγούστου ανακοινώθηκαν 580 διορισμοί στην Ειδική Εκπαίδευση, ενώ στις 11 Αυγούστου ανακοινώθηκαν 652 διορισμοί στη Δημοτική Εκπαίδευση. Ουσιαστικά, ελάχιστες μέρες πριν το άνοιγμα των σχολείων, έχουν γίνει περισσότεροι από 1400 διορισμοί εκτάκτων (συμβασιούχων και εκπαιδευτικών αορίστου χρόνου). Εννοείται δε, πως εκκρεμούν ακόμη εγκεκριμένες θέσεις διορισμού, που θα γίνουν το αμέσως επόμενο διάστημα, για να καλύψουν τις υπαρκτές ανάγκες στελέχωσης των σχολείων.
Φέτος, πολύ περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, έχει παρατηρηθεί μεγάλη καθυστέρηση στον διορισμό των εκτάκτων, ένεκα και των νέων θέσεων που έχουν εγκριθεί και των πολιτικών που θα εφαρμόσει το ΥΠΑΝ τη νέα σχολική χρονιά. Εκείνο που καταδεικνύεται ξεκάθαρα, είναι πως η στελέχωση και άρα η ομαλή έναρξη της σχολικής χρονιάς, παρακωλύεται από τον τεράστιο αριθμό εκτάκτων που αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, δημιουργώντας αλυσιδωτά αρνητικές συνέπειες στη στελέχωση των σχολείων, αλλά και στους ίδιους τους επηρεαζόμενους.
Ο αριθμός έκτακτων εκπαιδευτικών στη Δημοτική Εκπαίδευση έχει εκτοξευτεί, αφού φέτος αναμένεται να φτάσει τους 1600. Ουσιαστικά, την επόμενη σχολική χρονιά σχεδόν 1 στους 4 εκπαιδευτικούς Δημοτικής θα είναι έκτακτος. Το γεγονός αυτό δημιουργεί σειρά από εκπαιδευτικά και εργασιακά προβλήματα. Είναι σαφές, πως η στελέχωση των σχολείων καθυστερεί σημαντικά, κυρίως λόγω της διαδικασίας που απαιτείται για τον διορισμό τους. Ενώ τον Αύγουστο η στελέχωση θα έπρεπε να είναι σχεδόν οριστικοποιημένη, ουσιαστικά βρίσκεται στα πολύ αρχικά της στάδια. Ο τεράστιος αριθμός υποψηφίων που λαμβάνουν διορισμό, με οικογενειακές και προσωπικές δυσκολίες ή/και ιδιαιτερότητες ή/και υποχρεώσεις, καλείται να τον αποδεχθεί ή να αποπειραθεί να βελτιώσει τη θέση του. Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφερθεί, πως η οικογενειακή ηρεμία αρκετών υποψηφίων, τίθεται εν αμφιβόλω μέσα στο καλοκαίρι, με ελάχιστο περιθώριο αντίδρασης και προσαρμογής. Ακολουθεί ένα ντόμινο διλημμάτων, ενστάσεων και αναμονής, που συνεπακόλουθα επηρεάζει το όλο σύστημα. Σε αυτό, πρέπει να συνυπολογιστεί και η συνεχής αβεβαιότητα των έκτακτων εκπαιδευτικών, λόγω της εργασίας με συμβόλαιο, αναπόφευκτα οδηγεί σε εργασιακή ανασφάλεια και άγχος, ενώ παράλληλα μειώνονται οι ευκαιρίες και τα κίνητρα για την επαγγελματική ανάπτυξή τους.
Με τα όσα έχουμε βιώσει και αυτό το καλοκαίρι, σε ίσως μεγαλύτερο βαθμό από προηγούμενες χρονιές, αποδεικνύεται περίτρανα πως δεν σηκώνει άλλη καθυστέρηση το να προχωρήσει άμεσα, τάχιστα και χωρίς δικαιολογίες, η αύξηση των οργανικών θέσεων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Εξάλλου, μια τέτοια ενέργεια, είναι εντελώς ανέξοδη για την Κυβέρνηση και μόνο οφέλη μπορεί να αποφέρει στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Διαχρονικά, έχει παρατηρηθεί αδικαιολόγητη κωλυσιεργία από τις προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες του ΥΠΑΝ, αλλά και την παρούσα (στη σύντομη θητεία της), αλλά και τις εκάστοτε Κυβερνήσεις. Η κάλυψη πάγιων και επαναλαμβανόμενων αναγκών, με έκτακτους αντί μόνιμους διορισμούς, δεν δικαιολογείται και θα έπρεπε το ΥΠΑΝ, να λαμβάνει σχετική πρόνοια επί τούτου. Η αναγνώριση εκ μέρους του ΥΠΑΝ του μεγάλου προβλήματος που δημιουργείται και ο καθορισμός του ποσοστού των μη μόνιμων εκπαιδευτικών ως προς τις εκπαιδευτικές ανάγκες μέχρι το 7%, κρίνονται ως σημαντικά.
Είναι απόλυτα κατανοητή η δυσαρέσκεια για το γεγονός πως δεν έχει προχωρήσει η αύξηση των οργανικών θέσεων, από τη φετινή σχολική χρονιά. Κάτι τέτοιο θα άμβλυνε σε κάποιο βαθμό και την τόσο καθυστερημένη στελέχωση των σχολείων.
Πλέον η μπάλα βρίσκεται στα πόδια του ΥΠΑΝ, το οποίο καλείται να προβεί σε όλες τις δέουσες ενέργειες, για να προλάβει να εντάξει τις θέσεις στον επόμενο προϋπολογισμό και να καθορίσει και την ευρύτερη πορεία επίλυσης του θέματος. Είναι επιτακτική ανάγκη να καθοριστούν με σαφήνεια οι αριθμοί, στο χρονοδιάγραμμα τετραετίας ή τριετίας, για το οποίο έχει δεσμευτεί γραπτώς το ΥΠΑΝ. Κρίνεται δε ως σημαντικό, να συμφωνηθεί πως το 7%, θα ισχύει για κάθε ετήσιο προϋπολογισμό και για όσους διορισμούς θα ακολουθήσουν, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται τεράστιος αριθμός εκτάκτων, με πρόσφατο παράδειγμα τις μαζικές μονιμοποιήσεις του 2015, ως αντιστάθμισμα για την ψήφιση του νέου συστήματος διορισμών[2].
*Οργανωτικός Γραμματέας ΠΟΕΔ, Γενικός Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ
