Με δεδομένο πως ό,τι σπείρεις θα θερίσεις, ελπίζουμε σε καλύτερη σπορά, που να αποφέρει και καλύτερη σοδειά!
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ* ΚΑΙ ΑΝTΡΕΑ ΘΕΟΔΩΡΟY**
Τα τελευταία χρόνια και με αποκορύφωμα το 2018, οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα το Δημόσιο Σχολείο, δέχτηκαν και ενίοτε δέχονται αλλεπάλληλα και συνεχή κτυπήματα. Η απαξίωση του εκπαιδευτικού, η μείωση του κύρους, της αυτονομίας και της αξιοπρέπειάς του, η αμφισβήτηση και οι προσβολές ήταν και είναι καθημερινό φαινόμενο. Είναι δε κάτι που απασχολεί έντονα τους/τις εκπαιδευτικούς και αποτελεί παράγοντα αυξημένου εργασιακού άγχους και ματαίωσης.
Για χρόνια, βιώνουμε αναφορές και δημοσιεύματα που τοποθετούνται με τρόπο ισοπεδωτικό, σχεδόν πάντα μονόπλευρο, χωρίς το στοιχείο της αντικειμενικότητας ή έστω της δημοσιογραφικής ή τεχνοκρατικής έρευνας και τις πλείστες φορές αποσπασματικά. Πολλές φορές, ανώτατοι αξιωματούχοι της Πολιτείας, βουλευτές, οργανωμένοι ή μεμονωμένοι γονείς, ΜΜΕ, χρησιμοποίησαν/χρησιμοποιούν ατυχή και μεμονωμένα περιστατικά και με μια μονοκονδυλιά, με γενικεύσεις ή υπεραπλουστεύσεις, πυροβολούν το Δημόσιο Σχολείο.
Ενώ τα προβλήματα ήταν και είναι καταγεγραμμένα και προφανή και ενώ αυτά εδράζονται στη διαχρονική απουσία στρατηγικής, οράματος και βούλησης από την Πολιτεία, κάποιοι σκόπιμα και τεχνηέντως αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Για 10-15 και πλέον χρόνια, είτε δεν ήθελαν είτε δεν μπορούσαν να λύσουν τα προβλήματα! Τοαποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών, οι τραγικοί χειρισμοί και η ανυπαρξία ουσιαστικών δράσεων, οδήγησαν σε ένα τέλμα!
Η κορύφωση της πολεμικής προς το Δημόσιο Σχολείο έγινε το 2018, ξεκινώντας από το τραγικό περιστατικό στο Αλεθρικό και τις αναφορές που ακολούθησαν από αξιωματούχους του Υπουργείου, αλλά και την τότε Κυβέρνηση. Βιώσαμε μια ξεδιάντροπη επίθεση απέναντι στην εκπαίδευση και την εκπαιδευτική κοινότητα, που προκάλεσε τεράστιο κακό στον ευαίσθητο και πολυσήμαντο χώρο της εκπαίδευσης. Ο δάσκαλος και η δασκάλα, απαξιώθηκαν στα μάτια των παιδιών και των γονιών. Το επιστημονικό κύρος και ο ρόλος τους διαβρώθηκαν και αποψιλώθηκαν.
Τα τελευταία χρόνια η καχυποψία, η αρνητική διάθεση μέσα από τις δημόσιες τοποθετήσεις απέναντι στο έργο του εκπαιδευτικού, είναι διάχυτη. Και σε αυτό, έχει ευλαβικά και εργολαβικά βάλει το χέρι του, ο Τύπος και άλλοι φορείς που έχουν δημόσιο βήμα, που επιμένουν να αναπαράγουν πληροφορίες κουτσομπολίστικου επιπέδου, αδιασταύρωτες αναφορές, εκδικητικές δηλώσεις, πηχυαίους τίτλους κλπ.
Οι άνεμοι τα τελευταία χρόνια, μετατράπηκαν σε θύελλες!
