Δημόσια Ενιαία Εκπαίδευση στην Προσχολική: Ανάγκη άμεσης ποιοτικής αναβάθμισης

ΤΩΝ ΕΛΕΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΜΑΡΙΑΣ ΣΙΑΚΑΛΛΗ, ΣΤΑΛΩΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΕΛΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ*

Η Δημόσια Προσχολική Εκπαίδευση, καθώς βρίσκεται στη βάση της εκπαιδευτικής πυραμίδας πρώτη υποδέχεται, αξιολογεί και προωθεί διαδικασίες στήριξης παιδιών με μαθησιακές ή άλλες δυσκολίες ή και αναπηρίες. Συχνά βρίσκεται, επίσης, στη θέση να επικοινωνεί πρώτη τις δυσκολίες αυτές στο οικογενειακό πλαίσιο των παιδιών. Ταυτόχρονα καλείται εντός μικρού χρονικού διαστήματος να κινητοποιήσει μηχανισμούς, θεραπευτές/θεραπεύτριες και ειδικούς ως προς τη στήριξη τόσο των παιδιών όσο και της εκάστοτε σχολικής μονάδας, ώστε να ανταποκριθεί εξατομικευμένα, συμπεριληπτικά και στη βάση της διαφοροποιημένης διδασκαλίας στις ανάγκες του ετερόκλητου πληθυσμού των παιδιών της τάξης, εντός των πλουραλιστικών μαθησιακών πλαισίων της σύγχρονης εποχής.

Στη βάση των πιο πάνω και με δεδομένη την αξία και σημασία της έγκαιρης αξιολόγησης και παρέμβασης, της ουσιαστικής διαφοροποίησης της διδασκαλίας και της δυναμικής συμπερίληψης, είναι αναντίλεκτη η ανάγκη ενδυνάμωσης της Προσχολικής Βαθμίδας σε σχέση με τις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών. Κάθε μέτρο ενίσχυσης της Προσχολικής Εκπαίδευσης, των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών προσχολικής, ως προς την κατεύθυνση αυτή, επαγωγικά ενδυναμώνει και ενισχύει μαθησιακά τα ίδια τα παιδιά. Καθώς όμως η απόσταση που χρειάζεται να διανυθεί ανάμεσα στην αξιολόγηση του παιδιού και την αποτελεσματική εκπαιδευτική παρέμβαση είναι συχνά μεγάλη και ο δρόμος που καλείται η σχολική μονάδα να ακολουθήσει εμπερικλείει χρονοβόρες διαδικασίες που ενίοτε σκοντάφτουν σε πολιτικές αποφάσεις οικονομικής υφής, πολλές φορές το εφικτό και το ευκταίο δεν ταυτίζονται, με ανάλογο αντίκτυπο στα ίδια τα παιδιά.

Ως εκ τούτου, η ανάγκη και απαίτηση για πιο δυναμική και άμεση ενίσχυση της Προσχολικής Εκπαίδευσης σε θέματα που άπτονται της Ειδικής Εκπαίδευσης  είναι σημαντικό να απαντά στους πιο κάτω άξονες δράσης:

1. Επίσπευση χρόνου διεκπεραίωσης των διαδικασιών παραπομπής, αξιολόγησης και παροχής στήριξης.
2. Αναδημιουργία του μαθησιακού περιβάλλοντος με κατάλληλες υποδομές και ανάλογο εξοπλισμό.
3. Επαρκής στελέχωση των Νηπιαγωγείων με νηπιαγωγούς, ειδικούς εκπαιδευτικούς και λογοπαθολόγους, στη βάση των πραγματικών εκπαιδευτικών αναγκών των παιδιών. Η σωστή στελέχωση να αφορά σε θέσεις διευθυντριών και βοηθών διευθυντριών, επιθεωρητριών νηπιαγωγών αλλά και βοηθητικού προσωπικού.
4. Ένταξη του εξατομικευμένου προγράμματος λογοθεραπείας και ειδικής εκπαίδευσης ΚΑΙ στο πλαίσιο συνδιδασκαλίας (εκπαιδευτικού τάξης και ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού) εντός της γενικής τάξης και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών ως προς την κατεύθυνση αυτή.
5. Ενίσχυση των υπηρεσιών εκπαιδευτικής ψυχολογίας με επιπρόσθετο καταρτισμένο προσωπικό, ώστε να δημιουργηθούν περισσότερα δίκτυα στήριξης και επικοινωνίας, τα οποία να συνδέουν τον επίσημο φορέα με το σχολικό πλαίσιο και την οικογένεια, στοχεύοντας σε μια δυναμική/συστημική συνεργασία, που θα λειτουργήσει καθοριστικά στην ολόπλευρη εκπαίδευση όλων των παιδιών, στη βάση των εκπαιδευτικών αναγκών του κάθε παιδιού.

Όσο αιτήματα όπως τα πιο πάνω παραμένουν διαχρονικά αιτήματα που χτυπάνε σε τοίχους επίσημων πολιτικών που κωφεύουν, νοοτροπιών που αντιστέκονται και οικονομικών αποφάσεων που αδιαφορούν, τότε και η ενιαία / συμπεριληπτική εκπαίδευση θα παραμένει μια πολλά υποσχόμενη κίνηση για αλίευση εντυπώσεων, δίχως ρεαλιστικό αντίκρισμα και ουσιαστικές παιδαγωγικές εφαρμογές.

*Εκπαιδευτικοί Προσχολικής:

Στελέχη ΠΑΔΕΔ Πρωτοπορία Λευκωσίας