Σε ολίγα σημεία, τα δύο αφορούσαν απολύσεις δασκάλων με συνοπτικές διαδικασίες.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΓΕΙΩΤΗ*
Πάνε σχεδόν επτά χρόνια όταν σημειώναμε πως από το 2005 είχε φανεί μια συνεχής σύνταξη πολυσέλιδων κειμένων από το Υπουργείο Παιδείας και άλλους φορείς που εξέφραζαν κάποιες μικρές ομάδες ανθρώπων που είχαν μεγάλη απόσταση από τα αληθινά προβλήματα των παιδιών, της κοινωνίας και της παιδείας. Μια ακραία έλλειψη ανάγνωσης της κυπριακής κοινωνικής πραγματικότητάς κατά παντού της νήσου.
Ταυτόχρονά από το καλοκαίρι του 2006 δυνάμωνε μια νοοτροπία στην κοινωνία και την παιδεία ανάπτυξης συσχηματισμού και άλλων ατζέντων. Πρώτο μέλημα να μη λειτουργεί θεσμικός διάλογος. Για να φτάσουμε σε εκείνο το ανεκδιήγητο όλα εντός του διαλόγου Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης που μόνον ολίγοι δεν το δεχτήκαμε ποτέ. Να χαθούν οι θεσμοί και να μπούμε σε νεόκοπες σαθρές προσεγγίσεις μακριά από τα εργασιακά θέσμια.....
Τα ίδια και στα θέματα της εργατιάς, των υπαλλήλων, για να φτάσουμε στη φτωχοποίηση. Τα ίδια και στα συνεργατιστικά θέματα στην κοινωνική πολιτική στα θέματα ευημερίας και κινδυνευόντων παιδιών.....
Το ένα έφερε το άλλο και οδηγηθήκαμε σε καταρρεύσεις μιας ολάκερης κοινωνίας....
Τώρα δεν μπορούμε να περπατούμε στην ίδια ρότα.
Αυτά πρωτοσκεφτόμουν όταν μελετούσα τα πρώτα αποσπασματικά κείμενα που απόστελλε την τελευταία περίοδο στην ΠΟΕΔ το Υπουργείο Παιδείας. Αυτά στοχάζομαι μελετώντας και την ολοκληρωμένη πρόταση που παρέδωσε η Υπουργός Παιδείας προ ημερών.
Είναι αλήθεια πως για ένα από τα πρότερα αποσπασματικά κείμενα που έλαβε η ΠΟΕΔ αφού το μελέτησα εξέφρασα στους φίλους και συνεργάτες πως αν μας παραδιδόταν σε παλαιότερους καιρούς μάλλον θα επιστρεφόταν από την Οργάνωση ή την ίδια ώρα ή αυθημερόν. Σε ολίγα σημεία τα δύο αφορούσαν απολύσεις δασκάλων με συνοπτικές διαδικασίες.
Αυτή η σχεδόν θλιβερή πρόταξη θα πρέπει να μας προβληματίσει.
Οι Οργανώσεις και οι Εκπαιδευτικές Κινήσεις έχουν καθήκον να μελετήσουν με προσοχή και συγκέντρωση την πρόταση του Υπουργείου. Αν πίσω από τα λεκτικά της πυροτεχνήματα και την αυτασφάλεια της κρύβει ναρκοπέδια για την εκπαιδευτική και μαθησιακή καθημερινότητα των Δημοτικών Σχολείων και των Νηπιαγωγείων. Αν όντως θα δυναμιτίσει το ειρηνικό κλίμα των σχολείων των τελευταίων ετών. Τότε να τολμήσουν να σημειώσουν ό,τι δεν φωτίζει, ό,τι καταστρέφει, ό,τι κομίζει οπισθοδρόμηση. Χωρίς να αρνηθούν να σημειώσουν τα όποια θετικά.
Το σίγουρο είναι πως η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ δεν ήταν το μεγάλο ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ της πύρινης ζώνης της παιδευτικής μας πραγματικότητας.
ΥΓ. Για τις αρχικές δογματικές αναφορές του κειμένου για εννέα αδυναμίες και την μονοσήμαντη προσέγγιση του όλου σχεδίου καθώς και τη μειωμένη ενίσχυση του από την ελληνική παιδευτική σκέψη και και τον ανύπαρκτο διάλογο με τους οραματισμούς κορυφαίων ελληνικών και κλασσικών παιδαγωγικών σχολών σκέψης και στοχασμού θα επανέλθουμε.
*Εκπαιδευτικός