Οι επιθέσεις και οι απειλές στο πρόσωπο του/της εκπαιδευτικού έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο και ακουμπούν τα επίπεδα επιδημίας. Ο φόβος επικρέμαται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι των εκπαιδευτικών, μέσα και έξω από το σχολείο. Το καθεστώς τρομοκρατίας και η απειλή τιμωρίας, είναι καθημερινό φαινόμενο. Την ίδια ώρα, οι παρεμβάσεις στο έργο του σχολείου και οι απαιτήσεις των γονιών, παιδιών, τοπικών φορέων κ.ά., είναι έντονες και επηρεάζουν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου. Ας αναλογιστεί ο καθένας, αν το να εργάζεται κάποιος με το καθεστώς του φόβου, της συνεχούς αμφισβήτησης, της απαξίωσης κλπ. βοηθά με οποιοδήποτε τρόπο το Δημόσιο Σχολείο. Είναι αφελές εξάλλου, να θεωρεί οποιοσδήποτε, πως με ταπεινωμένους εκπαιδευτικούς που δεν χαίρουν σεβασμού από την κοινωνία, θα αποδώσουν, θα έχουν κίνητροκαι τελικά θα κάνουν τη διαφορά!
Εμείς ως εκπαιδευτικοί, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των γονιών και παιδιών, που είναι στην τελική τα θύματα αυτής της σαθρής κατάστασης, προσβλέπουμε και απαιτούμε αλλαγή προς το καλύτερο! Το χαρούμενο, δημοκρατικό και ανθρώπινο σχολείο πρέπει να πάψει να θεωρείται απλά ένα σύνθημα και να γίνει πράξη. Τον τελευταίο χρόνο, με την αλλαγή στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΝ, βλέπουμε αργά και σταθερά βήματα προς τα μπρος. Φυσικά, μπορούν να γίνουν πολλά περισσότερα και έχει να καλυφθεί το μακρόχρονο χαμένο έδαφος και σε κάποιες περιπτώσεις η καμένη γη. Αναμένουμε από τη νέα ΥΠΑΝ, και ευρύτερα από την Πολιτεία πως θα πράξει όλα όσα χρειάζονται για να αναβαθμίσει στην πράξη το Δημόσιο Σχολείο.
Ήδη, οι προσφάτως ψηφισμένοι κανονισμοί λειτουργίας των σχολείων, είναι ένα σημαντικό επίτευγμα και προς τη σωστή κατεύθυνση. Επιβάλλεται όμως να προωθηθούν τάχιστα κι άλλες νομοθεσίες ή θεσμοθετημένα πλαίσια, που να θωρακίζουν το Δημόσιο Σχολείο αλλά και το κύρος και την αυτονομία του επιστήμονα εκπαιδευτικού.
Για παράδειγμα δεν νοείται εν έτει 2024:
Έχουμε την έντονη πεποίθηση πως η Πολιτεία και η νέα Υπουργός, οφείλουν να εγκύψουν στην ουσιαστική ενίσχυση του Δημόσιου Σχολείου και των λειτουργών του. Να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν την παιδεία του τόπου, με σεβασμό στους/στις εκπαιδευτικούς και το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης, αναστρέφοντας την εικόνα και διορθώνοντας πράγματα και καταστάσεις.
Πάντως, οφείλουμε να καταγράψουμε πως τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής είναι θετικά. Αναμένουμε όμως, ακόμη περισσότερα και δηλώνουμε πως θα είμαστε συνοδοιπόροι σε όλες εκείνες τις ενέργειες που θα βελτιώσουν το Δημόσιο Σχολείο και το κύρος των εκπαιδευτικών.
* Γενικός Οργανωτικός ΠΟΕΔ, Γενικός Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ
**Γενικός Αντιπρόσωπος ΠΟΕΔ, Αντιπρόεδρος Α.Κί.ΔΑ
