*ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΤΙΝΗ
Η Ιστορία δεν είναι κάτι που μπορεί να κατεδαφιστεί, ούτε να σβηστεί από τη συλλογική μνήμη. Είναι αυτή που μας διδάσκει τις αξίες, τον ορθολογισμό και τις γνώσεις που πρέπει να κρατήσουμε για να προχωρήσουμε μπροστά. Και σίγουρα, η ιστορία του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Δασκάλων, που ιδρύθηκε με πρωτοπόρο τον Νέαρχο Κληρίδη, είναι μια τέτοια κληρονομιά που αξίζει να θυμόμαστε και να μελετούμε για να χτίσουμε ένα ακόμη καλύτερο μέλλον για τον τόπο και τον κλάδο.
Αφορμή για το άρθρο αυτό αποτελεί η είδηση για την έναρξη εργασιών για την κατεδάφιση του ιστορικού κτηρίου του Συνεργατικού των Δασκάλων στην Λεωφόρο Μακαρίου. Από τα πρώτα βήματα του Συνεργατικού Δασκάλων και για πολλές δεκαετίες, το ΣΤΔ αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά για την υποστήριξη των εκπαιδευτικών, προάγοντας την πρόοδο και την ανάπτυξη του διδασκαλικού κόσμου της Κύπρου. Μέσα από ένα υγιώς δομημένο Συνεργατικό που ενίσχυε τη συνεργασία και την αλληλεγγύη, οι Δάσκαλοι και Δασκάλες βρήκαν ένα συνεργάτη που στήριζε στην πράξη τους εκπαιδευτικούς. Δανειστήκαμε για να έχουμε στέγη, καταθέσαμε τα πρώτα μας χρήματα από τον μισθό μας για να φυλάξουμε σε ώρα ανάγκης. Και ενέπνευσε ολόκληρες γενιές με «φασούλι φασούλι γεμίζει το σακούλι».
Ωστόσο, η καταστροφή που έφερε η οικονομική κρίση, οι λανθασμένες πολιτικές της κυβέρνησης Χριστόφια (ΑΚΕΛ) με την κακοδιαχείριση της οικονομίας, η αποτυχημένη διαχείριση των συνεργατικών και τα σκάνδαλα που υπήρξαν, έφερε τη χώρα μας σε μια πολύ δύσκολη θέση. Η κακή διαχείριση, οι σωρηδόν παραβιάσεις απλών τραπεζικών κανόνων κ.ά οδήγησαν σε ένα εκρηκτικά αυξημένο ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων, και αυτό το κλίμα αναστάτωσε τις οικονομικές βάσεις των Συνεργατικών, βυθίζοντας ακόμη και τα υγιή συνεργατικά όπως αυτό των Δασκάλων.
Με τον τρόπο αυτό, το Συνεργατικό των Δασκάλων, που είχε μακρά πορεία και σημαντική προσφορά, συγχωνεύθηκε με τα υπόλοιπα συνεργατικά ιδρύματα, ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης. Η απόφαση αυτή αποδείχθηκε μοιραία, καθώς παρέσυρε το υγιές Συνεργατικό μας στον δρόμο της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης.
Σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά στη διαδικασία κατεδάφισης του κτηρίου του Συνεργατικού στην κεντρική Λεωφόρο Μακαρίου στη Λευκωσία, ενός κτηρίου που φιλοξένησε για πολλά χρόνια και την Παγκύπρια Οργάνωση Ελλήνων Δασκάλων (ΠΟΕΔ). Ένα κτήριο γεμάτο από ιστορίες και αναμνήσεις που συνδέονται με την πρόοδο και την κοινωνική συμμετοχή και ανάπτυξη των Δασκάλων της Κύπρου. Αλλά παρά την κατεδάφιση του κτηρίου, η Ιστορία του Συνεργατικού των Δασκάλων και της ΠΟΕΔ δεν καταστρέφεται.
Στις μέρες μας η κοινωνία μας αναζητά νέους τρόπους και καινοτόμες προσεγγίσεις για να ανασυντάξει τις βάσεις της. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και η κοινωνία γενικότερα, έχουν να προσφέρουν πολλά. Μέσα από τη συμμετοχικότητα, τις παρεμβάσεις και το άνοιγμα στην κοινωνία, οι Δάσκαλοι και οι Δασκάλες μπορούν να ξαναγίνουν πρωτοπόροι, φέρνοντας το φως της γνώσης και της παιδείας σε κάθε γωνιά του τόπου.
Δεν κατεδαφίζεται, λοιπόν, η Ιστορία. Η Ιστορία είναι η δύναμη που μας διδάσκει, μας οδηγεί και μας εμψυχώνει για να προχωρήσουμε μπροστά. Οι Δάσκαλοι και Δασκάλες της Κύπρου, έχοντας πλήρη συνείδηση της ευθύνης τους απέναντι στην κοινωνία, έχουν την ικανότητα και πρέπει να είναι πάντοτε στην πρωτοπορία των εξελίξεων στον τόπο μας.
*Δάσκαλος
