Ο Γολγοθάς και η Ανάσταση των Εκπαιδευτικών

ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΕΛΕΝΗΣ ΚΥΡΑΤΖΗ*

Χριστός Ανέστη σε όλους τους εκπαιδευτικούς!Το επίκαιρο μήνυμα των ημερών δηλεί διαχρονικά ένα σύμβολο μιας δύσκολης πορείας που κορυφώνεται με την Σταύρωση και την Ανάσταση.Ως εκ τούτου, η σημασιολογία των ημερών παραπέμπει σε δύσκολες περιόδους για την κοινωνία και τα τεκταινόμενα στο παγκόσμιο χάρτη.

Κοινωνιολογικές/οικονομικές/ανθρωπιστικές κρίσεις, πολέμοι, ανακατάξεις και μετακινήσεις πληθυσμών, επαναστάσεις και κινήματα έχουν επιφέρει ραγδαίες αλλαγές στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Επίκεντρο πάντοτε των κοσμογονικών αλλαγών που επιτελούνται στις μέρες μας, η Παιδεία.Μια Παιδεία που προσπαθεί να ακολουθήσει τις μεταβολές του κοινωνικού ιστού.

Οι παιδαγωγοί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, αγωνιούν, επαγρυπνούν, παρακολουθούν όσο γίνεται τις κοινωνικές αλλαγές και προσπαθούν να τις κατανοήσουν πρωτίστως για το καλό των παιδιών.Οι παιδαγωγικές μεθόδοι μεταβάλλονται, στρατηγικές και σκοποί προσαρμόζονται, η ύλη και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης τροποποιούνται ή και εμπλουτίζονται για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών.

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις εξαγγέλουν και διαφορετικά μέτρα ή και υπομνήματα στήριξης της παιδείας.Κάθε νέος κανονισμός εμπερικλείει και μια ακόμη υποχρέωση για τον εκπαιδευτικό. Παράλληλα η εκδημοκρατικοποίηση της Εκπαίδευσης προσθέτει επιπλέον βάρη κι ευθύνες στους εκπαιδευτικούς. Παύει πλέον ο εκπαιδευτικός να λειτουργεί ως αυθεντία. Είναι υπόλογος ως προς τους προισταμένους,  τα παιδιά, τους συναδέλφους, τους γονείς, την κοινότητα, το σχολικό/εξωσχολικό περιβάλλον και τελευταία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Στον αντίποδα όλων αυτών είναι η ανάληψη αποκλειστικής  ευθύνης για ότι συμβαίνει στην τάξη/τάξεις, σχολείο/σχολεία από τους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων.

Το ΥΠΑΝ εμπιστεύεται στους λειτουργούς του τη διαχείριση μιας ή και πολλών τάξεων.Όταν όμως υπάρξει θέμα χειρισμού ή και κρίσης, τότε ο εκπαιδευτικός δέχεται την κριτική και είναι ο μόνος υπόλογος, ενώ οι συνεργάτες του εκπαιδευτικού του έργου (όλοι οι προαναφερθέντες κιάλ.) στέκουν μακρυά, πετροβολώντας μάλιστα τον έως πρότινος "εκλεκτό".

Η συλλογική ευθύνη μετατρέπεται σε συλλογική δίκη, με μόνο κατηγορούμενο τον άμοιρο εκπαιδευτικό που μοιάζει με σάκκο του μποξ, τον οποίον όλοι χτυπούν.

Ξεχνούμε ότι η εκπαίδευση είναι συνεργεία ομαδικού πνεύματος και συνεργασίας, ομόψυχη ενέργεια με πομπό και αποδέκτη.Γινόμαστε κριτές σε ένα έργο που άλλοι σκηνοθετούν, άλλοι κινηματογραφούν κι άλλοι παίζουν τους διάφορους ρόλους. Ο καννιβαλισμός των εκπαιδευτικών στις μέρες μας ανθεί.Χωρίς πρότερη έρευνα, χωρίς ουσιαστική γνώση των γεγονότων, έχουμε έτοιμο το  φτυάρι.

Πολλοί ακολουθούν με σαδισμό σχεδόν, δήθεν κοπτόμενοι για την εκπαίδευση, αυτή την τακτική.Αποδομούν τους λειτουργούς του υπάν και πιστεύουν ότι έτσι υπηρετούν την Παιδεία.Στην πραγματικότητα υποσκάπτουν κάθε παιδαγωγική προσπάθεια και σπιλώνουν κι εκθέτουν, πολλές φορές , ικανότατους εκπαιδευτικούς.Ας σκεφτόμαστε πολύ προσεκτικά τι λέμε, πώς το λέμε και σε ποιον/ποιους το λέμε, όταν μιλούμε για τους εκπαιδευτικούς.

Τα σχολεία δεν είναι μέσο προσωπικής προβολής, ούτε αντικείμενα τηλεθέασης.Είναι ιεροί χώροι, ναοί του πνεύματος και δεν μπορεί ο καθένας να τους χρησιμοποιεί κατά το δοκούν.Αν θέλουμε την Παιδεία να προχωρήσει πραγματικά, χωρίς δεκανίκια, θα πρέπει να κρατήσουμε ψηλά το στάτους των εκπαιδευτικών.Από το κράτος μέχρι τον γονέα και τον πολίτη είναι απαραίτητη η ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών.

Τα πρόσφατα γεγονότα στην Κύπρο, έχουν αποδείξει ότι η ανάγκη για ενδυνάμωση του στάτους των εκπαιδευτικών είναι άκρως απαραίτητη.Αν αποδομηθεί η σχολική ιεραρχία, τότε θα καταρεύσει το κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα.

Χωρίς φόβο και πάθος ο εκπαιδευτικός οφείλει να κάνει απρόσκοπτα το έργο του, μακρυά από σκοπιμότητες και ξένα συμφέροντα.Κι όλοι οι εγγύς ας σταθούν εκ του σύνεγγης,  να ενσκύψουν σωστά στα παιδαγωγικά.Πρωτίστως, για το καλό της Κυπριακής εκπαίδευσης.Χριστός Ανέστη.

*Phd in Bilingualism
University of Manchester, UK.