ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΚΟΥΡΟΥΠΑΤΗ*
09:05 Καθόμαστε οι δάσκαλοι και συζητάμε τρόπους αντιμετώπισης της αφόρητης ζέστης και κυρίως πως θα δουλέψουμε με τα παιδιά που είναι αναστατωμένα και δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε μια αίθουσα καμίνι.
09:25 Με το που μπαίνουμε στην τάξη ακούγονται ήδη οι πρώτες διαμαρτυρίες για την ζέστη. Υπομονετικά εξηγώ ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα και κάνω πως ρυθμίζω τους δύο ανεμιστήρες που αγκομαχούν σαν κινητήρας αεροπλάνου του 1940!! Τότε, πετάγεται ο μαθητής με το περισσότερο θάρρος και λέει: ΄΄Συγγνώμη, γιατί δεν βάζετε air-condition;΄΄ Τί να του πω; Να πω για αποφάσεις που έχουν ληφθεί χωρίς το παραμικρό ψήγμα υλοποίησης των δεσμεύσεων; Να πω για διαλόγους που γίνονται χωρίς αποτέλεσμα; Να πω για το ότι κάποιοι δεν θέλουν να έρθουν σε κόντρα με το υπουργείο και ικανοποιούνται με επιστολές διαμαρτυρίας και αναρτήσεις στα ΜΚΔ; Να παραδεχτώ μπροστά στα παιδιά ότι τα σχολεία μας με τέτοιες συνθήκες και χωρίς κλιματισμούς θα έπρεπε να παρέμειναν κλειστά;
Το μάθημα γίνεται με τον καλύτερο τρόπο προσπαθώντας να ηρεμήσω τα παιδιά. Περνά το δεύτερο διάλλειμα ακόμη πιο άσχημες συνθήκες και έρχεται στο τέλος η ώρα που όλοι τρέμουμε. Άραγε μπορεί κάποιος να κάνει μάθημα στις 12:30, στους 40 βαθμούς, με τον καυτό άνεμο σαν από ηφαίστειο να ανασηκώνει τις κουρτίνες;
13:10 Πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο, πετάγεται ένας γονιός και μου λέει: ΄΄Συγγνώμη, γιατί δεν βάζετε air-condition; Είμαστε στο 2024΄΄.
Χαμογελώ και απαντώ: ¨Υπομονή, μείνανε μόλις τρεις εβδομάδες για να κλείσουμε΄΄
*Αντικαταστάτης Εκπαιδευτικός
Στέλεχος Προοδευτικής Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών
